เกิดใหม่ทั้งที ก็กลายเป็นสลิ่มไปซะแล้ว
ตอนที่ 24 : นะครับลุง (2)
'ฉับ'
'อ้ากกกกก'
เสียงกรีดร้องดังออกมาทันที หลังจากที่ใบมีดขนาดใหญ่สับลงไปที่แขนขวาของสลิ่มชายคนหนึ่ง ก่อนสลิ่มชายคนนั้นจะถูกสลิ่มสองคนที่อยู่ใกล้ๆ ยกขาขวาของเขาขึ้นมาบนเขียงแทนแขนที่ถูกเขี่ยใส่ถุง
จากนั้นเพียงพริบตา เสียงกรีดร้องของสลิ่มชายคนนั้นก็ดังขึ้นอีกครั้ง ก่อนเขาจะโดนสลิ่มสองคนโยนออกไปจากแถว ในขณะที่สลิ่มคนต่อไปที่ยืนต่อแถวอยู่เดินเข้ามาแทนที่ ก่อนเธอจะยื่นแขนขวาลงบนเขียงใหญ่ๆ ตรงหน้าอีกครั้ง
'ฉับ'
'อิไต อิไต'
กระบวนการเดินวนซ้ำอีกครั้งพร้อมๆ กับเสียงกรีดร้อง ในขณะที่ราวัลล่าหันไปมองสาวกะบังลม ในขณะที่เธอเป็นฝ่ายพูดออกมาว่า
"ทำไมหน้าซีดแบบนั้นล่ะ ?"
"ก็เห็นแบบนั้นเข้าไป ใครไม่หน้าซีดก็แปลกแล้ว"
"เหรอ ก็ธรรมดานี่ ที่เมืองเริ่มต้นก็มี แค่ไม่โจ้งแจ้งขนาดนี้เฉยๆ"
สาวกะบังลมตอบกลับมาพลางเลื่อนสายตาไปที่ป้ายขนาดใหญ่ที่เขียนไว้ว่า 'ให้บริการรวยทางลัดแบบคนดี' หรือที่สามารถแปลออกมาเป็นภาษาคนปกติได้ว่า 'บ่อนการพนัน'
ณ ตอนนี้ทั้งคู่มายืนอยู่หน้าบ่อนการพนันที่ใหญ่ที่สุดของสลิ่มแลนด์ แดนกะลา ด้วยความที่เมืองที่พวกเขาอยู่เป็นเมืองที่ทางการสลิ่มไม่มาสนใจนัก และมอบให้เป็นเขตของสลิ่มนักธุรกิจ พวกนั้นก็เลยใช้อำนาจของตัวเองแบบเต็มที่ด้วยการสร้างคาสิโน บ่อนการพนัน ร้านขายยาเสพติดแบบคนดี และอื่นๆ อีกมากมาย ในฝั่งที่ตัวเองครอบครองอยู่ของเมือง
และแน่นอนว่าลูกค้าหลักของบ่อนพวกนี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากสลิ่มภายในเมือง ซึ่งบางคนก็มองว่าเป็น Entertainment บางคนก็มองว่าเป็นโอกาส และบางคนก็มองว่าเป็นสิ่งที่ไม่อาจขาดได้พอๆ กับอากาศหายใจ
พวกเขาก็เลยเล่นหนักไปหน่อย แล้วมานั่งต่อแถวรอโดนสับแขนสับขาไปขาย ก่อนจะได้เงินอีกก้อนเข้าไปต่อชีวิตที่สุดแสนจะติดการพนันของตัวเองต่ออีกแป้ป ก่อนจะออกมาต่อแถวเพื่อโดนสับอวัยวะเพิ่ม
สิ่งที่น่าสนใจคือ พวกเขารู้ดีว่าถ้าตัวเองตายด้วยวิธีการนี้ หรือโดนสับร่างกายออกด้วยวิธีการนี้ พวกเขาก็จะตาย หรือแขนขาด้วนไปเลย แต่ถึงแบบนั้น พวกเขาก็ยังพร้อมยื่นแขนไปให้คนอื่นสับทิ้งอยู่ดีแบบชิวๆ
แถมบางคนยังติดการพนันมากเสียจนพูดอะไรแปลกๆ อย่าง 'ทำไมสลิ่มถึงไม่เกิดมามีสัก 10 แขนว้า' หรือไม่พวกเขาก็จะพยายามเรียกร้องให้คณะกรรมการความดี Support กิจกรรมการพนันของตัวเองด้วยคำพูดประมาณว่า 'เราต้องเงินสำรองสำหรับคนหมดตัวจากการพนัน' 'ทำไมคนแก่ถึงได้เงินช่วยเหลือ แต่คนเล่นการพนันไม่ได่เงินช่วยเหลือ ทำไมมมมมมมม' หรืออะไรทำนองนั้น
"นี่ ฉันว่าเราเอาเวลาไปวางแผนขโมยของจากร้านไอลุงนั่นดีกว่า เอาเวลามาเสียที่นี่ ไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก"
"อ้าว ไม่เป็นคนดีแล้วเหรอ ?"
"ก็ไม่เชิงว่าขโมย คือเราส่งคนเข้าไปถามราคาจากลุงนั่น จากนั้นก็ขโมยมันออกมา แล้วเอาเงินตามจำนวนไปวางแทนก็ได้"
"เหอะ นายคิดตื้นไปแล้ว ตาลุงนั่นพอรู้ว่ามีคนต้องการขยะของตัวเอง จะใครมาถามก็ต้องตั้งราคาสูงกว่าเดิมอยู่แล้ว นี่ถ้านายหอบยาเม็ดกลับไป 3,000 เม็ดตอนนี้ มันก็ไม่ยอมขายให้นายหรอก"
"แต่เราจะเอาชีวิตมาเสี่ยงที่นี่ไม่ได้ เธอคิดว่าเราจะได้ยาเม็ดสักกี่เม็ดเชียวก่อนเราจะโดนตัดแขนตัดขาจนกลายเป็นมันฝรั่ง"
"0 เม็ด"
สาวกะบังลมตอบกลับเพียงสั้นๆ ก่อนเธอจะเดินนำพาราวัลล่าผ่านโต๊ะสับแขนเข้าไปด้านในบ่อนการพนัน พลางบอกเขากลับมาว่า
"แต่เราไม่ได้จะมาเล่นการพนัน เราแค่จะมาทำงานให้พวกนี้เฉยๆ"
พูดยังไม่ทันจบ สลิ่มชายร่างยักษ์สองคนก็เคลื่อนที่มาขวางสาวกะบังลมไว้ในทันที ก่อนเธอจะยื่นบัตรอะไรสักอย่างไปในพวกเขา พูดคุยกับพวกนั้นนิดหน่อย พวกนั้นจึงยอมเปิดทางให้พวกเขาเข้าไปด้านในแต่โดยดี แม้ราวัลล่าจะโดนกระชากคอไว้ เพราะพวกนั้นคิดว่าราวัลล่าคือคนที่จะเนียนเข้าไปในบ่อนด้วยเฉยๆ
"เฮ้อออ ให้ตาย ดูยังไงถึงไม่รู้เนี่ยว่าฉันมากับแขก VVIPSSS"
ราวัลล่าบ่นออกมาพลางจับคอเสื้อโปโลสีเหลืองของเขาให้เรียบร้อย ก่อนเขาจะคิดขึ้นได้ว่าตัวเองกำลังใส่ชุดแบบไหนอยู่ เขาจึงขยำๆ ให้มันยับกว่าเดิมแทน ในขณะที่สาวกะบังลมที่เดินนำหน้าหัวเราะออกมาเล็กน้อย
"ฉันไม่ใช่ VVIPSSS ของที่นี่หรอก ฉันแค่เคยทำงานให้พวกเขาบ่อยๆ ตอนอยู่ที่เมืองเริ่มต้นน่ะ"
"เหรอ แล้วงานที่ว่านั่นคืองานอะไรล่ะ ?"
"ก็แล้วแต่ จับคนโกงบ้าง ตามหาคนบ้าง หาข่าว ตามติดคนที่มีเงินในกระเป๋าตังเยอะๆ บ้าง ไม่ก็สืบเรื่องเมียน้อย นอกใจอะไรพวกนั้น"
"อย่างหลังนี่มีด้วยเหรอ ?"
"แน่นอน ยิ่งมีอำนาจก็ยิ่งชอบครอบครอง แล้วแต่ละคนก็ใช่จะเหมือนคนปกติที่ไหน ไม่ว่าใครก็ต้องเข้าหาเพราะเรื่องเงินอยู่แล้ว ไม่แปลกหรอกที่จะไว้ใจใครไม่ได้เลย"
สาวกะบังลมอธิบาย ในขณะที่ราวัลล่าเห็นด้วย แม้เอาจริงๆ เขาก็จะไม่ค่อยรู้เรื่องนี้เท่าไหร่หรอก แต่เขาก็เห็นความเป็นไปได้ของเรื่องนี้อยู่ และเอาจริงๆ คนที่จะมาทำอะไรแบบนี้ได้ ก็ไม่น่าจะเป็นคนปกติหรอก
"แสดงว่าครั้งนี้เราก็จะได้เล่นเป็นนักสืบกันสินะ"
"ก็อาจจะ"
สาวกะบังลมตอบรับ ก่อนเธอจะพูดออกมาว่า
"หรือไม่เราอาจจะโดนส่งไปถล่มบ่อนอื่นก็ได้ นายอยากบู้ไหมล่ะ ?"
"ไม่สักนิด"
"แล้วงานตามคนล่ะ ?"
"ตามมาโดนสับแบบเมื่อกี้อ่ะน่ะ"
หลังจากที่ราวัลล่าพูดจบ สาวกะบังลมก็พยักหน้าตอบรับ ราวัลล่าจึงนิ่งคิดไปสักพัก เพราะเขาก็ไม่อยากเห็นใครโดนสับเท่าไหร่ แต่เขาก็เชื่อว่าคนที่ติดเงินเขาไว้แล้วพยายามหนี หรือตั้งใจที่จะไม่ใช้คืนทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นคนยืมเขาไปก็ควรจะโดนสับทิ้งจริงๆ นั่นแหละ
ปัญหาคือเขายืนยันไม่ได้เลย ว่าคนที่ทางบ่อนจะให้ไปตามมาสับ คือคนที่ติดค้างอะไรกับทางบ่อนจริงหรือเปล่า ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทางบ่อนทำอะไรตุกติกจนคนคนนี้ต้องโดนบังคับให้ยืมเงินไปหรือเปล่า
และถ้าเขายืนยันไม่ได้ เขาก็ไม่อยากจะทำมันหรอก เพราะอีกฝ่ายจะหลอกเขาเมื่อไหร่ก็ได้ จะส่งเขาไปตามใครก็ไม่รู้มาก็ได้ ถึงขั้นทางบ่นสามารถส่งพวกเขาไปจับคนที่เป็นเสี้ยนหนามของบ่อนยังได้เลยด้วยซ้ำ
เพราะแบบนั้นราวัลล่าจึงส่ายหน้ากลับไป
"แต่ถ้าเขาให้งานมาแบบนั้น นายทำได้ใช่ไหม ?"
"ก็คงได้ล่ะมั้ง"
ราวัลล่าตอบกลับแบบงงๆ เพราะเขาไม่รู้เลยว่าตัวเองจะไปถล่มบ่อน ในโลกที่ผู้คนสามารถฟื้นขึ้นมาเรื่อยๆ ได้ยังไง แต่เขาเดาว่าสาวกะบังลมคงมีวิธี และสิ่งที่เขาต้องทำก็มีเพียงการวิ่งตามเธอให้เร็วที่สุด รวมถึงการไม่พยายามไปถ่วงแข้งถ่วงขาเธอ
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
