ห้วงคำนึงดวงใจนิรันดร์ ภาค 1 ถ้าไม่ใช่เสี่ยวเยาจะเลือกใคร
เรื่องนี้ใช้คำว่าซีรีส์แฟนตาซีย้อนยุค คือมีเผ่าเทพ เผ่าปีศาจ ที่มีอาคมเวท ปล่อยแสงเฮ้ากวงใส่กันได้ ในขณะเดียวกันก็มีกษัตริย์ รบพุ่งแย่งเมือง แย่งบัลลังก์
เรื่องนี้เป็นภาคต่อของเรื่อง ลำนำรักเทพสวรรค์ ซึ่งลองไปดูมานิดหน่อย เสื้อผ้าหน้าผม วิธีแสดง เชยดี
นับว่าเป็นอีกเรื่องที่เกินความคาดหมาย ไม่คิดว่าจะมีประเด็นในคิดวิเคราะห์มากมายนัก เพราะดูโทนเรื่องแล้วก็เป็นแนวความรักทั่ว ๆ ไป ที่มีผู้ชายหลายคนมารักผู้หญิงคนเดียวกัน แต่กลายเป็นว่ามีเรื่องให้เขียนถึงหลายมุมมาก
ซีรีส์เรื่องอื่น การมีผู้ชายหลายคนมาชอบนางเอก ส่วนใหญ่จะยกคำว่าพระเอก ให้คนที่นางเอกรัก นางเอกเลือก แต่เรื่องนี้ไม่รู้ตั้งใจให้คนดูตีกันหรือเปล่า เพราะทำให้คนดูเข้าใจว่าคนที่นางเอกรักเป็นพระรอง ส่วนพระเอกตามที่โปรโมท ผู้เขียนก็งง ๆ อยู่ว่าเป็นใครกันแน่ ระหว่างพี่ชายนางเอก หรือ ปีศาจอีกตนที่มาหลงรักนางเอก
ผลที่ตามมาคือ คนดูแบ่งเป็น 3 ฝ่าย ลงเรือคนละลำ ใครชอบผู้ชายแบบนั้น ก็เชียร์ตัวละครตัวนั้น ไปมาๆ กลายเป็นตีกันในโลกออนไลน์ นอกจากนั้นยังมีประเด็นเรื่องคนดูที่อ่านหนังสือมาแล้ว กับคนดูที่ไม่เคยอ่านหนังสือ ตีความต่างกัน เพราะคนอ่านหนังสือรู้รายละเอียดความเป็นมาของตัวละคร ความรู้สึกของตัวละครจากที่บรรยายเป็นตัวหนังสือมากกว่า ยังไม่นับว่าชอบนักแสดงกันเป็นส่วนตัวอีก
เรือแต่ละลำจึงกลายเป็นเรือรบยิงขีปนาวุธใส่กันไม่ยั้ง (ฮา)
ไม่ว่าฝ่ายการตลาดจะตั้งใจหรือไม่ ต้องเรียกว่าประสบความสำเร็จในการสร้างกระแสให้ซีรีส์เรื่องนี้ เพราะยิ่งต่างฝ่ายต่างหาเหตุผลมาสนับสนุนนักแสดงหรือตัวละครที่ตนเองเชียร์มากเท่าไหร่ ก็ยิ่งยึดพื้นที่บนโลกออนไลน์ได้มากเท่านั้น
เพื่อป้องกันความสับสน เราจะพูดถึงเฉพาะเนื้องเรื่องและคาแรกเตอร์ตัวละครตามเห็นใน “ซีรีส์”กันก่อน ไม่เกี่ยวกับความหล่อ หรือไม่หล่อของนักแสดง ใครเล่นดีไม่ดีอย่างไร
เรื่องนี้ถ้าเอาเรื่องเทพเซียน ปีศาจ ออกไป มันก็คือเรื่องราวของ เหตุผลของผู้หญิงคนหนึ่ง (เสี่ยวเยา) ในการเลือกผู้ชาย 1 ใน 4 คนมาเป็นคู่ชีวิต
ผู้ชายคนแรกในชีวิต คือ ชางเสวียน มีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้อง ผูกพันแนบแน่นเพราะตอนเด็กผ่านเรื่องร้าย ๆ ในครอบครัวมาด้วย แต่แยกกันไปโต เสี่ยวเยาผ่านประสบการณ์หนักหนาสาหัสจากการถูกทำร้ายหนักหน่วงมาก ในขณะที่ชางเสวียนแม้ต้องไปอยู่ในต่างแดน แต่ก็ยังอยู่ในสถานะขององค์ชาย แถมอาจารย์ก็เป็นพ่อของเสี่ยวเยา
ช่วงที่ทั้งคู่เติบโต มุมมองต่อชีวิตจึงต่างกันโดยสิ้นเชิง ชางเสวียนมุ่งมั่นจะเป็นฮ่องเต้ต่อจากปู่ ทั้งด้วยความจำเป็น เพราะไม่อย่างนั้นเสด็จอาทั้งสอง คงไม่ปล่อยเขาเอาไว้แน่นอน ความอยากปกป้องน้อง ก็เป็นเหตุผลหนึ่ง แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามีความทะเยอทะยานส่วนตัวรวมอยู่ด้วย
ส่วนเสี่ยวเยา ความเจ็บช้ำจากการตายของแม่และคนในครอบครัว ทำให้ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับการแย่งชิงใด ๆ อีก เสี่ยวเยาเห็นชางเสวียนเป็นพี่ชายมาตลอด ไม่เคยคิดฉันท์ชู้สาวเลย เพราะเหตุนี้ แม้จะไม่เห็นด้วย ไม่ชอบแต่ก็ยอมรับการกระทำทุกอย่างของชางเสวียนได้
จริง ๆ แล้วชางเสวียนควรจะดีใจด้วยซ้ำ สำนวนจีนยังเลยว่า พี่น้องเหมือนแขนขา ลูกเมียเหมือนเสื้อผ้า (นึกถึงครั้งหนึ่ง มีเรื่องโต้เถียงในหมู่เพื่อนฝูงที่คบกันมาตั้งแต่มัธยม คนไกล่เกลี่ยบอกว่า เลิกกับผัวได้ แต่เลิกเป็นเพื่อนกันไม่ได้ 5555)
ถามว่าเสี่ยวเยารัก ชางเสวียนไหม ต้องบอกว่ารัก แต่รักอย่างพี่ชาย รักอย่างคนในครอบครัว สนับสนุนสุดตัว ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ทิ้งกัน (ส่วนเหตุที่ทำให้ ชางเสวียน Lost you forever ไว้ค่อยว่ากันต่อในภาค 2)
เซี่ยงหลิว เป็นปีศาจเก้าหัว เคยเป็นทาส ผ่านการถูกทำร้ายแสนสาหัส ไม่ต่างจากเสี่ยวเยา คาแรกเตอร์แบดบอย ระดับหัวหน้ามาเฟีย ตอนแรกที่ก็ทุบเสี่ยวเยาเกือบตาย ก่อนจะมารักสุดตัว เพราะความเป็นคนจิตใจดีของเสี่ยวเยา
เสี่ยวเยาสนุกที่อยู่กับเซี่ยงหลิว เพราะเขามีลูกล่อลูกชน ชอบชวนไปเที่ยว ไปเล่นโน่นเล่นนี่ ทำให้ชีวิตตื่นเต้น มีสีสัน เซี่ยงหลิวเหมือนพลุ จุดไปแล้วก็สวยในระยะหลายร้อยเมตร น่าตื่นตาตื่นใจ แต่จับต้องไม่ได้ เอากลับบ้านก็ไม่ได้
แล้วเสี่ยวเยารักเขาไหม ในชีวิตของผู้หญิง เชื่อว่ามีหลายคนที่เคยรู้สึกดีกับผู้ชายมากกว่าหนึ่งคนในเวลาเดียวกัน แต่จะด้วยเหตุปัจจัยอะไรก็ตาม เราเลือกอีกคน แทนที่จะเป็นเขา
ซูถานจิ่ง คนนี้ก็ PTSD เหมือนกับเซี่ยงหลิวและเสี่ยวเยา โดนมาหนักหนาสาหัสมาก โดยเฉพาะคนที่ทำร้ายคือพี่ชายที่เขานับถือมาสี่ร้อยกว่าปี แต่ความที่เป็นคนดีโดยเนื้อแท้ เขาไม่แก้แค้นใคร จึงอาจดูเหมือนเป็นคนอ่อนแอ แต่ถ้ามองอีกมุมหนึ่ง เสียใจก็ส่วนเสียใจ แต่การพยายามรักษาความดี รักษาหลักธรรม แม้ว่าการกระทำแบบนั้นอาจเป็นผลร้ายกับตัวเอง นับเป็นความเข็มแข็งอย่างหนึ่ง และทั้งหมดในเรื่อง มีเพียงจิ่งคนเดียวที่ทำได้
เพียงแต่ในชีวิตคนเรา ไม่ว่าจะป้องกันระวังตัวอย่างไร ก็อาจมีช่วงเวลาพลาดพลั้งได้ จิ่งก็เช่นกัน
ไม่มีข้อสงสัยเลยว่าเสี่ยวเยารักจิ่งมากที่สุดแล้ว ส่วนหนึ่งแน่นอนว่าจิ่งนั้นแสดงชัดเจนว่ารักและทำทุกอย่างเพื่อเธอ ตายได้เพื่อเธอ นอกจากนั้นสองคนนี้ต้องเรียกว่า “ศีลเสมอกัน” เพราะเสี่ยวเยาก็เป็นคนจิตใจดี ใจดี ใจอ่อนเหมือนกับจิ่งนั่นแหละ
จิ่งเหมือนน้ำ อาจไม่ได้ทำให้รู้สึกตื่นตาตื่นใจอะไรมากนัก แต่ลงไปแช่แล้วเย็น ถึงจะอยู่กลางแดดก็ยังเย็น ยามกระหาย น้ำ(สะอาด) ช่วยแก้ได้ ในขณะที่เซี่ยงหลิวเป็นไฟ อยู่ไกลหน่อย อบอุ่นกำลังดี แต่ถ้าเข้าใกล้มากไป สักพักมันก็ร้อนไป
เฟิงหลง เป็นคนกลาง ๆ ที่สุดในเรื่อง มีการศึกษา มีเงิน มีความทะเยอทะยาน มีวิธีคิดที่ดี เป็นคนที่น่าเป็นพี่น้องมิตรสหายด้วยมากที่สุด
แน่นอนว่าเสี่ยวเยาไม่ได้ชอบเฟิงหลง (ฮา)
ตอนที่เริ่มดู ผู้เขียนค่อนข้างแปลกใจตัวเอง ที่ชอบจิ่งที่สุด ทั้ง ๆ ที่บุคลิกของจิ่งในช่วงแรก ไม่ใช่ผู้ชายแบบที่ชอบเลย หลังจากจิ่งกลับไปเป็นคุณชายแล้ว ก็เริ่มรู้เข้าใจว่าทำไม เพราะจิ่งเป็นคนดีที่ไม่ใช่คนโง่ เขาฉลาดเลยแหละ ส่วนที่พลาดนั้น อย่างที่บอกว่ามันเกิดขึ้นได้ เผอิญว่าเป็นการพลาดเรื่องใหญ่ ก็ต้องรับผลชอกช้ำกันไป
แต่ถ้าถามว่า ในชีวิตจริง เลือกจิ่งไหม หลังจากดูภาคแรกจบ บอกเลยว่าไม่เลือก (ฮา) เพราะความรักของจิ่งมันท่วมท้นเกินไป ตามใจเราทุกอย่างเหมือนจะดี ตอนอายุยังน้อยมันคงรู้สึกตัวลอยที่มีคนรักเราขนาดนี้ แต่พออายุมากขึ้น กลับมองว่าความรักเป็นเรื่องเรียบง่าย ไม่ต้องเยอะมากหรอก ไม่ต้องตายแทนกัน ไม่ต้องตายไปด้วยกัน ถ้าเราตายก่อน ก็หวังให้เขามีชีวิตอยู่ต่อไปให้ดี
ชางเสวียนนี่ จริง ๆ คือสเปกมาก เข้มแข็ง ทะเยอทะยาน เด็ดขาด ถ้าชางเสวียนรักเสี่ยวเยาอย่างน้อง คงเทใจให้เกอไปแล้ว
ในบางช่วงของชีวิตเคยถามตัวเองว่า ถ้าผู้ชายที่เรารักแล้วเขาก็รักเรา ประมาณร้ายกับคนทั้งโลก ยกเว้นเธอคนเดียว เรารับได้ไหม
ถามกี่ครั้งก็ได้คำตอบเหมือนเดิมว่า ไม่ได้
ผู้เขียนเคยบอกน้อง ๆ ที่ทำงานว่า เราเป็นคนดีแต่อย่างเป็นคนโง่ แต่ถ้าต้องเลือกระหว่างเป็นคนโง่กับเป็นคนเลว ให้เลือกเป็นคนโง่
ส่วนเซี่ยงหลิว คือบอกลาเป็นรายแรก ในสายตาผู้เขียนคือไม่น่าสนใจตรงไหนเลย จริงใจขนาดไหน เป็นคนดีขนาดไหน แต่แซะเรา แกล้งเราตลอดเวลา มันน่ารำคาญเป็นที่สุด ยังไม่นับว่าตอนแรกทุบเราเสียสาหัสขนาดนั้น เนื่องจากผู้เขียนไม่ใช่เสี่ยวเยา ดังนั้นไม่มีทางจะญาติดีด้วยแน่ ๆ
ผู้เขียนเพิ่งมาคิดได้หลังจากภาคแรกจบว่า คนที่น่าอยู่ด้วยที่สุดไปอีกสองสามร้อยปีข้างหน้า คือเฟิงหลง เขามีความรักที่มีเหตุผล ไม่คิดมากเรื่องความหลังของ ถ้าเราจะทำอะไรที่ไม่เหมาะสม รับรองว่าเขาไม่ตามใจแน่นอน เขาต้องเตือนสติเราอย่างที่เตือนสติน้อง เฟิงหลงเป็นคนที่มองโลกอย่างเป็นจริงที่สุดแล้ว
จริง ๆ ยังมีอะไรอีกมากมายกับเรื่องนี้ แต่ประมาณนี้แล้วกัน ไม่อย่างนั้นอาจกลายเป็นเขียนนิยายอีกเรื่อง (ฮา)
นักแสดง
เรื่องนี้ต้องชมการแคสติ้งนักแสดง โดยเฉพาะนักแสดงนำชาย ไม่มีใครยอมใคร ฟาดกันไม่ยั้ง ไม่มีใครดร๊อปเลย
สำหรับหยางจื่อไม่มีข้อกังขาใด ๆ เพราะเห็นฝีมือมาหลายเรื่องแล้ว มีพิเศษกว่าที่ผ่านมาคือรู้สึกว่าเรื่องนี้เธอเป็นผู้ใหญ่ขึ้น
ส่วนนักแสดงชาย ตอนที่เห็นชื่อคนแสดง สนใจ ถานเจี้ยนซื่อ ที่สุด เพราะเคยดูซีรีส์เขามาแล้ว และดูจากคาแรกเตอร์ของตัวละครของเรื่องนี้ ก็คิดว่าเขาน่าจะโดดเด่นตามที่ถูกโปรโมทนั่นแหละ ซึ่งก็ไม่ผิดจากที่คิดสักเท่าไหร่ สามารถถ่ายทอดความเกรียนขั้นสุดของตัวละคร ความรักลึกซึ้งที่มีต่อนางเอก ได้ดีพอ ๆ กัน
เผอิญว่าผู้เขียนไม่ชอบตัวละครเซียงหลิวเท่าไร่ ก็เลยไม่ได้ประทับใจอะไรมากนัก
จางหว่านอี้ - ชางเสวียน ไม่เคยดูซีรีส์ของเขามาก่อน ถ้ามองในแง่การแสดงก็ต้องบอกว่าเล่นดี สมกับจบ Beijing Film Academy มา แต่เนื่องจากบทของชางเสวียนมันตึงไป ใช้อารมณ์หนัก ๆ ตลอดเวลา ทำให้มองไม่เห็นความน่ารักของตัวละคร ดูแล้วเหนื่อยไปนิดนึง
เติ้งเหวย - เคยดูซีรีส์ของเขามากกว่าทั้งสองคน ตั้งแต่เรื่อง รักนิรันดร์ ราชันมังกร ซึ่งนับเป็นเรื่องเปิดตัวที่ทำให้คนดูรู้จัก เรื่องนั้นเป็นพระรองที่ขโมยได้หลายซีนเลย จนเริ่มสนใจไปค้นดูว่าเป็นใครมาจากไหน ก็อ้อ จบ Central Academy of Drama นี่เอง
แต่อีก 2 เรื่องต่อมาที่ได้ดู ไม่ค่อยเห็นพัฒนาการอะไรมากนัก ยังคิดเสียดายว่า ความหล่อไม่ได้ช่วยอะไร เรื่องฉงจื่อฯ คือจมสนิททั้งบทและการแสดง เรื่องจันทราอัสดง ดีขึ้นมาหน่อย คือมีโอกาสได้เห็นความสามารถ อย่างตอนที่รู้ว่าพี่สาวนางเอกนอกจากไม่รักเขาแล้วยังพร้อมทรยศหักหลัง อันนั้นคือฝีมือเลย แต่มันมีน้อยเกินไป แต่ก็พูดยาก เพราะเรื่องนั้นหลัวหยุนซีกับไป่ลู่ โดดเด่นและแข็งแกร่งมาก การจะขโมยซีนได้ไม่ใช่เรื่องง่าย
ตอนที่รู้ว่าเติ้งเหวยเล่นเรื่องนี้ แม้จะเป็นคนที่นางเอกรัก แต่ก็เป็นพระรอง ยิ่งเห็นนักแสดงนำคนอื่นก็ยิ่งทำให้คิดว่าเรื่องนี้คงจมอีกเช่นกัน ตัวละครนิ่ง ๆ เงียบ ๆ จ๋อง ๆ จะไปสู้ความดราม่าของตัวละครอื่นได้อย่างไร แต่ผิดคาด เติ้งเหวยสามารถทำให้ตัวละครนิ่ง ๆ เงียบ ๆ โดดเด่นมีเสน่ห์ได้อย่างคาดไม่ถึง ทำเอาหลงรักตัวละครตัวนี้แบบไม่มีเหตุผลไปเลย
น่าจะเป็นเรื่องแรกที่เขากินตัวละครเข้าไป สายตา ภาษากาย ทำให้เห็นบุคลิก ความคิดของจิ่งชัดเจนมาก ซึ่งไม่ได้ง่ายกว่าการเล่นบทดราม่าหนักที่ต้องแสดงอารมณ์ระเบ่อระเบิดเลย
ตอนนี้มาคอยดูกันว่า เรื่องต่อไปจะรักษามาตรฐานนี้ หรือพัฒนาไปได้มากกว่านี้แค่ไหน
หวังหงอี้ นอกจากก็หล่อดี ในแง่การแสดงยังไม่เห็นอะไรมากนัก อย่างว่าแหละ พ่อสามคนนั่นเขาฟาดกันขนาดนั้น มาก็มาทีหลัง บทก็น้อย ได้แค่นี้ก็นับว่าไม่แย่แล้ว
ว่าแต่ภาคสองจะมาเมื่อไหร่ล่ะเนี่ย กระแสดีขนาดนี้ ถ้าต้องรออีก สามเดือนหกเดือน มันจะไหวไหม
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
