พาหนะเดินทางของลุงหำ
เหมือนนกแอร์ แค่ไม่มีปีก
แอร์ร้อน มีกลิ่นเอื่อยๆของนำมันดีเซล
เบาะหน้าท่าจะเป็นโป้ยเซียน
แบบตูดใช้ทา หน้าใช้ดม
ข้างหลังกูน่าจะเป็น เซียงเพียวอิ๊ว
กลิ่นคละคลุ้ง ตลบอบอวน ชวนเวียนหัว
คิดในใจ ถ้ากูถอดเกิบตอนนี้
เห็นทีว่าได้มีคนตายแน่
กูล่ะอยากส่งกลิ่นเข้าประกวดจัง
รถเคลื่อนตัวออกช้าๆ
สาวน้อยกวาดตามองหาที่นั่ง
ปากพึมพรำ กึ่งบ่น กึ่งบอกคนทั้งรถ
" กูนั่งข้างบักฝรั่งนี่แหละ "
แหม๊บ!... แล้วก็นั่งลงข้างกู
- ผมคนไทยครับ
- โอ๋...เห็น เป้า ใหญ่ๆ ข่อยก็นึกว่าเป็นฝรั่ง
( เย็ดเข้....เห็น..เป้าใหญ่ๆ....รูสึกฮึกเฮิม!!
เหมือนกูเป็นฮีโร่ชาวไทย ยังไงยังงั้น
โคนทาย...ยาวใหญ่ไม่แพ้ใครในโลก!)
คนขับรถ มองกูผ่านกระจกหลัง ไม่ละสายตา
ไอ้บ้า เห็นแก่ครูกายแก้วเถิด โปรดมองถนนก่อน
เป้ากู ไว้ดูทีหลัง...
แอร์โฮสจ๊วต เดินมาพอดี มองหน้ากูแล้วยิ้มพูดว่า
- อื้อ..กระเป๋าเผิ่นใหญ่เนาะ หัวเราะคิกคั๊ก
จ่ายค่ารถมา สิบสองพันกีบ!
ตาไม่ดี หูเสือกตึงอีกกู นี่กูฟังผิดนึกว่าสนใจเป้ากู
หมดกันฮีโร่โคนทาย ขวัญใจประชาชน
- 7
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
