2.ย้ายไปอยู่เชียงใหม่กัน
ยื่นใบลาออกแล้วนะ ทำไมรู้สึกโล่งใจขนาดนั้น จากวันนั้นจนถึงวันนี้เราไม่เคยเสียใจเลยที่ลาออกจากงาน แต่ก็โล่งทั้งใจโล่งทั้งกระเป๋าเลย ฮ่าๆ เอาล่ะมองดูรอบห้องที่หอพักเล็กๆ ของเราแต่เต็มไปด้วยข้าวของเครื่องใช้ หม้อหุงข้าว กะทะ เสื้อผ้าที่เต็มตู้ นี่ยังไม่รวมรองเท้าอีกหลายคู่ นี่เรามีของพวกนี้เยอะมากเลยนะ คิดกับตัวเอง ยืนมองของในห้องแล้วคิดว่าจะเอายังไงดี คงเอาของพวกนี้ไปด้วยไม่ได้แน่ๆ
นับหนึ่งถึงสาม ฮึบ! เก็บของทุกอย่างออกมาวางและแยกว่าจะเอาอะไรบ้างแต่ยิ่งแยกก็ยิ่งเสียดาย อันนั้นก็ดีอันนี้ก็จะเอา แต่กระเป๋าเดินทางของเราใส่ของได้แค่ไม่กี่อย่าง นั้นหมายถึงต้องเอาสิ่งที่จำเป็นต้องใช้จริงๆ ต้องตัดใจจากของที่ชอบไปทีละอย่าง จนได้กระเป๋าแบ็คแพ็คมาหนึ่งใบ รองเท้าหนึ่งคู่ และกระเป๋าส้มสุดรัก ที่เหลือเก็บทุกอย่างใส่กล่องแล้วส่งกลับบ้านเสื้อผ้าที่มีเอาให้เพื่อนๆ สิ่งที่เหลือติดตัวตอนนี้ กระเป๋าหนึ่งใบกับความกล้าของตัวเอง(ตามภาพ)ไป...เริ่มต้นการเดินทางที่ไม่รู้ว่าข้างหน้าจะเป็นยังไงกัน
ณ บขส. ร้อยเอ็ด "สิไปไสหล่า" เสียงลุงขับสามล้อถาม ผู้คนมากมายที่เดินผ่านไปผ่านมา เราและเพื่อน ใช่! มีเพื่อนมาส่งด้วย "บนกับจอย" เพื่อนสนิท เป็นคนมาส่งเรา แถมจอยยังให้เงินติดตัวเพิ่มมา 500 ของคุณพวกมึงสองคนจริงๆ ที่ไม่เคยหายไปไหน ได้เงินตั้งตัวเพิ่มมาอีก 500 รวมเป็น 3,500 ไปซื้อตั๋วรถบัสกัน 747 ที่เหลือก็เอาไว้ใช้ที่เชียงใหม่ละกัน
"เชียงใหม่ครับ" เสียงพนักงานเรียกผู้โดยสาร รถบัสมาแล้ว ต้องไปแล้วนะ บอกลาเพื่อนพร้อมกับความกลัวในใจกับการต้องนั่งรถไกลๆ นั้นเป็นอีกหนึ่งอย่างที่เรากลัว เรามักจิตตกเวลาที่ต้องนั่งรถเพราะกลัวเกิดอุบัติเหตุ คิดในใจว่าขอให้ปลอดภัย หันไปอีกที บน มันก็ยังอยู่ ส่งจนวินาทีสุดท้ายจริงๆ ไปแล้วนะมึง
ระหว่างทาง
รถเริ่มค่อยๆ เคลื่อนไปเรื่อยๆ สิ่งที่เราทำได้ตอนนี้คือการ รีบนอนหลับให้เร็ว เพราะพนักงานมาแจกผ้าห่ม ขนม น้ำดื่มได้เวลาพอดับพอดี เอาล่ะ เราจะตั้งใจนอนแล้วนะ เจอกันอีกทีที่เชียงใหม่เลยแล้วกัน...
เชียงใหม่เกต แคปซูลโฮสเทล
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
