ผมจินตนาการว่าดวงจิตเปรียบเหมือนแสงและเงาบนกระดาษ ธรรมชาติอย่างหนึ่งเรียกว่าความรู้ เป็นนามธรรม มีอยู่ในธรรมชาติเปรียบเหมือนไฟฉายที่ฉายแสงและเงามาบนกระดาษนั้น ส่วนร่างกายหรืออะไรที่จับต้องได้เป็นรูปธรรมเปรียบเหมือนกระดาษที่ให้แสงและเงามาตกต้องมัน หากมีแค่ไฟฉาย ไม่มีอะไรให้กระทบ แสงและเงาก็จะไม่ปรากฏ หากมีแค่กระดาษไม่มีไฟฉายแสงและเงาก็ยังไม่ปรากฏ แต่เมื่อสองสิ่งนี้บรรจบกันเมื่อใด แสงและเงาก็ปรากฏขึ้นเมื่อนั้น
แต่ไฟฉายนั้นเป็นไฟฉายประหลาด มันเปลี่ยนสีแสงและรูปเงาไปเรื่อยๆ ดังนั้นจิตแม้ขณะหนึ่งจะมีแค่ดวงเดียว (ที่พูดอย่างงี้เพราะผมรับรู้ตัวผมได้แค่คนๆ เดียวในชั่วขณะที่ผมสังเกต) แต่มันก็เปลี่ยนไปได้เรื่อยๆ
ส่วนปัญหาว่า มันเกิดขึ้นได้ยังไง จบลงแล้วมันจะเป็นยังไง หากไม่มีความเชื่อแล้ว ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
