19 ส.ค. 2023 เวลา 13:45 • นิยาย เรื่องสั้น
เขตลาดกระบัง

หอพักปี1

เริ่มเลยนะคะ เมื่อประมาณปี 2544 เราเป็นนักศึกษาใหม่ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ระเบียบของมหาวิทยาลัยมีกฎให้นักศึกษาใหม่ต้องเข้าพักในหอพักในมหาวิทยาลัยอย่างน้อยช่วงปีแรก อาจเป็นกุศโลบายเพื่อให้นักศึกษารู้จักกันได้ง่ายขึ้น
ลักษณะหอพักหญิงเป็นรูปแบบอาคารตัวไอ หัวและท้ายของหอจะเป็นห้องน้ำรวมค่ะ เราพักอยู่ชั้นสองค่ะ มีวันนึงเมื่อเข้าพักมาได้สักระยะ เราได้เดินดูวิวไปรอบๆอาคารดูไปเรื่อยๆและไปหยุดที่หน้าห้องพักของตัวเอง จึงยืนมองไปยังตึกฝั่งตรงข้ามซึ่งเป็นตึกเรียนที่อยู่ห่างออกไปอีกรั้วนึงราว300เมตร
แต่แอบสังเกตได้ว่าช่องระเบียงของตึกนั้นตรงมายังประตูห้องของเราเลยค่ะ คือมันบังเอิญหรืออย่างไร เราสามารถมองเห็นท้องฟ้าที่ทะลุมาจากตึกนั้น เรานึกถึงเรื่องทางผีผ่านค่ะ คือทางมันตรงกันมากเหมือนคนสร้างตั้งใจ
จนวันต่อมาค่ะตอนเย็นเราออกไปอาบน้ำและกลับเข้ามาที่ห้อง เอะใจว่าเราต้องอย่าลืมล็อคประตูนะ และขึ้นไปนอนบนเตียงชั้นสอง ในห้องจะเป็นเตียงสองชั้นค่ะ รูมเมทนอนชั้นล่างซึ่งก็หลับไปก่อนแล้ว คืนนั้นเองอยู่ดีๆเราก็สะดุ้งตื่นกลางดึก น่าจะราวๆตีสอง ตื่นแบบไม่อยากนอนอีกเลยแต่ก็ข่มใจหลับลงไปอีก สักระยะพอเคลิ้มๆที่จะหลับครึ่งหลับครึ่งตื่น
เราก็รู้สึกว่ามีมือเย็นๆมาลูบตั้งแต่ปลายเท้ามาจับที่ข้อเท้า เรารู้สึกตัวดีค่ะแต่ขยับไม่ได้ ยังไม่ทันได้นึกอะไรมือนั้นได้ดึงขาเราจนรู้สึกว่าตัวเลื่อนมาท้ายเตียงจนจะหล่นจากเตียง เรานึกในใจว่าถ้าหล่นเตียงเนี่ยหัวฟาดพื้นคงเจ็บมากๆแน่ เราจึงเริ่มสวดมนต์แต่เราสวดมนต์ไม่เป็นค่ะ จนตัวลอยออกจากเตียงแล้วเราก็งงว่าทำไมไม่ร่วงแต่ร่างกลับลอยออกมาที่ระเบียงห้องข้างนอกและกำลังจะหล่นลงจากชั้นสอง
เราทำอะไรไม่ถูกสวดมนต์ก็ไม่ได้ สายตามองเห็นพื้นสนามหญ้าแล้วค่ะ เราก็นึกถึงองค์พระแทนเป็นรูปพระพุทธชินราช นึกให้เห็นรูปอย่างชัดเจน เรียกได้ว่าเอาพระเป็นที่พึ่งเลยตอนนั้นพอนึกถึงพระพักต์พระพุทธชินราชได้ชัดเจน เราก็รู้สึกตัวอีกทีที่เตียง และเหนื่อยหอบเป็นอย่างมาก เช้าวันนั้นพอตื่นขึ้นมารูมเมทจึงถามว่า เมื่อคืนทำไมจะนอนแล้วไม่ล็อคห้อง เราจึงเล่าเรื่องเมื่อคืนให้ฟัง
รูมเมทจึงเล่าว่าเคยเจอเช่นกัน ตอนนั้นรูมเมทไม่สบาย นอนอยู่ที่เตียง รู้สึกว่ามีคนเดินเข้าห้องมาแล้วเอามือมาอังที่หน้าผากและเดินออกไป รูมเมทเข้าใจว่ามีเพื่อนมาเยี่ยม หลังจากดีขึ้นจึงไปถามไถ่เพื่อขอบใจที่มาเยี่ยมกัน เพื่อนบอกว่าไม่ได้มาหาเลย จึงเป็นเรื่องฉงนของเราสองคนค่ะ อ้อ หลังจากวันนั้น เราเอาพระพิมพ์องค์เล็กๆไปติดที่หัวนอนค่ะ และไม่เจออะไรอีก เรื่องก็มีเท่านี้ค่ะ
โฆษณา