ถ้าเราคิดได้ว่า"ก็เกิดมาแล้ว"นี่
แล้วต้องหาอะไรใส่เข้าไปในปาก เคี้ยว กลืน หายใจ
เคลื่อนไหวไปข้างหน้าเพื่อรักษาชีวิตให้ดำรงอยู่
เราก็ต้องใช้พลังงานเคลื่อนตัวออกจากจุดที่นิ่งอยู่หลังจากหย่านม
หย่าความคุ้มครองจากการเลี้ยงดูของครอบครัว จนออกบิน หากิน
"หากิน"เหมือนนก แต่แย่กว่านกเสียอีก เราต้องใช้ทรัพย์ เงินแลกอาหาร
หลังจากหย่านมหย่าขาดครอบครัวอุ้มชูวัยทำงาน
ลองไม่ทำงานซิ ชีวิตยิ่งกว่าคนธรรมดาเสียอีก
อาจไม่ธรรมดา อาจต่ำกว่าธรรมดาที่ต้องร้องขอรับทานการแบ่งปัน
แบบงอมืองอเท้า ใครจะเอาอาหารมาป้อนมาเลี้ยงดูเรา
ถ้าไม่ต้องทำงานทุกวัน เราต้องมีต้นทุนชีวิตที่เหลือมากเหลือกินเหลือใช้
เพื่ออะไรคิดแรกเลยก็เพื่อตนเอง เพราะเอาตัวไม่รอดขาดกันดานขัดสน
ก็ไม่สามารถแบ่งปันช่วยเหลือใครได้ ถึงมีมากก็ต้องทำเพื่อให้ชีวิตมี
ความมั่นใจว่าจะไม่ขาด ไม่สะดุดเพราะสถานการณ์ที่ล่องลอยไม่มีเป้าคิด
เป้าหมาย"เพื่อดำรงตนให้มั่นคงเพื่อดำรงชีพ"ก็ได้ ไม่ต้องสร้างคิดเป้าหมาย
เพื่อใคร?เพื่ออะไร? ถึงความเป็นจริงจะไม่สามารถหนีอิทธิพลของความอยาก
กิเลสความละโมบโลภไม่ได้ เพราะเราไม่ได้หลบเข้าไปในถ้ำเข้าไปในป่าโดย
ไม่ต้องคิดอะไรกับอะไรและเพื่ออะไร ซึ่งก็ยากมากที่จะหลีกลี้หนีไปจากความวุ่นวายในยุคนี้
คำถามกลับว่า"แล้วทำไมถึงไม่อยากทำงานทุกวัน และทำไมไม่มีเป้าหมายเป้าคิดของชีวิตล่ะ" สำหรับชีวิตคนที่ไม่ใช่คนมั่งคั่งร่ำรวยหรือเศรษฐี มหาเศรษฐี
คุณเอ๊ย! นั่งนิ่งๆเฉยๆ ชีวิตก็ทำงานตลอดเวลาแล้วครับ เครื่องยนต์ชีวิตทำงาน
แต่ก็ต้องใส่อาหาร ใส่เชื้อเพลิงให้ชีวิตด้วยล่ะ
ชีวิตคุณ ชีวิตเรา เราเลือกได้เสมอ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
