เมื่อสักประมาณ 2 เดือนที่แล้ว เราเสพข่าวชิ้นหนึ่ง แม้จะเป็นเพียงข่าวชาวบ้าน แต่ก็ให้แง่มุมที่ตรงกันข้าม กับกระทู้คำถามนี้โดยสิ้นเชิง........
"...หนุ่มสาวคู่หนึ่ง คบหากันมา 8 ปี ตายพร้อมกันจนต้องตั้งโลงสวดคู่ ญาติเล่าว่า ฝ่ายหญิงมีอาชีพเป็นครูประถม (ที่สวยมากทีเดียว) และฝ่ายชายเป็นช่างซ่อมบำรุงในโรงงาน เมื่อคบกันนาน ก็วางแผนจะจัดพิธีสมรส จึงตระเวนไปหาฤกษ์กับพระ แต่พระท่านก็บอกว่าไม่มีฤกษ์ดีเลย จนกระทั่งล่าสุด พระรูปหนึ่งให้ฤกษ์มา พร้อมกับบอกว่า ต้องแต่งกันวันนี้ๆ เท่านั้น หาไม่แล้ว อาจจะไม่ได้แต่งกัน!
แต่แล้ว หลังจากทั้งคู่ทำพิธีแต่งงานกันได้เพียง 40 กว่าวัน สามีก็ชักชวนภรรยาออกท่องเที่ยว สามีขับมอเตอร์ไซต์ ภรรยานั่งซ้อนท้ายกอดสามีแน่น และด้วยสภาพอากาศฝนตกถนนลื่น จึงเกิดอุบัติเหตุ ทำให้ทั้งคู่เสียชีวิตคาที่ แม้ทั้งคู่จะไม่เคยสาบานรักต่อกัน ว่าจะตายวันเดียวกัน แต่ที่สุดก็ต้องมาตายวันเดียวกัน...."
ข่าวที่เล่ามา เป็นข้อยืนยันว่า บางครั้งแม้เราเกิดมาคนเดียว ก็ไม่ได้หมายความว่าจะตายลำพังคนเดียว อาจได้ตายไปพร้อมใครสักคน แถมเป็นคนที่คุณรักอีกด้วย ขณะที่คุณพูดกับตัวเองว่า คุณไม่ได้มีความสำคัญต่อคนอื่นตลอดเวลา อาจมีใครสักคนกำลังนั่งคิดถึงเรื่องราวในอดีตระหว่างคุณและเขาอยู๋ หรืออาจมีใครสักคน กำลังนึกในใจว่า อาทิตย์หน้าจะชวนคุณไปทานดินเนอร์เสียหน่อย
เราบอกกับตัวเองเสมอว่า เมื่อได้เกิดมาแล้ว
เราทุกคนสำคัญไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
ไม่ว่าจะห้วงเวลาใดๆ หรือห้วงเวลาหนึ่งๆ
เป็นคนสำคัญของพ่อแม่ ของแฟน ของเพื่อน
ของที่ทำงาน ของสังคม ของประเทศ และของโลก
แต่เมื่อถึงวันที่มีเหตุให้เราต้องแยกจากพลัดพรากกับพวกเขา
เราก็ยังคงสำคัญ ในฐานะเป็นทั้งผู้ให้ และผู้รับบทเรียน
ไม่รู้เหมือนกันนะคะ ว่าคิดแบบนี้ถูกหรือผิด
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
