ดี..ต่อใจ
เช้าวันหนึ่งได้ขึ้นรถทัวร์ประจำทาง เพื่อเดินทางไปทำธุระในตัวเมือง ระยะทางประมาณ 95 กม. ถึงเวลารถได้เคลื่อนตัวออกจาก บขส. ประจำอำเภอ วิ่งรับผู้โดยสารไปเรื่อยๆตามรายทาง วันนี้ยังไม่ได้กินไรรองท้อง นั่งรถโดยสารส่วนมากจะชอบนั่งใกล้ริมหน้าต่างเพื่อจะดูธรรมชาติต่างๆทั้งไกล้และไกลบางครั้งสุดลูกหูลูกตาแล้วก็เกิดจินตนาการมีความสุขบอกไม่ถูก มองไปเจอทุ่งข้าวเขียวขจี และคงไม่กี่ราตรีท้องทุ่งนาคงจะเป็นทุ่งรวงทองเหลืองอร่ามพร้อมเก็บเกี่ยวไว้เป็นอาหารของมวลมนุษย์ต่อไปเห็นคนต้อนวัว ควาย ออกหากินตามทุ่ง
เห็นตายายขี่จักรยาน มอเตอร์ไซค์ส่งลูกหลานไปโรงเรียนแต่เช้า ซึ่งก็เป็นวิถีชีวิตโดยทั่วไปที่มิใช่สังคมเมืองใหญ่ แต่สิ่งที่น่าสนใจเป็นเรื่องเฉพาะหน้า คือบนรถ...ขณะนี้มีผู้โดยสารเพิ่มขึ้นเรื่อยจนแน่นเอี้ยด...แม้แต่ช่องกลางคนก็เต็มไปหมดมีทั้งคนแก่ คนท้องซึ่งทุกคนก็คงมีภาระหน้าที่จะต้องทำ...ระยะทางของผมยังเหลืออีกประมาณ 20 กม.กว่าจะถึงจุดหมาย มองไปเจอผู้หญิงคนหนึ่งสังเกตว่านุ่งชุดคลุม..ที่สำคัญมองเห็นเข็มกลัดปักอยู่ที่เสื้อคลุม เป็นสัญลักษณ์ของคนท้อง...โดยทั่วไปจะเป็นความเชื่อจากผู้เฒ่าผู้แก่ว่า
ให้ขวัญลูกอยู่กับเนื้อกับตัวอยู่กับแม่ตลอด และป้องกันวิญญานต่างๆมาทำร้าย แม่และลูกปลอดภัย... คิดในใจลุกให้คนท้องนั่งคงไม่ใช่เรื่องเสียหาย จึงลุกขึ้นให้เขานั่งแทนและก็ได้รับคำ ขอบคุณคะ ..ซึ่งผมก็ไม่อยากได้หรอก หลังจากยืนแล้วคนก็แน่น เหงื่อตก ตาลายคล้ายจะเป็นลม แต่ก็อดใจยืนสู้ต่อไป ท้องไส้ปั่นป่วนคงเกิดจากไม่ได้กินข้าวเช้ามา คิดว่าอะไรจะเกิดก็ให้เกิด....แต่ในใจลึกๆ...มีความสุขแม้เพียงสิ่งเล็กน้อยเป็นการกระทำที่...ดีต่อใจ...มาพร้อมๆกับคำว่าเสียสละ....ขอบคุณเครดิตภาพ Sasin Tipchai จาก Pixabay.com
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
