ขนมชิ้นละบาท
ข้าพเจ้าอดที่จะอมยิ้มไม่ได้เมื่อนึกไปถึงช่วงวัยที่ข้าพเจ้ายังเป็นเด็ก แม่ของข้าพเจ้าเป็นแม่ค้าทำขนมขายมือฉกาจ เรียกได้ว่าเข้าขั้นอันดับหนึ่งของหมู่บ้านกันเลยทีเดียว ขนมที่แม่ของข้าพเจ้าทำขายนะหรือตั้งใจฟังให้ดีนะก็มี ขนมหม้อแกง ขนมชั้น ขนมหน้ากะทิ ขนมหน้าไข่ ขนมหน้าหมู ขนมกวน ขนมคนที ขนมเปียกปูน ขนมกอและ ขนมเม็ดขนุน ขนมทองหยอด ขนมครองแครง ขนมปั้ม ขนมหัวล้าน ขนมสาคู ขนมมันสำปะหลังทั้งหน้าแก้วและหน้ากะทิ ฯลฯ
ด้วยความที่ข้าพเจ้าเป็นลูกคนโตบทบาทและหน้าที่ในการเป็นผู้ช่วยในการทำขนม ย่อมเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจากตัวของข้าพเจ้าเอง เสาร์อาทิตย์เมื่อข้าพเจ้าหยุดเรียน ก็จะเข้าป่าเข้าสวนเพื่อไปจัดหาไม้ฟืนที่ใช้เป็นพลังงานความร้อนในการปรุงขนม ตั้งแต่การซื้อวัตถุดิบ บดแป้ง ขุดมะพร้าว(ใช้กระต่ายขุดนะครับ) ช่วยกวนขนม โน้นนี้สารพัดอย่าง
แต่ก็ต้องทำเพราะมันเป็นหน้าที่ของลูกผู้ชาย ต้องให้เลยว่าขนมแต่ละอย่างจุดสุดยอดของความอร่อย หวาน มัน จะต่างกัน อย่างเช่นขนมกวนถ้าได้ทานในส่วนที่ติดก้นกระทะแล้วเอามาราดด้วยหัวกะทินี้ เป็นความอร่อยสุดยอดของสุดยอดเลย
แม่ของข้าพเจ้าจะทำขนมขายเช้าละ 3-4 ถาด ยกเว้นช่วงเข้าพรรษาวันวันแรกจะทำไปขายที่วัดช่วง
แน่นอนลูกค้าประจำก็เป็นคนในหมู่บ้าน คนทำงาน ใส่บาตรพระ ใส่ข้าวห่อไปทานมื้อเที่ยง ทานตอนเช้า
หากวันไหนแม่ไม่ทำขนมไปนั่งขาย เช้าวันนั้นในหมู่บ้านจะเป็นอันเกิดความไม่ปกติขึ้นมาทันที เพราะขนมของแม่ข้าพเจ้าถูกแทรกซึมเข้าไปในวิถีชีวิตประจำวันของพวกเขาเสียแล้ว
ในทุกๆค่ำคืนข้าพเจ้ากับน้องๆอีก 3 คน จะสั่งแม่ไว้ว่าพรุ่งนี้ตอนเช้าให้ตัดขนมอะไรตั้งไว้สำหรับทานหลังอาหารเช้า แม่ก็จะตัดขนมนั้นตั้งไว้บนโต๊ะกำข้าวพร้อมกับเงินอีก 10 บาท เป็นค่าอาหารมื้อเที่ยงที่โรงเรียน เหตุผลที่ข้าพเจ้าและน้องๆต้องสั่งความแม่ไว้ก่อนว่าอยากทานขนมอะไรที่แม่ทำในวันนั้น เพราะว่าแม่จะไปขายขนมตอน 6 โมงเช้า พวกเราก็ยังไม่ตื่นกันเลย จึงจำเป็นที่จะต้องสั่งความไว้ตั้งตอนค่ำก่อนเข้านอน การอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียนก็เป็นหน้าที่ของพ่อข้าพเจ้าไปที่ต้องจัดแจงพวกเราทั้ง 4 คน
ข้าพเจ้ายังจำได้ดีขนมราคาชิ้นละ 1 บาท ที่แม่กับพ่อของข้าพเจ้าช่วยกันสะสมก่อร่างสร้างฐานะมาจนถึงทุกวันนี้ มันไม่ใช่เรื่อง่ายดายเอาเสียเลย รสชาติ ความใส่ใจทุกขั้นตอน รายละเอียดอันประณีต นำมาซึ่งความเป็นเอกลักษณ์ของขนมของแม่ข้าพเจ้า
คุณรู้หรือไม่เวลาแม่ของข้าพเจ้าให้ไปเดินหามขนมปากหม้อขาย ตามบ้านเรือนของชาวบ้านในยามเที่ยงวัน ข้าพเจ้ารู้สึกเขินอายมิใช่น้อยเลย ด้วยความเป็นเด็กผู้ชายแต่ก็ต้องทำตามคำสั่งของแม่ อีกอย่างเพราะข้าพเจ้าเป็นลูกชายคนโตจึงยากที่จะปฏิเสธ
ยามเข้ากับกลิ่นขนมแบบไทยๆ ช่างเข้ากันได้ดีกับวิถีของชาวบ้านในชนบท ต้องหวานและมัน ขอนอกเรื่องขนมๆ นิดหนึ่งไหนๆก็พูดถึงเรื่องชนบทของข้าพเจ้าแล้ว รู้หรือเปล่าว่าในตอนที่ข้าพเจ้ายังเป็นเด็กนั้น หมู่บ้านของข้าพเจ้ายังไม่มีไฟฟ้าใช้ ข้าพเจ้าไม่รู้รสชาติของการมีแสงสว่างจากหลอดนีออนนั้นเป็นอย่างไร จนเมื่อข้าพเจ้าได้เลื่อนชั้นเรียนขึ้นเป็นระดับ ป. 2 ก็ได้เห็นภาพหมู่บ้านของมานี มานะ ปิติ ชูใจที่มีไฟฟ้าเข้ามาในหมู่บ้าน
ภาพประกอบในบทเรียนนั้นเป็นภาพของ มานะ และเด็กๆในหมู่บ้านกำลังวางเล่นอยู่ใต้แสงไฟที่ติดตั้งตามริมถนน ข้าพเจ้าอดที่จะจินตนาการออกไปไม่ได้ว่ามันรู้สึกอย่างไร แสงสว่างจากตะเกียงกันหลอดนีออนสมัยใหม่?
จนในที่สุดวันที่ผมรอคอยก็มาถึง ไฟฟ้าเริ่มเข้ามาในหมู่บ้านของข้าพเจ้า ชาวบ้านทยอยติดตั้งกันไปที่ละหลังสองหลังจนมาถึงบ้านของข้าพเจ้า จำได้ว่าในคืนแรกของการมีแสงสว่างจากหลอดไฟฟ้านั้น
ตัวข้าพเจ้านั้นวิ่งเล่นภายใต้แสงสว่างของมัน เหมือนกับภาพประกอบในหนังสือเรียนภาษาไทยมันช่างเป็นค่ำคืนที่มีความสุขเป็นอย่างมาก
นอกเรื่องมาเสียไกล ขอย้อนกลับไปเรื่องขนมหวานของเรากันต่อ จะว่าไปแล้วขนมหวานในปัจจุบันรสชาติมันแตกต่างจากในอดีตอย่างสิ้นเชิง ในความคิดของข้าพเจ้านะ ขนมบางอย่างทานแล้วเหมือนกันทานแป้งมันผสมน้ำตาลทรายใส่สี มันไม่เหมือนรสชาติที่แม่ของข้าพเจ้าทำ อาจจะเป็นเพราะองค์ประกอบในด้านต่างๆ เช่น วัตถุดิบ เป็นต้น
นึกถึงขนมสาลี่ขึ้นมาในหัวพอดี คุณรู้หรือเปล่าว่าขนมสาลี่นั้นต้องตีแป้งให้เบาหวิว มันถึงจะฟองฟู่
ใส่น้ำนมแมวไปนิดหน่อยเพิ่มความหอม มันน่ากินมากคุณรู้ไหม สีสันก็เลือกได้ ชมพู่ เขียว ครีม เหลือง
เหมือนขนมแฟนตาซีเลย แต่ถ้าให้สุดต้องนี้เลย ขนมชั้น ใช่ขนมชั้น คุณฟังมันไม่ผิด
ทำไมต้องเรียกว่าขนมชั้น ก็เพราะมันต้องทำให้สุกที่ละชั้น ชั้นที่หนาที่สุดก็คือชั้นล่างสุดกับชั้นบนสุด เป็นขนมที่ใช้แทนความเจริญรุ่งเรืองในหน้าที่การงาน ลาภยศอะไรประมาณนั้น
แล้วขนมคนทีล่ะ เคยรู้จักไหม? ที่ชื่อมันเป็นอย่างนี้เพราะองค์ประกอบหลักของมันก็คือ ใบคนที
ที่ขึ้นอยู่ตามชายหาดริมทะเล บ้างทีคุณเคยเดินเหยียบพวกมันไปบ้างแล้วก็อาจเป็นได้
อีกอย่างอย่าลืมว่า ขนมกวนเวอร์ชั่นผสมเนื้อทุเรียนก็มีนะหอมกรุ่นเชียว
แต่ถ้าถามข้าพเจ้าว่าในบรรดาขนมที่แม่ของข้าพเจ้าทำ ข้าพเจ้าชอบขนมอะไรมากที่สุด
ตอบได้ตรงนี้เลยว่าเป็น ขนมหน้าหมู ใช้เนื้อหมูสามชั้นที่มีชั้นไขมันขาวเยอะๆ เพราะมันต้องใช้
หั่นเป็นรูปสี่เหลี่ยมเล็กนำไปผสมกับถั่วลิสงบด อร่อยน่าดูจะบอกให้
แล้วส่วนของหนังหมูล่ะเอาไปทำอะไร?
เฉยลตรงนี้เลยว่านำไปเจียวเอาไขมันออกจนแห้งกรอบ แล้วนำไปคลุกกับน้ำปลาเป็นของทานเล่นหน้าจอทีวี
เวลาถึงวันเกิดของใครในบรรดาเพื่อนๆของข้าพเจ้า เขาเหล่านั้นจะมาซื้อเหมาขนมกอเละเป็นถาดทำเป็นขนมเค้กวันเกิดไปเลย
เป็นไงพอจะได้กลิ่นอายรสชาติของขนมแบบไทยๆอยู่ปลายจมูกกันบ้างหรือยัง
ถ้ายังข้าพเจ้าคงไม่สามารถช่วยอะไรได้มากนัก แต่ถ้าได้แล้วพรุ่งนี้ลองออกไปหาขนมหวานแบบไทยๆทานกันดูนะครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
