#หนังสือที่อ่านจบวันนี้ "เท่ารักเธอ" โดย อรุณี ศรีสุข
สุดสัปดาห์ สำนักพิมพ์ พิมพ์ครั้งที่ 2 , 2550
ประวัติผู้เขียน https://citly.me/NcmYy
ธีม : ความรักเกิดขึ้นได้ แม้รู้ดีว่ามีเจ้าของ
conflict : ส่วนใหญ่อยู่ในตัวละครนะ (ขอไม่พูดถึง เพราะมันสำคัญ)
เรื่องรักสำหรับคนที่มีหัวใจขาดวิ่น ดูจะเพิกเฉยต่อผู้อ่านที่มีหัวใจอันเที่ยงแท้ เพราะนี่เป็นนิยายขนาดสั้น 195 หน้า ที่พูดถึงความรักของชายหนึ่งหญิงสอง และมิตรภาพของเพื่อนผู้หญิงด้วยกัน
เป็น Memoir ที่สามารถเล่าให้เพื่อนฟัง โทรไปหาพี่อ้อย พี่ฉอดฟังได้ นี่เป็นหนังสือที่คุณปราปต์ นักเขียนสืบสวนชื่อดังแนะนำให้ผมอ่านเอารส อ่านภาษา อ่านเอาความรู้สึกนึกคิดทีมี Character Drive ตลอดทั้งเรื่อง
เล่าโดยตัวละครที่มีชื่อว่า "จูน" เป็นคนทำงานในสตูดิโอเพลงยุคอินดี้เฟื่องฟูของไทยดังนั้นเราจึงจะได้ยินชื่ออย่างออดี้ วงควายยิ้ม ไปจนถึงใต้ดินลึกๆ อย่างคาวบอยน้ำปู๋ กลุ่มผู้อ่านที่น่าจะเข้าถึงวัฒนธรรมนี้ได้ไม่ยากคงเป็นพวก Gen X/ Gen Y ต้นๆ ที่ใช้เวลาในสยามเสียเป็นส่วนใหญ่
ในเรื่องพูดถึงเพลงค่อนข้างมาก เราชอบจึงจัดทำเพลย์ลิสต์ไว้ให้เป็นเพลงประกอบหนังสือไปเลยฟรีๆ https://citly.me/PQeNc
ด้วยความเป็นเพื่อนผู้หญิงด้วยกัน จูนต้องทำอะไรบางอย่างในฐานะผู้ที่อาบน้ำร้อนมาก่อนในเรื่องนี้ ทั้งๆ ที่แผลของตัวเองก็ยังไม่หายดี สุดท้ายมันกลับกลายเป็นโศกนาฏกรรม
เรื่องจะน่าเบื่อตอนกลางๆ เพราะผู้เขียนพยายามโชว์ให้เห็นความจริงใจ จริงจังในความรักนอกรีตของตัวละครที่มีชื่อว่า "อิท"
.
แต่ตอนต้นเรื่อง ผู้เขียนทำให้วางไม่ลง ส่วนตอนจบกลับมาทำให้ผู้อ่านได้สติ ได้รวบรวมความสั่นสะเทือนที่ผ่านมา
.
โทนเสียงของเรื่องก็อย่างที่ผู้เขียนบอกเสมอมาว่า เป็นดั่งการสำนึกบาปต่อทุกคนที่เกี่ยวข้อง แต่ส่วนตัวเราเห็นว่าเพื่อนเตือนเพื่อนก็เท่าที่เตือนได้ ที่เหลือมึงต้องตัดสินใจเอง แต่ก็ไม่คิดว่าจะลงเอยขนาดนี้
กลวิธีที่ชื่นชอบคือ การเขียนให้เหมือนหนัง ตัดฉากเป็นซีนๆ ทั้งเชียงใหม่ - น่าน - กรุงเทพฯ - อเมริกา - ซูริค ตัวละครที่เป็นกลุ่มเพื่อนผู้หญิงที่ชัดเจนดีครบ *ข้อนี้เรารู้ดี เราค่อนข้างรู้จักดี ถ้าหากคุณเป็นผู้หญิงจบโรงเรียนหญิงล้วน เข้ามหาวิทยาลัยที่มีความยูนิคไม่ว่าจะเป็นเอแบค หรือกรุงเทพ คุณจะมีความเป็นเพื่อนผู้หญิงประมาณนี้แหละ รู้ได้ไงน่ะเหรอ? ก็กลุ่มเพื่อนแฟนเก่ากูก็เป็นแบบนี้เปี๊ยบเลย
สรุปก็คือ ผู้หญิงก็คือผู้หญิง(โดยเฉพาะสายครีเอทีฟ-ส่วนตัวเชื่อว่างั้นนะ) ผู้ชายแม่งก็คือผู้ชายอยู่วันยังค่ำ ความรักแม่งเกิดขึ้นได้ทุกที่ทุกเวลานั่นแหละ ไม่ว่าจะอ้างพรหมลิขิต คิวปิด สติวปิดอะไรก็ตามแต่ ต่อเมื่อเราเจอ dilemma ระว่างคนที่มาก่อน กับคนที่ใช่ (ดูมีสองโลกป้ะ 555) เราเป็นหนึ่งคนเลยนะ เราไม่ชอบเลือก ไม่อยากให้ใครเสียใจเพราะเรา ถ้าเป็นเราเราก็จะหนี
ตัวละครใดใดไม่มีใครผิดเลยนะในสายตาเรา ไม่มีใครชั่ว จะเรียกว่าหลงก็ใช่ในบางที แต่ถ้าคุณเคยอยู่เชียงใหม่ เคยใช้ชีวิตกลางคืน เคยพยายามเดินเข้าไปฟังเพลงบลูส์สักร้านหนึ่ง คุณจะรู้ว่า รักกับหลงใช่ว่าจะแยกกันได้ง่ายๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเกิดว่าเราทั้งสองพากันหลงรักไปด้วยกันทั้งคู่ มันก็มักจะเป็นอย่างนี้แหละ
อ่านเพื่อกระตุ้นความรู้สึก ภาษา และแรงจูงใจ ความปรารถนาของตัวละครสำเร็จแล้ว คิดว่าได้บทเรียนอย่างหนึ่งถ้าใครกำลังเผชิญความรักกับคนที่มีเจ้าของอยู่แล้ว เราอยากให้อ่านเรื่องนี้มากๆ เพราะสุดท้ายหากคุณไม่ได้อะไรเลย คุณจะได้รู้ว่า "เท่ารักเธอ" มีอยู่จริงไหม? และส่วนตัวเชื่อว่า เราฝืนความจริงไปไม่ได้หรอก รักคนมีคู่ก็เท่ากับรักด้วยน้ำตาไปแล้ว มันทำร้ายทุกฝ่าย ทำลายทุกคนให้เป็นจุณ..
แต่ถึงอย่างไรถ้ารักก่อตัวขึ้นมา มันก็เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วจริงๆ ฝากเพลยลิสต์ นี่หรือ! ความรักของเธอ เผาครอบครัวเขาให้เป็นจุณ
เพลย์ลิสต์แอบรักผัวเขาใน Spotify เผื่อช่วยได้!?
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
