เมื่อวานค่ะ เครื่องฯ เสียเวลาไปเกือบเต็มชั่วโมง ด้วยพายุกระหน่ำจนเครื่องบินที่มีคนเต็มลำยังโคลง ..!?!
ตอนนั้นคือ ผดส.ขึ้นบอร์ดกันพร้อมหน้าแล้วค่ะ และเป็นเวลาที่จะต้องเท้คอ๊อฟแล้วด้วย
แต่นั่นแหล่ะค่ะ กลับเป็นเวลาเดียวกับที่พายุฝนกระหน่ำฟ้าซะลืมหูลืมตาไม่ขึ้น 🥹🫧🎯
และกว่ากัปตันจะตัดสินใจนำเครื่องฯขึ้น & กว่าทุกอย่างจะเข้าที่ กระทั่งได้ขึ้นไปลอยลำอย่างนุ่มนวลสมการรอคอย
เราลองคำนวณเวลาดู กว่าจะแลนด์ดิ้ง ~ แถมยังต้องบึ่งรถกลับรพ.อิ๊ก เดี๋ยวคงต้องหิวกลางทางอีกรอบแหง๋มๆ เบยตรู
( แหะะ 😋🤭 )
อย่ากระนั้นเลยรีบคว้าเมนูมาส่องเพื่อที่จะเงยหน้าบอกคุณสจ๊วตว่า 'มาม่าคัพรสต้มยำกุ้งค่ะ' ( อิอิ )
'กรุณารอ๓นาทีก่อนเปิดฝานะครับ' คุณน้องสจ๊วตวางถ้วยมาม่าพร้อมกล่าว แต่เราก็เริ่มเปิดฝาแล้วใช้ส้อมคนๆ ทั้งควันและกลิ่นต้มยำน้ำข้น ลอยอวลฟุุ้งไปซ้ะครึ่งลำ ( ๕๕ 😂🤣🤣 )
จู่ๆ น้องคนที่นั่งหลับสัปหงกอยู่ข้างๆ เรา ก็ปรือตาขึ้นมองแล้วเงยหน้าบอก 'หอมจังเลยยย..'
อุ่ย... เราสะดุ้งในใจ หันไปบอก 'เอามั้ย? เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง' น้องส่ายหน้า 'ไม่อ้ะค่ะ หลับต่อดีกว่า' แล้วชีก็คอพับหลับต่อ เหมือนต่ะกี้แค่ละเมอมาคุยด้วย
ขออภัยที่รูปไม่สุภาพ แต่เมื่อยแข้งมากๆๆๆๆ เบยอ่าา... 😅🦋
สรุปที่คุยๆ กันเมื่อต่ะกี้น่ะ เรา๒คนไม่รู้จักกันมาก่อนเลย แต่แค่นั่งซีทติดกัน ก็ชวนกินมาม่ายังกะเป็นเพื่อนกันเลยแฮะ 🤩🤭🥰
น้องเค้าก็หลับคอพับสลับกับสัปหงกหงึกๆ ตั้งแต่ตอนรอพายุซา กระทั่งตื่นตอนหอมมาม่า แล้วหลับยาวว... ไป กระทั่งเครื่องฯแลนด์
พอเราลุกขึ้นหอบเป๋าสะพายเป้พร้อมออกเดิน ก็หันไปทางน้องคนเดิม น้องส่งยิ้มจนตาหยีกลับมา
เรา๒คน ต่างก็ยิ้มให้กันผ่านแมสค์ แล้วแยกย้ายเดินออกจากเครื่อง
เรื่องของเรื่องก็ไม่มีอะไรเลย แค่เป็นเรื่องของคนตะกละ กับคนขี้เซาที่ได้คุยกัน & ยิ้มให้กันเพราะกลิ่นมาม่า ☺️💕🍜
ความสุขค่อยๆ สะสมไปนะคะ จากด้านในตัว & จากคนรอบตัว จากน้อนๆ หมาแมวข้างทาง
แค่ประเดี๋ยวเดียว ความสุขก็เต็มเปี่ยมหัวใจได้เองล่ะค่ะะ 🤩❣️☕
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
