มนุษย์ปฏิบัติตามขนบธรรมเนียมประเพณี
ตามบรรทัดฐานของสังคมตามแต่ละความเชื่อ
ของศาสนาและกรอบการยอมรับของบรรพบุรุษ
เพื่อประกาศ"ดำรงเผ่าพันธุ์ ผ่านประเพณี"สมรสที่เป็นมงคล
หมายเป้าคือ "เพื่อสืบพันธุ์" สนองสัญชาตญานดำรงเผ่าพันธ์
ตามพันธะสัญญาที่ฝังใน DNA เป็นกุศโลบายประกาศก้องให้สังคม
รับรู้ว่านี่คือ คู่สืบ(พันธ์ุุ") ใหม่ สืบสันติสกุล- วงศ์หรือสามัญปุถุชนสกุล
กันตามแต่ เวลา โอกาส วัยและศีลเสมอกันหรือไม่อย่างไร?
จริงแล้วเป้าหมายการสร้างขนมธรรมเนียม "การประกาศแต่งงาน"
นั้นอาจไม่จำต้องมีก็ได้ถ้าสังคมวงค์วาน ญาติพี่น้องไม่ยึดติด
กรอบหน้าตา ความดูดีในสังคม
"การแต่งงาน"ก็แค่ขั้นตองพิธีการ องค์ประกอบเปลือกๆ
ท้ายสุด สายตา ความรู้สึก ไม่ว่าจะอย่างใดชาวบ้านผู้ทีเกียรติ
ให้เกียรติมางาน ก็ได้การตกผลึกคิดว่าสมองว่า
"ชีวิตคนสองคน" ผ่านพิธีการมากมาย
แขกเหลื่อกลับบ้าน ไปหมด ไม่ใช่เรื่องและธุระของพวกเขาแล้ว
การมางานไม่ได้มาเพื่อยืนยันให้รักมั่นคง ผสมพันธุ์ยืนนาน
การวัดกันที่ "ความรัก" รักมาก รักกันมากตามที่ป่าวประกาศ
จะยั่งยืนยืดยาวหรือไม่? ใครจะสน ก็อยู่ที่คุณเพียง
สองคนจะทำหน้าที่"สืบสาน ไม่ใช่แค่สืบเพื่อกระสัน"
ไม่มีคำแนะนำดอก" ความรักความยั่งยืนความสุขไม่มีโค๊ชใต้เตียงคุณ "
ทุกอย่างเป็นเรื่องราวของคนสองคน ร่างวาดเขียนภาพความทุกข์สุขกันเอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
