“ชุดนักเรียน” สำคัญไฉน❓“ใส่” หรือ “ไม่ใส่” แบบไหนดี❓
วันนี้ อิคิ ∙ 生き ได้รับการจุดประกายความคิดดี ๆ จาก หนังสือ The Gift of Imperfection ค่ะ
ในบางช่วงบางตอนของหนังสือ…ดร.เบรเน (ผู้เขียน) ได้เล่าถึงการใส่ชุดนักเรียของเธอในวัยเยาว์ เธอกล่าวว่า…ตอนที่เธอยังอยู่ชานเมือง บ้านของทุกคนมีเอกลักษณ์ไม่เหมือนกัน แต่ที่โรงเรียนคาทอลิกที่เธอเรียนทุกคนกลับใส่ชุดนักเรียนเหมือนกัน ท่องบทสวดเดียวกัน และนักเรียนส่วนใหญ่ก็ทำตัวเหมือน ๆ กัน
แต่เมื่อเธอย้ายมาที่เมืองใหญ่ ในขณะที่บ้านของทุกคนสวยเหมือนกัน แต่ที่โรงเรียนกลับแตกต่างกัน…เธอเรียนในโรงเรียนรัฐบาล ซึ่งหมายความว่าเธอไม่ต้องใส่เครื่องแบบชุดนักเรียนอีกแล้ว ทุกคนมีอิสระในการแต่งกาย โดยแต่ละคนก็พยายามเลือกใส่เสื้อผ้าสวย ๆ น่ารัก ๆ ที่ไม่ใช่แค่เสื้อผ้าสวย ๆ น่ารัก ๆ ที่ตัดเย็บเองแต่ต้องเป็นเสื้อผ้าจาก “ห้างสรรพสินค้า”
ประเด็นชุดนักเรียนที่ดร.เบรเนกล่าวข้างต้นทำให้ อิคิ ∙ 生き นึกถึงสถานการณ์เรื่อง “ชุดนักเรียน” ในประเทศของเรา…ที่น้อง ๆ นักเรียนได้ออกมาแสดงเจตจำนงในการ “ไม่ใส่” ชุดนักเรียน
นี่จึงเป็นเหตุให้ อิคิ ∙ 生き ได้รับคำถามจากคุณโอ๋ (คู่ชีวิต) ว่า… “เธอคิดว่าประเทศเราควรต้องใส่ชุดนักเรียนหรือไม่❓”
ซึ่ง อิคิ ∙ 生き ได้ตอบคุณโอ๋กลับดังนี้ค่ะ…
“เธอจะให้ฉันตอบแบบไหน ถ้าฉันตอบในฐานะวันรุ่นคนหนึ่ง…ฉันจะเรียกร้องทุกอย่างเพื่อให้ฉันได้ใส่อะไรก็ได้ตามที่ใจฉันต้องการ“
แต่ถ้าเธอจะให้ อิคิ ∙ 生き เป็นผู้ตอบ ฉันก็จะบอกเธอว่า… “ฉันคิดว่า…เรื่องนี้เถียงกันไปอย่างไรก็คงไม่มีวันจบ ผู้ที่มีความเห็นตรงข้ามกัน ต่างคนก็คงจะนำเหตุผลของตัวเอง ขึ้นมากล่าวเพื่อเอาชนะความคิดของอีกฝ่าย และก็เถียงกันไปมาอย่างไม่หยุดหย่อน”
อิคิ ∙ 生き มีความเห็นว่า…ขนาดประเทศอเมริกา…ประเทศที่เราว่าเสรี…ก็ยังมีทั้งโรงเรียนที่ต้องใส่และไม่ต้องใส่ชุดนักเรียน และโรงเรียนที่มีชุดนักเรียนก็มักจะเป็นโรงเรียนเอกชนที่มีราคาค่าเทอมสูงกว่าโรงเรียนรัฐบาลค่ะ
ดังนั้น อิคิ ∙ 生き จึงคิดว่า…สาระสำคัญนั้น…ไม่ใช่การใส่ชุดนักเรียนหรือไม่ใส่ แต่สิ่งที่ต้องขบและคิดคือ…เราต้องการใส่หรือไม่ใส่ชุดนักเรียนไปเพื่ออะไร❓
เสื้อผ้าเป็นเพียงอาภรณ์ภายนอก แต่เราต้องไม่ลืมนะคะว่า…อาภรณ์ภายนอกก็คือสิ่งที่สะท้อนถึงตัวตนภายในของเรา…การที่เราดิ้นรนเพื่อการให้ได้มาซึ่งการแต่งตัวตามใจฉัน เรารู้หรือไม่ว่า…แท้จริงแล้วภายในของเราต้องการอะไร❓
อิคิ ∙ 生き เชื่อเสมอค่ะว่า…จิตใจของเราก็เหมือนหัวหอม🧅
ถ้าหัวหอมคือจิตใจของเราและหากเราไม่เคยคิดที่จะค่อย ๆ ลอกเปลือกลอกชั้นของหัวหอมออก ด้วยการทำความรู้จักตัวเอง เราจะคิดว่า…ตัวเรานั้นเป็นสีส้ม แต่เมื่อใดก็ตามที่เราค่อย ๆ ลอกชั้นความคิดของเราออกทีละชั้น เราจะพบว่าแท้จริงแล้วจิตใจของเราเป็นสีขาวต่างหากไม่ใช่สีส้ม
อย่าเชื่อสิ่งที่เห็นเพียงภายนอกนะคะ เพราะภายในและความต้องการที่แท้จริงของเราหรือแม้กระทั่งของคนอื่น ๆ อาจแตกต่างจากสิ่งที่เห็นอย่างสิ้นเชิงค่ะ
สำหรับประเด็นชุดนักเรียน ถ้าเราเป็นนักเรียน…คำถามที่เราอาจต้องถามตัวเองก็คือ…ทำไมประเด็นการใส่หรือไม่ใส่ชุดนักเรียน…จึงสำคัญกับเรามากขนาดนั้น❓ดูผิวเผินแล้วเราอาจแค่เพียงต้องการอิสระในการทำตามใจตนเท่านั้น แต่ถ้าเราถามต่อว่า…แล้วทำไมเราต้องเรียกร้องอิสรภาพผ่านการไม่ใส่ชุดนักเรียนด้วยหละ❓จริง ๆ แล้วเราต้องการอะไรกันแน่❓…
ที่เราเรียกร้องอิสรภาพในการแต่งกาย นั่นเป็นเพราะ…เราอยากควบคุมชีวิต มีสิทธิตัดสินใจในเรื่องของตนเองใช่ไหม❓ถ้าใช่คำถามคือ…เราเคยได้พิสูจน์ตัวเองหรือยังว่า…
☞ เราเป็นบุคคลผู้มีวุฒิภาวะในการขับเคลื่อนชีวิตตนแล้วใช่ไหม❓
☞ เราเอาชนะความเอาแต่ใจของเราได้แล้วใช่หรือไม่❓เรารู้หน้าที่ของเราหรือไม่ว่าเรามีบทบาทหน้าที่ต้องทำอะไร❓เรายังต้องให้คนเคี่ยวเข็นในสิ่งที่เป็นหน้าที่ของเราอยู่หรือไม่❓และผลลัพธ์ในหน้าที่เราเป็นที่ยอมรับหรือเปล่า❓
☞ ในวันจันทร์-ศุกร์หรือตอนที่เราปฏิบัติหน้าที่ เรารู้หรือไม่ว่าต้องแต่งกายอย่างไร ให้เหมาะสมกับสถานที่ ผู้คน บทบาทและสถานการณ์❓เรารู้หรือไม่ว่า…การแต่งกายให้เหมาะสม…คือ การให้เกียรติสถานที่ ผู้คนและที่สำคัญคือตัวเราเอง❓
☞ และสุดท้ายในปัจจุบันนี้ เราดูแลตัวเองได้ 💯% หรือยัง เรายังมีความจำเป็นที่จะต้องได้รับการสนับสนุนจากผู้อื่น โดยเฉพาะในแง่ของทุนทรัพย์เพื่อดำเนินชีวิตอยู่หรือไม่❓
หรือแท้จริงแล้วการที่เราไม่ต้องการใส่ชุดนักเรียนอยู่ตอนนี้ นั่นเป็นเพราะเราต้องการ…การยอมรับใช่ไหม❓หรือเราต้องการ…ความภูมิใจกันแน่❓การที่เราดิ้นรนแสวงหาการยอมรับอยู่ตอนนี้นั่นเป็นเพราะเรายังไม่ได้ถูกยอมรับใช่หรือเปล่า❓และแม้แต่เราก็ยังไม่รู้สึกภูมิใจและยอมรับตัวเราเองใช่หรือไม่❓
หากเป็นประเด็นนี้ เราคงต้องคิดต่อว่า…แท้จริงแล้วการถูกยอมรับนั้น มันเกิดจากการใส่เสื้อผ้าจริงหรือ❓หรือเกิดจากความมานะ ความอุตสาหะ ความบากบั่นในการลงมือทำบางสิ่งอย่างมุ่งมั่นจนตัวเองก็ยังอดภูมิใจในตัวเองไม่ได้ ซึ่งสิ่งเหล่านั้นอาจจะเป็น…การเรียนให้ดี เล่นดนตรีให้เก่ง เป็นเลิศด้านกีฬา วาดรูปได้ยอดเยี่ยม กล่าวสุนทรพจน์ได้น่าฟัง ฯลฯ
หากเราพาตนเองไปถึงจุดนั้นได้ จุดที่แม้แต่เราก็ยังรัก ยอมรับและภูมิใจในตัวเอง คำถามคือ…การใส่หรือไม่ใส่ชุดนักเรียนจะยังสำคัญกับเราอยู่ไหม❓
อิคิ ∙ 生き เชื่อว่า…เมื่อถึงตอนนั้นการใส่หรือไม่ใส่ชุดนักเรียนก็อาจไม่ใช่สาระสำคัญในชีวิตของเราอีกต่อไปแล้วก็ได้ นั่นเป็นเพราะความภูมิใจที่เรามีอยู่ภายใน…จะเป็นสิ่งที่ติดอยู่ในตัวในตนของเรา ไม่ว่าเราจะใส่เสื้อผ้าอะไรก็ตาม ดังนั้น อิคิ ∙ 生き คิดว่ามันเป็นเรื่องสำคัญนะคะที่เราจะต้อง…ปอกเปลือกตัวตนให้ได้รู้จักความคิดที่ขับเคลื่อนการกระทำของเราอย่างแท้จริงค่ะ
สำหรับคำตอบข้างต้นเรื่องชุดนักเรียนของ อิคิ ∙ 生き… อิคิ ∙ 生き ตอบได้อย่างเต็มปากเลยค่ะว่า…หากให้ อิคิ ∙ 生き เมื่อ 25 ปีที่แล้วมาตอบ อิคิ ∙ 生き คงไม่สามารถตอบเช่นนี้ได้ และ อิคิ ∙ 生き ก็คงจะเรียกร้องการปลดแอกตัวตนจากการไม่ต้องชุดนักเรียนอย่างเอาเป็นเอาตาย
ในตอนที่เรียนอยู่ชั้นมัธยมต้น อิคิ ∙ 生き เป็นเด็กคนนึงที่เกเรมาก ๆ ค่ะ ไม่เคยเข้าเรียน ปีนกำแพงหนีโรงเรียน โขมยของชิ้นเป็นพันในห้างสรรพสินค้า สอบตก…เกรดเฉลี่ยตอนระดับชั้นมัธยมปีที่ 3 ของ อิคิ ∙ 生き คือ 0.93 อิคิ ∙ 生き ไม่ได้รับอนุญาตจากโรงเรียนเดิมให้เรียนต่อในระดับชั้นมัธยมปลาย และ พ่อ แม่ของ อิคิ ∙ 生き ต้องมาพบฝ่ายปกครองเพื่อรับทราบและออกระเหเร่ร่อนหาโรงเรียนใหม่ให้กับ อิคิ ∙ 生き
อิคิ ∙ 生き ตอบจากใจเลยค่ะว่า…การเรียกร้องอิสระจากพันธนาการของชุดนักเรียน ไม่ใช่ความผิดใด ๆ ของน้อง ๆ เลยค่ะ มันเป็นปกติของช่วงวัยพรหมจรรย์ (ผู้เรียน) ค่ะ
อิคิ ∙ 生き คิดว่าสิ่งสำคัญคือ… เราผู้เป็น “ผู้ใหญ่” ต้องเข้าใจเด็กค่ะ แต่ความเข้าใจที่ อิคิ ∙ 生き กล่าวถึง ไม่ใช่เพียงความเข้าใจระดับผิวเผินค่ะ ผู้ใหญ่ต้องเข้าใจไปให้ถึง ❤️ หัวใจของน้อง ๆ ค่ะ เราต้องมองให้ออกว่า…การที่พวกเขาออกมาเรียกร้องสิ่งต่าง ๆ นั้น แท้จริงแล้วใน ❤️ หัวใจของพวกเขาต้องการอะไร❓
การใส่เครื่องแบบไม่ได้เป็นสัญลักษณ์ของการถูกพันธนาการเลยค่ะ แต่แท้จริงแล้วเครื่องแบบ…คืออีกหนึ่งสัญลักษณ์ของความภูมิใจในบทบาทหน้าที่ของคน ๆ หนึ่งนะคะ
อิคิ ∙ 生き มานั่งคิดกับตัวเองว่า…จริง ๆ แล้วคนที่ต้องใส่เครื่องแบบไม่ได้มีแค่นักเรียนนะคะ ในทุกวัย ทุกสาขา ทุกอาชีพ มีเครื่องแบบด้วยกันทั้งสิ้น…ไม่ว่าจะเป็น แพทย์ พยาบาล นักบิน นักอวกาศ พนักงาน แม้แต่นายกรัฐมนตรี และประมุขของประเทศก็ยังมีเครื่องแบบที่จะต้องใส่เช่นกัน
เพื่อน ๆ ลองคิดดูนะคะว่า…ถ้าเรามุ่งมั่นบากบั่น ทุ่มเทแรงกายแรงใจที่จะเป็นแพทย์ นักบิน นักอวกาศ ในวันที่เราสอบติดแพทย์ ได้เป็นนักบิน ในวันที่เรา…ได้ใส่ชุดกาวน์ ในวันที่เรา…ได้ใส่เครื่องแบบแห่งอาชีพ วันนั้นก็คงเป็นวันแห่งความภูมิใจของเราใช่ไหมคะ❓และการที่เราภูมิใจในการใส่เครื่องแบบเหล่านั้นทุกวัน นั่นก็หมายความว่า…เราภูมิใจในบทบาทแห่งชีวิตของเราเช่นกันใช่ไหมคะ❓
การไปนั่งบอกน้อง ๆ ว่า…การใส่ชุดนักเรียนมันดีอย่างไร การไม่ใส่ชุดนักเรียนมันเป็นความคิดที่ผิดขนาดไหน อิคิ ∙ 生き ไม่คิดว่ามันจะก่อประโยชน์อันใดค่ะนอกจากการเปิดโอกาสให้เถียงกันไปมา แต่คำถามสำคัญที่ผู้ใหญ่อย่างเราควรต้องนำมาขบคิดก็คือ…
☞ ผู้ใหญ่อย่างเรา…เคยได้ยินเสียง ❤️ หัวใจที่แท้จริงของน้อง ๆ หรือไม่❓
☞ เราจะทำอย่างไรให้เขารู้สึกว่าเราได้ยินยอมรับและรับฟังเสียงของเขา❓
☞ ผู้ใหญ่อย่างเรา…จะสามารถส่งเสริมน้อง ๆ ให้ภูมิใจในบทบาทหน้าที่ของพวกเขาอย่างไรได้บ้าง❓
☞ เราเคยให้สิทธิในการตัดสินใจชีวิตเขาตามสมควรหรือไม่❓หรือ เราเอาแต่บอกให้เขาทำในสิ่งที่เราเห็นว่าดีและตัดสินใจแทนเขาในทุกเรื่อง❓
☞ ผู้ใหญ่อย่างเรา…จะทำอย่างไรให้เขารู้สึกภูมิใจในความเป็นนักเรียน❓
สำหรับ อิคิ ∙ 生き “ผู้ใหญ่คือผู้นำทาง” หน้าที่ของเราคือการนำทาง “พรหมจรรย์ (ผู้เรียน)” ให้เติบโตเป็น…คฤหัสถ์ (ผู้ครองเรือน) วานปรัสถ์ (ช่วงสูงวัย) สันยาส (ช่วงละทิ้งทางโลก)…ตามครรลองต่อไปของชีวิต เรานำทางพรหมจรรย์ในวันนี้ ก็เพื่อให้พวกเขาได้นำทางผู้คนในรุ่นต่อ ๆ ไปในวันข้างหน้า
อิคิ ∙ 生き ขอย้ำอีกครั้งนะคะว่า… “ผู้ใหญ่คือผู้นำทาง” ค่ะ
เราผู้เป็น…ผู้ใหญ่จะต้องไม่ตัดสินและต้องเข้าใจ❤️ หัวใจเด็ก เพราะตัวเราก็เคยผ่านจุดนั้นมาแล้วใช่ไหมคะ❓
วันก่อน อิคิ ∙ 生き ได้ดู Series อเมริกันเรื่องหนึ่ง เรื่องมีอยู่ว่า…เด็กวัยรุ่นหญิงคนนึงไปรักคนที่ไม่ควรรัก แม่พยายามห้าม แต่กลับถูกเด็กคนนั้นตอบกลับมาว่า “พวกคุณนี่อย่าทำเป็นไม่รู้อะไรหน่อยเลย ตอนที่คุณอายุเท่าชั้นคุณไม่เคยรักคนที่ไม่ควรรักหรือไง❓
แม้ยุคสมัยจะเปลี่ยนไป แม้เรื่องที่เรียกร้องจะต่างกัน แต่แก่นของการเรียกร้องนั้นไม่เคยต่างกันนะคะ❓
สำหรับวันนี้ อิคิ ∙ 生き คงต้องขอลาไปก่อน ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่เข้ามาร่วมรับฟังตะกอนความคิดของ อิคิ ∙ 生き ในเช้าวันนี้ อิคิ ∙ 生き หวังเป็นอย่างยิ่งว่า…เพื่อน ๆ จะได้รับประโยชน์อย่างที่ อิคิ ∙ 生き ได้รับเช่นกัน
แล้วพบกันใหม่กับบันทึกความคิด Podcast บทความของ อิคิ ∙ 生き ในตอนต่อ ๆ ไปกันนะคะ…สวัสดีเช้าแห่งการลอกเปลือกความคิดค่ะ 🙏🏻😊
บันทึกโดย : ชีวิต ∙ อิคิ ∙ 生き : ใช้ชีวิตแบบที่อยากมีชีวิต
แหล่งอ้างอิง : อาศรม 4 จาก [https://th.wikipedia.org/wiki/อาศรม_4]
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
