ระบายความคิด
เชื่อว่าทุกคนคงเคยมีประสบการณ์เจอเพื่อนร่วมงานหรือบางทีก็เป็นเราเอง คือประเภทที่ไม่ค่อยมั่นใจกับตัวเอง มัวแต่ระแวงว่าคนนู้นคนนี้จะทำได้ดีกว่าได้หน้ากว่าตัวเอง กลัวว่าตัวเองจะไร้คุณค่าเอาสักวัน แล้วก็จ้องจับผิดนินทาว่าร้ายสารพัดที่คิดได้เพื่อให้ตัวเองอบอุ่นใจปลอดภัยและรู้สึกมั่นคงเหมือนกับสุนัขเฝ้าบ้านนาย เลีย เห่า เฝ้าประจบเจ้าของ
สิ่งเหล่านี้เป็นอะไรที่เกิดขึ้นในเกือบทุกๆที่ คล้ายๆกับวัฒนธรรมป้าข้างบ้านลุงข้างสวนสอดส่องและใส่ความ มันเป็นผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นจากมุมหนึ่งของระบบทุนนิยมใช่หรือไม่
ใช่ไม่ใช่ผมก็ไม่รู้
แต่การแข่งขันกันสุดขั้วแข่งกันแทบจะทุกอย่างทุกแง่มุม อวดเบ่งทับถมกันเกทับกันไปมา มันสร้างผู้ชนะและผู้แพ้อยู่ตลอดเวลา ไม่เรื่องใดก็เรื่องนึงแม้แต่เรื่องขี้หมาขี้ไก่ก็ไม่เว้น สิ่งเหล่านี้มันสร้างบาดแผลบางอย่างให้กับผู้คนในยุคสมัยนี้แทบจะถ้วนทั่วกันโดยไม่รู้ตัว
ไม่มีที่ว่างให้กับวัฒนธรรมแห่งการร่วมมือและการมองเพื่อนมนุษย์ให้เป็นมนุษย์
บ่อยครั้งเราได้ยินหรือพบเจอกับวลีที่ว่า สมัยนี้เป็นแบบนั้น สมัยนั่นเป็นแบบนี้ เด็กๆหรือใครสมัยนั่นนู้นนี่เป็นอย่างนั้นอย่างนี้
คำถามคือจริงๆแล้ว ยุคสมัยที่พูดๆกัน หมายถึงอะไรกันแน่ แต่สำหรับผมมันหมายถึง ระบบทุนนิยม ระบบนั้นทำงานคล้ายกับผี มีผลลัพธ์แต่มองไม่เห็นกระบวนการ ผลลัพธ์หรือปรากฏการณ์ก็เหมือนกับยอดภูเขาน้ำแข็ง มองเห็นเพียงยอดแต่ไม่เห็นตัวภูเขาขนาดมหึมาที่ซุกตัวอยู่ใต้น้ำ
ระบบทุนนิยมถูกเข้าใจว่าเป็นธรรมชาติราวกับว่าอยู่คู่กับโลกนี้มานับล้านปี ทั้งๆที่ในยุคสมัยนึงนั้นไม่มีระบบทุนนิยม ไม่มีตลาด ไม่มีอุปสงค์ ไม่มีอุปทาน ไม่มีการแข่งขันไม่ใช่หรอ แล้วทำไมเราต้องมาเชือดเชือนกันด้วย เราจะอยู่ร่วมกันแบบงดงามไม่ได้เลยหรอ?
ลี เล็บเห็ด : เขียน
ภาพแม่น้ำโขงเชียงของ : ลี เล็บเห็ด
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
