ถ้าเราเมาได้แบบจี้กงก็คงจะดี
แต่คิดแบบนี้ก็อาจจะได้นะ บาปจะเป็นสิ่งที่ทำให้เราเดือดร้อน ทำให้คนอื่นเดือดร้อน ในเบื้องต้น ถ้ากินแล้วไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนก็ผ่านไปเปราะนึงล่ะ แต่ว่า กินแล้วนอนเราก็เดือดร้อนอยู่ดี เพราะ 1) ล่ะ เราก็เสียโอกาศทำสิ่งดีอื่นๆ ไป และ 2) คนที่กินเหล้าจนเมาจะรู้ดี หลังจากเมามันทรมารแค่ไหน
ผมชอบเหล้านะครับ แต่ก็ยังไม่ชอบเมาอยู่ดี แต่กินทีไรส่วนใหญ่ก็มักจะเมาทุกที และเมามาทีไร ส่วนใหญ่ก็มักจะ "ใจใหญ่" ทุกที เคยได้ยินคำนี้มั้ยครับ คนบ้านผมมักจะพูดกันติดปาก
"ไม่เมามีศีลทั้งห้า เมามาไม่เหลือซักข้อ"
หรือถ้าจะว่าในภาษาพระเหล้ามันทำให้ "ปัญญาทุรพล" น่ะครับ มันจึงผิดศีลของศาสนานี้ แต่ถ้าใครบอกว่าไม่จริง ถึงจะเมาแค่ไหนฉันก็ยังมีสติ รักษาสติอยู่ได้ เคยฉลาดยังไงก็ฉลาดอยู่อย่างงั้น เอาง่ายๆ ลองหารเลขหลายๆ หลักตอนที่เราเมาจริงๆ ดูว่าจะยังทำได้หรือเปล่า
หลายคนอาจเคยฟังนิทานเกี่ยวกับหลี่ไป๋บ้าง เกี่ยวกับสุนทรภู่บ้างที่ชอบกินเหล่าแล้วแต่งบทกวีโคลงกลอน ผมเป็นคนนึงที่ชอบแต่งกลอนนะครับ แม้ไม่ถึงกับเป็นกวีก็เถอะ แต่ผมคิดว่าเรื่องพวกนั้นเป็นแค่นิทาน ผมกล้ายืนยันว่าไม่มีใครที่สามารถแต่งโคลงกลอนได้จริงๆ หรอกถ้าเขากำลังเมาจริงๆ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
