เมื่อมีลูกค้าเข้ามาซื้อ ข้าวเหนียวจะถูกห่อใส่ใบสักแล้วมัดด้วยตอก

ดอกหนาม หรือบางสถานที่ก็เรียก ดอกผีปู่ ย่า รสชาติเปรี้ยวนิดๆ

ดูกี่ครั้งก็นึกถึงคนล้านนา แต่สำเนียงภาษาต่างไป

วิถีชีวิตของคนในตลาดยามเช้า ที่สะดุดตาและเราต้องรีบวิ่งตามเพื่อบันทึกภาพ

บรรยากาศของพวกเราในกาดหลวง

ได้แต่ขออนุญาตถ่ายภาพ แต่ไม่ได้ถามว่าอะไร คิดว่าก็คงคล้ายขนมครกบ้านเรา

" รากชู " อาจเป็นวัฒนธรรมการกินที่ดูไม่ค่อยต่างกันกับอีกหลายประเทศในระแวกบ้านเรา

รสชาติมันๆ มีถั่วเพิ่มสัมผัสในการกิน พร้อมเครื่องเคียงที่อยู่ข้างๆ

เป็นหนึ่งในวัดที่ถูกอัดแน่นด้วยโปรแกรมการเดินทาง จนทำให้ลืมชื่อวัดไปเหมือนกัน

หนึ่งในเรื่องเล่าของพระชี้นิ้ว บนดอยจอมสัก ..ชาวบ้านที่อยู่นอกเมือง เวลานำสินค้าเข้ามาค้าขายในตัวเมือง ก็จะเลี่ยงไม่ผ่านเส้นทางนี้ เพราะเชื่อว่าหากผ่านจะทำให้ค้าขายไม่ได้

ประตูป่าแดง คือ 1 ใน 12 ประตูเมืองที่ยังคงหลงเหลืออยู่ในปัจจุบัน

ออกมานอกเมือง แวะพักสักนิดแล้วเดินทางต่อไปยังหมู่บ้านต่างๆ ที่ไกด์แนะนำ

“ ความสุข “ ไม่ใช่แค่เพียงสถานที่ แต่ยังหมายถึงเรื่องราวระหว่างทางที่พวกเราเดินทางไป

ชนเผ่าแอ่น ที่มีฟันดำจากสมุนไพรชนิดหนึ่งของหมู่บ้านฯ

ผู้เฒ่าชาวอาเข่อ

หนองน้ำกลางเมืองขนาดใหญ่เรียกว่า หนองตุง อันเป็นที่มาของชื่อ “เชียงตุง” ในปัจจุบัน