ชูชก..สอนใจ (กลอนแปด)
ชายชุดขาว ถือไม้เท้า จูงกระเบน ดูทุกข์เข็ญ ขอทาน ทุกย่านทั่ว
เฝ้าเก็บหอม รอมริบ หยิบสร้างตัว
ไม่เมามัว มั่วอบาย ส่ายหน้าเมิน
มีสลึง พึงให้ครบ จบที่บาท
ไม่ประมาท ใจลอย คอยขัดเขิน
มีเงินถุง เงินถัง ไม่เพลิดเพลิน
ทุกก้าวเดิน มั่นคง ตรงตำรา
ได้เงินมา ฝากไว้ คนใกล้ชิด
ไม่เคยคิด เงินหมด รันทดหนา
เมื่อไม่มี เงินคืน ยื่นอมิตตา
เป็นภรรยา แนบ อก กก กอดเกย
นางรับใช้ สามี ดีที่สุด
ชาวบ้านรุด ให้เอาอย่าง นางบ้างเอ๋ย
ชูชกรู้ ไม่ให้เมีย ทำดังเคย
จึงได้เอ่ย ขอกัณหา และชาลี
จึงดั้นด้น ลัดดอน สิงขรป่า
เข้าไปหา เวสสันดร ผ่อนสุขขี
ครานั้น มัทรี ไม่อยู่พอดี
จึงได้ที ขอแก้วตา พร่าดวงใจ
เมื่อได้มา เฆี่ยนตี มิอินัง
ไม่มัวนั่ง ออดอ้อน วอนรับใช้
ถึงสีพี พระปู่ย่า ทรงมารับ
จึงให้ทรัพย์ ชูชก อีกหลากหลาย
ชูชกมี ความดี ที่โชคช่วย
โชคอำนวย ได้สม อารมณ์หมาย
ขอสิ่งใด นึกคิด มิเสื่อมคลาย
แต่กลับกลาย ได้ชม สมฤดี
ให้พุทธะ บารมี เต็มปรี่
มิให้มี ขัดเขิน เกินฉะนี้
ท่านชูชก จึงสอนใจ ได้ทุกที่
คุณความดี ตราตรึงไว้ ในใจคน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
