Gwalior : เมื่อเราแปลงกายเป็น พญาน้อยชมตลาดแขก
หากจะเข้าใจชุมชนต้องไปดูตลาดในท้องถิ่นนั้นๆ
เป็นคำกล่าวที่รู้ดีกันทั่วไป … ตลาดบ่งบอก ความอุดมสมบูรณ์ของท้องถิ่น บ่งบอกถึงวัฒนธรรมการบริโภค บ่งบอกถึงสภาวะทางเศรษฐกิจชุมชน บอกถึงบทบาทหน้าที่ชายหญิง เด็ก ผู้ใหญ่ รวมกว้างไปถึงสภาวะสุขภาพอนามัยของคนในชุมชนนั้นๆ
บ่งบอกถึงการบริหารจัดการต่างๆ บ่งบอกถึงอิทธิพลของทุนนิยมบริโภค บ่งบอกถึงความสัมพันธ์ของคนในท้องถิ่น บ่งบอกถึงระดับความเอื้ออาทรหรือทุนทางสังคมเดิมๆ บ่งบอกถึงสภาวะทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม การพึ่งพิงธรรมชาติ และบ่งบอกอีกมากมาย.... แล้วแต่ว่าจะมองตื้น ลึก และมองเห็นแค่ไหน
การตะลอนทัวร์ เป็นสิ่งที่เราชื่นชอบ และเราได้ทำกิจกรรมทัวร์มาทั้งวัน .. ในช่วงเย็นเราจึงเลือกที่จะไปชมตลาดพื้นเมืองของคนในเมือง Gwalior
ฉันชอบการเฝ้าดูวิถีชีวิตของผู้คน … ตลาดเป็นสถานที่ ที่ดีที่สุดในการสังเกตุดูความเคลื่อนไหวของชุมชน สีหน้า แววตา การแต่งกาย บ่งบอกถึงสภาพทางกายภาพ และจิตวิญญาณของผู้คนได้เป็นอย่างดี … แววตาของคนที่ทำงานหนัก ต้องต่อสู้กับความยากลำบากจนชินชา กลายเป็นส่วนหนึ่งของครรลองวิถีชีวิตที่ต้องดำเนินไป
เมือง Gwalior ในช่วงเย็น .. ผู้คนออกมาจับจ่าย ซื้ออาหารและข้าวของที่ต้องการ .. สินค้าที่วางขายในตลาดก็เป็นของพื้นๆ เหมือนๆกับตลาดบ้านนอกทั่วๆไป …
ส่วนใหญ่จะเป็นผลไม้ ผักสด เครื่องปรุง และสินค้าอื่นๆ ไม่เห็นมีเนื้อสัตว์ อาจจะเป็นเพราะคนอินเดียส่วนใหญ่ทานอาหารแบบมังสะวิรัติกัน
สินค้าที่พ่อค้า แม่ค้านำมาจัดเรียงขาย จะวางบนพื้นถนนบ้าง หรือวางขายบนโต๊ะ บนแผงลอยติดล้อ ที่สะดวกในการเคลื่อนย้าย ทำขึ้นง่ายๆแบบที่เราเห็นตามบ้านนอกของไทยเมื่อสมัย 40-50 ปีก่อน ..
ตลาดหลักจะอยู่บนลานดินพื้นที่ขนาดกลางๆ ไม่ใหญ่โตมาก อาจจะเพราะชุมชนใกล้เคียงตลาดไม่ใหญ่มากก็ได้ หรืออาจจะมีตลาดสดใกล้ชุมชนอยู่หลายแห่ง .. แต่เดินแล้วได้ฟิล และรื่นรมย์จริงๆ คิดถึงตลาดในเมืองลาว และที่บ้านนอก บ้านเกิดฉันเลยค่ะ
เราเดินไป ถ่ายรูปไป และสังเกตเห็นว่า กลุ่มของเราเป็นศูนย์กลางของเป้าสายตาผู้คนที่เดินจับจ่ายใช้สอยกันที่ตลาดแห่งนี้ไม่น้อยเลย .. อาจจะเป็นของแปลกที่คนต่างชาติมาเดินในตลาดสดก็ได้
พ่อค้า แม่ค้าในตลาดแห่งนี้เป็นมิตรมาก .. เมื่อเราขอถ่ายรูปสินค้าที่เขาขาย ทุกคนก็ยินดีให้เราทำได้
“.. ดูผักนั่นสิพี่” .. เพื่อนร่วมทริปชี้ให้ฉันดูผักที่อยู่ตรงหน้า
.. “น่าเอาไปลวก ทานกับน้ำพริกที่เรามี .. มะเขือก็สดมว๊ากกก น่าเอาไปผัด”
ผัดสดๆ .. ดูแล้วอยากจะซื้อกลับไปทำอาหารทานจัง แต่โรงแรมที่พักคงจะไม่อนุญาตให้เราบุกครัวของเขาแน่นอน เราจึงได้แต่มอง
เดินไป เดินมาอยู่หลายรอบ .. มองเห็นแม่ค้านั่งกับพื้นขายของ อารมณ์ที่อยากจะกลายเป็นแม่ค้าบ้างเกิดขึ้นอย่างปุบปับ
May I take your seat, I like to sell your stuffs for you .. ฉันเอ่ยปากขออนุญาตแม่ค้า และเธอก็ใจดียอมให้ฉันเข้าไปนั่งแทนที่ทันที
“พี่ๆๆๆ ระวังเหยียบผัก และมะเขือเทศนะ มะเขือเทศแพงมาก ..” เสียงเตือนลอยตามมา ในขณะที่ฉันพยายามก้าวเข้าไปนั่งบนเก้าอี้เตี้ยๆ
ฉันนั่งโพสท่าเป็นแม่ค้าให้เพื่อนเก็บภาพให้ .. แม้จะทำมือทำไม้เชิญชวนให้คนมาซื้อสินค้า แต่ไม่มีใครมาอุดหนุนฉันเลย
.. สิ่งหนึ่งที่ประสบความสำเร็จ คือ มีคนที่ผ่านไปมาสนใจดูสิ่งที่พวกเราทำกันพอสมควรเลยค่ะ
ออกมาจากที่นั่งคนขาย ฉันกล่าวขอบคุณแม่ค้าใจดี .. ส่วนเธอก็ทำไม้ทำมือทำนองว่า อยากถ่ายรูปกับพวกเรา และเมื่อคนอินเดียคนอื่นเห็นเรายอมถ่ายรูปด้วย ก็เลยมีคนอื่นๆมาขอเราถ่ายรูปด้วย ..
.. การออกไปเป็นพญาน้อยชมตลาดของเรา ทั้งสนุก ทั้งน่าสนใจค่ะ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
