ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้นของการเดินทางของนักบินอวกาศหลงทาง
หลังจากกระสวยลำหนึ่งที่ได้ปฏิบัติหน้าที่สำรวจอวกาศพร้อมกับนักบินอวกาศได้ทำหน้าที่สิ้นสุดลง "ฮุสตัน ฮุสตัน ภารกิจสำรวจดวงจันทร์ครั้งที่ 23 เสร็จสิ้น" นักบินอวกาศคนแรกพูดสื่อสารผ่านสื่อสารไปยังโลก "รับทราบ ขอให้ทุกท่านกลับโลกโดยสวัสดิภาพ" ทางฝั่งโลกก็ได้ตอบกลับไปยังนักบินอวกาศคนนั้น ในช่วงระหว่างที่นักบินอวกาศคนนั้นกำลังขับกระสวยอวกาศกลับโลก จู่ๆกระสวยของพวกเขาก็ได้สั่นไหวอย่างรุนแรง
นักบินอวกาศทั้งสองคนในกระสวยอวกาศตื่นตระหนักอย่างมาก เพราะว่าในการฝึกรับมือกับสิ่งผิดพลาดไม่เคยมีการสั่นสะเทือนของกระสวยอวกาศระดับนี้มาก่อน นักบินอวกาศคนแรกจึงกล่าวกับนักบินอวกาศผู้ช่วยอีกคนว่า "รีบติดต่อข้อความช่วยเหลือไปที่ฮุสตันเร็ว!!"
"ฮุสตัน! ฮุสตัน! ขอความช่วยเหลือด่วน เราพบเหตุการณ์สั่นไหวผิดปกติของกระสวยเรา"
นักบินอวกาศผู้ช่วย ตะโกนใส่ไมค์สื่อสารหวังว่าทางฝั่งโลกจะสามารถช่วยเหลือพวกเขาได้ แต่สื่งที่พวกเขาได้รับกลับมาคือเสียงสัญญาณวิทยุที่ว่างเปล่า " กรื๊ดดดด กริ๊ดดดด ซ่าาาาา" นักบินอวกาศที่เป็นกัปตันจึงบอกกับผู้ช่วยว่า "ระบบสื่อสารของเราใช้ไม่ได้แล้วเราต้องพึ่งตัวเองไปก่อน!!" นักบินผู้ช่วยพยักหน้ารับด้วยความหวาดกลัว
ผ่านเวลาไป 60 วินาที การสั่นไหวอย่างรุนแรงก็หยุดลง นักบินอวกาศทั้งสองคนก็ได้มองหน้ากันด้วยความโล่งใจ เพราะเหตุการณ์อันน่ากลัวได้หมดลงแล้ว นักบินอวกาศทั้งสองจึงได้ตรวจสอบระบบของกระสวยว่า ระบบพยุงชีพและระบบอื่นๆยังสมารถใช้การได้ไหม ระหว่างที่ตรวจสอบไปเรื่อย นักบินอวกาศทั้งสองก็ยังประหลาดใจว่า ระบบทุกอย่างปกติรวมถึงระบบสื่อสารด้วย แต่พวกกลับไม่สามารถติดต่อฮุสตันได้ "ฮุสตัน ได้ยินพวกเราไหม!?"
"........................................" ไม่มีเสียงใดใด ตอบกลับมาทั้งนั้น ด้วยความประหลาดใจของนักบินอวกาศทั้งสอง นักบินอวกาศผู้เป็นกัปตันจึงได้หาทางจัดการกับระบบสื่อสารเกรงว่าสัญญาณอาจจะไม่ชัดก็เป็นได้ แต่ว่านักบินอวกาศผู้ช่วยก็ได้ปีนไปหน้าต่างของยานเพื่อที่จะได้สังเกตสภาพข้างนอกยานโดยรอบ "กัปตันนน!!" เสียงเรียกของผู้ช่วยร้องมาที่กัปตัน กัปตันจึงได้หันมาที่นักบินผู้ช่วยพร้อมกล่าวว่า "เกิดอะไรขึ้น!?"
นักบินผู้ช่วยตอบกลับด้วยเสียงสั่นเครือว่า "โลก โลกหายไปแล้ว" กัปตันทำหน้างุนงง พร้อมกล่าวว่า "จะเป็นไปได้อย่างไร โลกไม่ใช่ดาวเคราะห์ดวงเล็กๆนะ" แล้วกัปตันก็ค่อยๆปีนไปที่หน้าต่างยาน "โอ้พระเจ้า เราอยู่ที่ไหนกันละเนี่ย!?" นักบินอวกาศทั้งสองได้จ้องมองออกไปนอกหน้าต่างก็พบ อวกาศที่ว่างเปล่า ไร้ดาวเคราะห์ที่พวกเขารู้จัก ไม่มีดวงอาทิตย ์ ไม่มีโลก ไม่มีดวงจันทร์ ที่นี่ไม่มีอะไรเลยว่างเปล่า ว่างเปล่าเหมาะกับคำว่าอวกาศ และที่หน้าประหลาดด้วยเช่นกันคือ พวกเขาไม่เห็นดวงดาวไม่ว่าจากมุมไหนๆที่พวกเขามอง
ไม่มีแสงดาวระยิบระยับที่สะท้อนแสงจะดาวฤกษ์หรือแม้กระทั่งแสงจากดาวฤกษ์เองก็ตาม เป็นพื้นที่ว่างเปล่าในห้วงสุดลึกของอวกาศ หลังจากที่นักบินอวกาศทั้งสองได้เห็นความว่างเปล่าที่อยู่ตรงหน้าและที่รอบๆตัวของเขา ความกลัวสุดขีดก็ได้พรั่งพรูเข้ามาในส่วนก้นบึ้งของจิตใจของเขาทั้งสอง "เราจะทำอย่างไรกันดี เราจะทำอย่างไรกันดี เราจะทำอย่างไรกันดี เราจะทำอย่างไรกันดี เราจะทำอย่างไรกันดี เราจะทำอย่างไรกันดี เราจะทำอย่างไรกันดี เราจะทำอย่างไรกันดี" เสียงของผู้ช่วยนักบินอวกาศพูดพึมพัมไปมาๆ
ในขณะที่นักบินอวกาศผู้เป็นกัปตันก็ไม่มีคำพูดใดจะกล่าว เขานั่งอยู่บนที่นั่งกัปตันพร้อมกับสภาวะว่างเปล่าในจิต ในระหว่างที่นักบินอวกาศทั้งสองคนสติกำลังจะแตกอยู่นั้น นักบินกัปตันก็ได้กล่าวกับผู้ช่วยว่า "เดี๋ยวฉันกลับมานะ ขอไปตรวจสอบระบบเชื้อเพลิงก่อน" นักบินอวกาศผู้ช่วยยังคง พูดพึมพัมๆอยู่คนเดียว "ทำยังไงดี ทำยังไงดี ต้องตั้งสติ ต้องตั้งสติ" ฟู่ววววว นักบินผู้ช่วยถอนหายใจชุดใหญ่พร้อมกับสูดหายใจเข้าลึกๆอีกครั้ง ถึงแม้ว่าจะเป็นการสิ้นเปลืองออกซิเจนโดยใช่เหตุแต่ก็ไม่มีอะไรต้องแคร์แล้ว
ในระหว่างที่นักบินผู้ช่วยตั้งสติพร้อมกับใช้เวลารวบรวมข้อมูลที่มีอยู่ตอนนี้เพื่อหาทางกลับดาวโลก นักบินผู้ช่วยก็ได้ยินเสียงประตูเหล็กของตัวยายกระสวยเปิด พร้อมกับเสียงของระบบตัวยานพูดว่า "ประตูนอกยานกำลังเปิด" นักบินผู้ช่วยก็แปลกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นพร้อมรีบปีนไปยานในสถาพไร้แรงโน้มถ่วงไปที่ท้ายยานเพราะเป็นที่ที่กัปตันจะไปเช็คระบบเชื้อเพลิง ระหว่างที่ปีนไปก็มีคำถามเข้ามาในหัวของนักบินผู้ช่วยว่า ทำไมประตูนอกยานถึงเปิดได้ล่ะ ระบบคอนโซลเครื่องยนต์และเชื้อเพลิงอยู่ท้ายยานไม่ใช่หรือ
พลางคิดไปและก็พลางลอยไประหว่างตัวกระสวยยานอวกาศ เมื่อไปถึงจุดประตูแอร์ล็อคของยานก็ได้เห็น กัปตันในชุดอวกาศกำลังลอยออกไปข้างนอก ในไร้ระบบขับเคลื่อนติดไปที่ชุดอวกาศด้วย ผู้ช่วยเห็นดังนั้นจึงรีบติดต่อกัปตันว่า "กัปตัน กัปตัน คุณทำอะไรของคุณกันน่ะ!?" กัปตันลอยออกไปไม่ตอบอะไรกลับมาทั้งๆที่ระบบสื่อสารออนไลน์ปกติดี เมื่อนักบินผู้ช่วยไม่ยินเสียงตอบรับของกัปตันจึงรีบทำการปิดแอร์ล็อคส่วนนอกยานเพื่อที่จะได้ปิดส่วนข้างในยานและบินออกไปช่วย ระหว่างที่นักบินผู้ช่วยกำลังรีบสวมอุปกรณ์ขับเคลื่อนในอวกาศ
เสียงวิทยุก็ดังขึ้น "ไม่ต้องมาช่วยฉันหรอก ที่นี่ไม่มีใครช่วยเราได้แล้ว รวมถึงนายด้วย" เสียงของกัปตันพูดมาที่วิทยุของผู้ช่วยนักบิน "กัปตัน คุณทำบ้าอะไรของคุณ!?" ระหว่างที่กำลังพูดอยู่ผู้ช่วยก็มองไปที่กัปตันที่กำลังลอยอยู่นอกตัวยาน มือทั้งสองของกัปตันกำลังจับไปที่ส่วนหมวกของชุดอวกาศ ผู้ช่วยเห็นดังนั้นจึงได้รีบตะโกนห้ามกัปตัน "กัปตัน!! คุณคิดจะทำอะไรน่ะ หยุดนะ!!!" พูดยังไม่ทันจบประโยค กัปตันก็ค่อยๆเลื่อนล็อคของหมวกอวกาศแล้วก็ค่อยๆเปิดออก ซึ่งทำให้กัปตันเสียชีวิตจากความเย็นในอวกาศทันที
"ม่ายยย!!!!!" เสียงของผู้ช่วยตะโกนลั่นไปทั่วทั้งระบบสื่อสารและยานอวกาศนั้น เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าทำให้ผู้ช่วยอวกาศสติแตกพร้อมกับ สบถคำหยาบ ต่างๆหน้าเท่าที่เขาจะนึกออก พร้อมกับพูดซ้ำไปซ้ำมา พร้อมกับเศษกระดาษ ปากกา เอกสาร อาหาร ของเหลว เข็มฉีดยาอีกหลายเข็มที่เขียนว่า มอฟีน ต่างที่ลอยไปมาในยานโดยสภาพไร้แรงโน้มถ่วง
จบตอนที่ 1
ขอให้ทุกท่านกลับโลกโดยสวัสดิภาพ
ฮุสตัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
