เรื่องแรกของเราในพื้นที่แห่งนี้
เราอ่านเจอบทความของความผันเปลี่ยนของวัย 28
เดือนนี้เราอายุ 28 เดือนสุดท้าย หรือถ้านับจากวันที่เราพิมพ์ก็คงจะอีกประมาณ 2 สัปดาห์
เวลาเดินทางเร็วมาก
มากซะจนว่าเราแอบกลัวว่าถ้าวันนึง
เราโตขึ้นกว่านี้ หรือเรามีเรื่องราวที่เกิดขึ้นในชีวิตมากขึ้น
จนเราหลงลืม เรื่องเล็กๆที่เราเจอในแต่ละวัน
หรือความรู้สึก ณ ตอนนี้
เราเลยใช้พื้นที่นี้ในการเก็บความทรงจำ
และการกลับมาตามความฝันของเราอีกครั้ง
จะเรียกว่าความฝันได้มั้ยนะ
เราไม่ได้จริงจังกับการตามมันด้วยซ้ำ
เรามีไดอารี่ ที่สะสมเรื่องราวของเราตั้งแต่สมัยประถม
เรามีสมุดเกือบสิบเล่ม ที่ในนั้นมีเรื่องสั้น ที่เราแต่งขึ้นมาตอนช่วง ม.ต้น
เรามี Storylog ที่มีเรื่องราวสมัยมหาลัย
ทุกๆปี เราจะกลับไปอ่านไดอารี่ สมุดนิยายหลายๆเล่มนั้น หรือแม้แต่ Storylog
ข่าวดีคือทุกครั้งที่แม่เก็บของที่ไม่ใช้ทิ้ง
ไดอารี่และสมุดปกโรงเรียนของเราเหล่านั้นยังอยู่
.
.
.
แต่ข่าวร้ายคือ Storylog ปิดเว็บไปแล้ว
และความทรงจำสมัยมหาวิทยาลัยของเรา ได้เลือนลางไปตามเวลา
เรารู้ว่าเราชอบเขียน
แต่เราไม่เคยคิดเลยว่ามันคือความฝัน
อย่างที่เราบอก เราไม่รู้ว่าจะเรียกมันว่า ความฝัน ได้มั้ย
เราลองเขียนเรื่องสั้นส่งไปที่ iLike พูดแล้วก็คิดถึงเลย นิตยสารคู่ใจวัยรุ่นของเรา
เป็นอย่างแรกและอย่างเดียวในการที่เรา ตั้งใจเขียนบางอย่างส่งไปถึงสำนักพิมพ์แบบจริงจัง (เว่อ)
หลังจากนั้น
.
.
.
เราเรียน เราทำงาน เราเดินทาง เราใช้ชีวิต
จนประมาณเมื่อต้นเดือนนี้แหละ
เราไปเจอบทความของอายุ 28
กลับมาเรื่องความผันเปลี่ยนในบทความที่เราอ่านเจอ
อยู่ๆเราก็หยุดเลย หยุดอยู่กับที่
นอนเฉยๆทั้งวัน
งานที่ต้องทำ? ทำเสร็จหมดแล้ว
เที่ยวหรอ? พึ่งกลับจากบนดอย ซึ่งเราไปแทบทุกเดือน
.
.
.
.
เราอยากทำอะไรนะ ?
เหมือนอยู่ๆก็มีเวลาคุยกับตัวเอง
ใช้เวลาอยู่หลายวันเลยล่ะ
ก่อนจะสมัครและมาเขียนโพสต์นี้
ไม่ได้เจอกันนานเลย เราในวันนั้น
เรารู้สึกว่า การถ่ายทอดออกมาเป็นตัวหนังสือยังคงทำให้เรายิ้ม
ให้เราน้ำตาคลอ อยู่กับตัวเองได้ เมื่อเราถ่ายทอดเรื่องราวต่างๆออกมา
เราในวัยอายุ 28
เราไม่อยากลืมเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นในชีวิต
แต่ล่าสุดเมื่อวานแม่ให้เราดูรูปสถานที่นึงที่เราพาแม่ไป
แล้วเรา จำไม่ได้แล้ว ว่ามันคือที่ไหน
โอเค เราควบคุมเจ้าสมองไม่ได้ แต่เราบันทึกมันไว้ได้!
เราในวัยอายุ 28
ถ้านี่คือการเปลี่ยนผ่านอย่างที่ใครบอกไว้
เราคงจะเป็นคนที่กลับไปเติมเต็มสิ่งที่เราในวัยเด็กชอบอีกครั้ง
หลังเขียนบทความนี้เกือบจบ
เรารู้สึกเลยว่า คำถามที่เราอยู่นิ่งกับตัวเองมาหลายวันได้คำตอบแล้ว
การเติบโตย่อมมีเรื่องราว
และเราอยากเก็บเรื่องราวเหล่านั้นไว้ในส่วนหนึ่งของความทรงจำ
ที่ถึงจะเลือนหาย แต่ก็ยังมีบันทึกไว้เตือนความทรงจำ
ขอบคุณตัวอง ที่สร้างแรงบันดาลใจเล็กๆนี้ขึ้นมา
ดีจัง :)
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
