ประเทศไทยใช้ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ (ป.ป.ช.)
มาตรา 342 ของ ป.ป.ช. นิยามว่า ฉ้อฉล คือ "การกระทำใด ๆ โดยบุคคลหลอกลวงผู้อื่นโดยเจตนาให้บุคคลนั้นได้รับความเสียหาย" การฉ้อฉลสามารถกระทำได้หลายวิธี รวมทั้งโดยการแสดงข้อความอันเป็นเท็จ การปกปิดข้อเท็จจริงที่เป็นสาระสำคัญ หรือการใช้การหลอกลวงในรูปแบบอื่นๆ
หากคุณมีส่วนร่วมในธุรกรรมการค้าระหว่างประเทศ สิ่งสำคัญคือต้องตระหนักถึงกฎหมายที่อาจบังคับใช้กับสถานการณ์ของคุณ นอกจากนี้ คุณควรดำเนินการเพื่อป้องกันตัวเองจากการฉ้อโกง เช่น การตรวจสอบสัญญาอย่างรอบคอบก่อนที่จะลงนาม และโดยการตรวจสอบสถานะของคุณเกี่ยวกับคู่ค้าทางธุรกิจที่มีศักยภาพ
ต่อไปนี้คือกฎหมายเฉพาะบางข้อที่อาจบังคับใช้กับการค้าระหว่างประเทศและการฉ้อฉลสัญญาในประเทศไทย:
ประมวลกฎหมายอาญา (มาตรา 341-348): มาตราเหล่านี้ของประมวลกฎหมายอาญากำหนดเรื่องการฉ้อโกงและกำหนดบทลงโทษสำหรับการฉ้อโกง
ประมวลกฎหมายพาณิชย์ (มาตรา 383-392): ส่วนเหล่านี้
พระราชบัญญัติศุลกากร (มาตรา 276-278)
มาตรา ๒๕๖ ภายใต้บังคับมาตรา ๒๕๗ บรรดาความผิดตามพระราชบัญญัตินี้ ถ้าบุคคลนั้น ยินยอมใช้ค่าปรับ หรือได้ทําความตกลง หรือทําทัณฑ์บน หรือให้ประกันตามที่อธิบดีเห็นสมควรแล้ว อธิบดีจะงดการฟ้องร้องเสียก็ได้ และให้ถือว่าคดีเลิกกันตามบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
