Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
ความเรียงในวันที่นึกได้
•
ติดตาม
7 ก.ย. 2023 เวลา 11:30 • นิยาย เรื่องสั้น
สุนัททียืนมองของในตู้กระจกอย่างสนใจ
ตัวโมเดลที่วางเรียงอยู่ในตู้โชว์ดูละลานตา
แบบสวยๆทั้งนั้น
นอกจากสวยแล้วสุนัททียังมองเห็นถึงความตั้งใจที่ใส่ลงไปในแต่ละชิ้นอย่างเต็มที่ รายละเอียดที่มีมากมายก็คมกริบ บางแบบนี่ถ้าไม่บอกว่าเป็นพลาสติกละก็...
ผิวงานน่าหลงใหลจริง เนียนละเอียด ถ้าเป็นของจริงคงนุ่มนิ่มน่าดู
เดินดูกันจนเพลิน
ความอยากได้ของเล่นเมื่อสมัยยังเด็กกลายเป็นแรงส่งให้สุนัททีเก็บงานโมเดลไว้มากอยู่ กองสุมๆไว้ในห้องขนาดใหญ่ในบ้าน
กึ่งๆห้องทำงานกับห้องส่วนตัว
แต่ตอนนี้กระเดียดไปทางห้องเก็บของมากกว่า
ซื้อมาดอง ไม่ได้ต่ออะไรเลย
เปลืองชิบ
แหม ก็คนมันอยากได้นี่
สมัยยังละอ่อนก็นั่งร่างแบบในกระดาษกับเพื่อนในกลุ่มที่บ้าเรื่องนี้เหมือนๆกัน
เถึยงเรื่องแบบเรื่องดีเทลกันเอาเป็นเอาตาย
เดี๋ยวก่อนเว้ยพวก เถียงไปทำซากอะไรวะ ทำอย่างกับเขาจ้างพวกมึงไปออกแบบให้ หนึ่งในกลุ่มเตือนนิ่มๆ
จริงของมึงว่ะ
นั่นดิ เถียงกันทำบ้าไรวะนั่น
เถียงเอาโล่ไงมึง
ไปโน่นซะแล้ว
งานในตู้มีทั้งเรียบง่ายและรายละเอียดจัดๆ
เดิมสุนัททีชอบงานที่มีดีเทลมาก มีรายละเอียดยิบย่อย ติดอาวุธยุทโธปกรณ์มากมายแบบเปลี่ยนแบบได้ตามสถานการณ์
ชอบจนหลงใหลในดีเทลนั้น
มันสมจริงดั่งใจ
Simplicity...
คำๆนี้เด้งเข้ามาในหัวเมื่อไหร่ไม่รู้แต่มันทำให้มองกลับในอีกด้าน
ง่ายแต่งาม แต่ไม่ได้ถึงกับมินิมอล
มีดีเทลตามสมควรเพียงทำให้เรียบง่าย ไม่รุงรังเหมือนที่เคยชอบ
งานดูง่ายลงแต่มีลูกเล่นในตัวที่เผินๆก็มองข้ามไปบ้างแต่มีความสะดุดตา
หลังๆจึงหันกลับมามองงานแนวนี้
สุนัททีกลับบ้านอย่างสบายใจ
ถุงหลายใบหิ้วอยู่
กล่องก็หลายกล่องอยู่
ไหนจะอุปกรณ์ประกอบอีก
อิ่มใจแต่กระเป๋าเบาไปเยอะเกิ๊น
สงสัยเดือนนี้คงต้องมีบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเป็นพระเอกซะแล้วเว้ย
บันทึก
2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
เรื่องสั้นกับนิยาย
2
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2024 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย