ผมอยากให้อาจารย์บวชให้
"จะบวชทำไม
=จะได้เอาผ้าเหลืองเตือนสติคุ้มครอง
"ไม่จำเป็นๆ คุณจะอยู่เสื้อผ้าชุดอะไรก็ได้"
"เอาไว้เสื้อผ้าที่คุณใส่อยู่มันขาดหมดก่อน ค่อยพิจารณากันใหม่อีกที"(พระอาจารย์ชี้ไปที่เสื้อผ้าของคุณจิตต์)
=เมื่อบวชแล้ว ผมจะได้ไปเผยแพร่สั่งสอนช่วยแก้ไขสังคม
"โอยย เรื่องนี้ไม่ใช่หน้าที่ของคุณ หน้าที่ของคุณคือไปแก้ไขตัวเองให้เรียบร้อยเสียก่อน แล้วถ้าคุณแก้ไขตัวเองเรียบร้อยแล้ว คุณนั่งเฉยๆก็เป็นประโยชน์ต่อโลกมนุษย์
่คุณสุจิตต์ พันธุมนาวิน เล่าว่า หลังจากได้พบสนทนาครั้งแรกกับท่านอาจารย์ผ่านไปได้ประมาณ 2 ปี จึงกลับไปสวนโมกข์อีกครั้ง ตั้งใจจขอบวชไม่สึก หลังจากที่พักอยู่ศาลาโรงธรรม เป็นเรือนไม้ใหญ่ซึ่งมีโครงกระดูกเรียกว่า "นางงาม"แขวนอยู่สามคน ใต้โครงสามโครงนั้นมีป้ายไม้ธรรมะเขียนว่า
"ข้าพเจ้าเคยเป็นอย่างท่านมาแล้ว ท่านเองก็จะต้องเป็นอย่างข้าพเจ้า" แล้วยังมีอีกป้ายหนึ่งเขียนว่า "งามอยู่ที่ซากผี ดีอยู่ที่ละ พระอยู่ที่จริง นิพพานอยูที่ตายก่อนตาย"
หลังจากที่พักที่โรงธรรม 2-3 วัน ได้ไปหาพระอาจารย์ที่กุฏิเก่าๆของท่าน แล้วเอ่ยปากอยากบวชดังกล่าว ท่านอาจารย์ได้ให้แนวธรรมปริศนาธรรมเมื่อ 2 ปีก่อนว่า
ให้กลับไปอ่านหนังสือธรรมะสัก2ปีก่อนและท่านบอกว่า ให้รอไปจนกว่าเสื้อผ้ามันขาดก่อน คุณจิตต์ ยังดื้ออ้อนวอนขอบวชอีกโดยแจ้งอุดมการณ์ จะไปช่วยแก้ไขสังคม ที่สุดท่านอาจารย์ได้ให้ธรรมะโลกุตตรธรรมเรื่องความสว่าง (สุญญตา) คือให้ประโยชน์สูงสุดกับโลกมนุษย์อย่างแท้จริง
เครดิต : บางตอนจากหนังสือ ริมรั้วสวนโมกข์
โดย บัญชา เฉลิมชัยกิจ สำนักพิมพ์ สุขภาพใจ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
