เดินที่สวน
วันนี้ไปเดินที่สวนไหม? ตั้งแต่ปิดเทอมกลับมาอยู่ที่บ้านเราก็ถามแม่แบบนี้แทบทุกวัน ตลอดเวลาเกือบหนึ่งปีที่เราไปเรียนมหาวิทยาลัยที่กรุงเทพ ซึ่งห่างจากบ้านเราแบบคนละโยชน์เลยก็ว่าได้ แม่เราก็มีกิจกรรมใหม่เพิ่มเข้ามาในชีวิตประจำวัน พอเวลาใกล้ปิดเทอมของเราจะมาแม่มักจะพูดตลอดเลยว่าถ้ากลับมาบ้านจะพาไปเดินขึ้นเขาที่สวน ซึ่ง "สวน" ที่ว่าก็คือสวนสาธารณะนี้แหละ
ยินดีต้อนรับสู่สวนสาธารณะเทศบาลนครหาดใหญ่ พื้นที่ที่เต็มไปด้วยดอกไม้และต้นไม้นานาพรรณ และสิ่งที่เป็นไฮไลต์คงหนีไม่พ้นจุดชมวิว ณ ยอดเขาคอหงส์ แต่เราจะไม่ไปที่นั้นกัน เราจะพาไปดูพื้นที่ที่สร้างใหม่เมื่อไม่นานมานี้ เป็นเส้นทางที่เรากับแม่ใช้สำหรับเดินออกกำลังกายช่วงเย็นของทุกวัน
ซึ่งส่วนตัวเราคิดว่าเป็นเส้นทางที่ดีสำหรับการเดินขึ้นเขา เพื่อสุขภาพสำหรับผู้เริ่มต้นได้ดีเลย เมื่อเข้ามาถึงพื้นที่สวนสาธารณะแล้วให้หอศิลป์นครหาดใหญ่เฉลิมพระเกียรติ ตรงนั้นจะเป็นจุดสตาร์ท ซึ่งก็มีลานจอดรถอยู่ใกล้ ๆ จากนั้นก็เดินผ่านหอศิลป์ โดยหากเราหันหน้าเข้าหาหอศิลป์ให้เดินไปทางขวา เมื่อเดินไปสักหน่อยเราจะเดินลอดน้ำตกจำลองไป จากนั้นเดินยาวต่อเนื่องไปประมาณ สิบถึงสิบห้านาที จะเจอทางแยกขึ้นเขาสองทางซึ่งทางขวาจะไปยังจุดชมวิวเขาคอหงส์แต่เราจะไปทางซ้ายกัน เพราะเราอยากจะชมธรรมชาติ
เมื่อเราเลือกเดินไปทางก็จงเดินต่อไปเรื่อย ๆ เพราะต่อให้เราเดินเป็นเส้นตรงแต่ตรงปลายทางจะวนให้เราเอง ซึ่งตลอดการเดินไปจะมีช่วงที่ตรงขึ้นเขาเป็นระยะ ๆ เช่นเดียวกับตอนขากลับที่วนจากปลายทางแล้วเราจะเจอทางขึ้นเขาเป็นบางช่วง แต่เราขอให้ได้เงยหน้ามองตามทางต่อไป ต่อให้เหนื่อยจนต้องก้มหน้าก้มตาเดิน จงฝืนเงยหน้าขึ้นมาให้ได้ เพราะวิวเส้นทางนี้งดงามไม่แพ้ที่เขาคอหงส์เลยแม้แต่น้อย
เราอยากเล่าถึงสวนสาธารณะในความทรงจำของเราสักหน่อย ตอนเป็นเด็กแม่ก็เคยพามาบ่อย มาปั่นเรือเป็ด เรือปลา ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามันเรียกว่าอะไร แต่สนุกมากเลย ปัจจุบันคงไม่พาแม่สักเท่าไรแล้วหากแต่เป็นคู่เดทแทน ถึงอย่างนั้นความประทับใจที่มีมาตั้งแต่เด็กมันส่งต่อมาถึงตอนนี้จนกลายเป็นจุดขายให้กับเราได้เหมือนกัน ประมาณว่า เพราะรู้ว่าปั่นเรือมันสนุกถ้าพาใครมาด้วย เขาก็คงต้องสนุกเหมือนกันแน่
แต่ก่อนแม่เราก็เคยบอกว่าที่นี้ไม่เคยมีลิงมาให้เห็นเลยนะ จนกระทั่งที่แม่ไปเดินขึ้นเขาคนเดียวตอนนั้นมันก็มีลิงที่ไหนไม่รู้กระโจนออกมา ซึ่งแม่เราก็กลัวลิงด้วย แม่เราบอกว่าตกใจมาก แต่ดูเหมือนที่นี้จะกลายเป็นสถานที่ที่ต้องใช้ร่วมกับพวกมันแล้ว
ที่แม่เราชวนไว้เพราะเป็นห่วงสุขภาพเราน่ะ เราไม่ค่อยได้ออกกำลังกายเลย ซึ่งตอนนี้เหลือไม่ถึงหนึ่งเดือนก็ใกล้จะเปิดเทอมแล้ว เราชอบไปเดินที่สวนนะ ครั้งแรก ๆ ก็กะจะเดินไปฟังพอดแคสไป แต่เราสังเกตว่านี้เป็นช่วงเวลาที่ดีที่จะได้คุยกระชับความสัมพันกับแม่ เราจึงเลือกที่จะถอดหูฟัง เดินไปฟังเสียงธรรมชาติร่ำร้องพลางคุยกับแม่ไปพร้อมกัน อบอุ่นหัวใจใช้ได้เลย เราไม่แสดงออกทางสีหน้าให้เห็นหรอกเพราะเขินแม่รึเปล่า ไม่แน่ใจเหมือนกัน
อย่างไรก็ตามช่วงนี้แม่เราไม่ได้เดินกับเราแล้วเพราะแม่ไม่สบายและค่อนข้างยุ่งกับงานบ้าน แต่เราก็ยังขอให้แม่ขับรถไปส่ง เดินไปฟังพอดแคสไปคนเดียว บางทีก็เอะใจอยู่ไม่น้อยว่า ทำไมเราถึงไม่มาที่นี่ตั้งแต่เมื่อยังเรียนอยู่แถวบ้าน?
พอคิดดูแต่ก่อนนั้นเราไม่ชอบออกไปข้างนอกเลย เนื่องด้วยความวุ่นวายและเสียงดัง ผู้คนที่มากมายก็ก่อกวนจิตใจไม่น้อย เราจึงเข้าใจคำตอบว่ามันไม่เกี่ยวกับข้างนอกหรือข้างในบ้าน มันอยู่ที่สถานที่ใดมันสงบเสงี่ยมเสียมากกว่า ตอนนี้แถวบ้านเรามีก่อสร้างเต็มไปหมดเลยส่งผลให้ห้องเรากลายเป็นพื้นที่ที่ดังที่สุด เราเลยหาข้ออ้างได้ออกไปนอกบ้าน ต้องการที่ที่สงบ ๆ อยู่กับความคิดที่เหม่อลอยได้อย่างสบายใจได้สักครึ่งชั่วโมงก็ยังดี และเส้นทางนี้ในสวนสาธารณะที่แม่นำทางไปเป็นสี่สิบนาทีที่เรากำลังมองหา
สุดท้ายนี้ถ้าใครได้ไปเดินเส้นทางเดียวกับเราอย่าลืมด้วยนะว่า ให้เงยหน้ามองรอบ ๆ มันจะมีจุดหนึ่งที่จะเห็นวิวของตึกโอบอุ้มด้วยฉากหลังของท้องฟ้าสีแสดยามเย็นอันงดงาม
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
