5 ก.ย. 2023 เวลา 14:46 • ความคิดเห็น
ร้องตรงไหนก็ได้ค่ะที่อยากร้อง....
ตอนอนุบาล ร้องไห้ทุกที่ที่อยากจะได้ของ
ตอนเด็กๆประถม ร้องไห้กลางเวทีร้องเพลง
ตอนโต ร้องไห้ในบ้าน ในรถ
ตอนเรียนมหาลัย...ร้องไห้ในคบินิกทำฟัน.....คือ กลัวหมอฟันค่ะ... ให้กับแม่พาไปทำฟัน แล้วก็ร้องไห้
แถมเคยร้องไห้กลางวอร์ด.... สะอึกสะอื้นต่อหน้าเพื่อนๆในกลุ่ม ต่อหน้าอาจารย์ ต่อหน้าคนไข้ เอามันเต็มที่เลย แต่ก็ไม่ได้ฟูมฟาย
หอผู้ป่วยนค่ะ คนไข้นอนเต็ม ครบทุกเตียง คือ... ทนมาทั้งเดือนแล้ว bedside teaching round อาจารย์สต๊าฟดุมากกกกกก แล้วอีนี่ก๋ดางเยินมากกกกกกก..... เคสยากๆ เข้มมือหมด เวลาราวน์อาจารย์จะสุ่ม ไม่รู้ว่าคนไข้ใคร อาจารย์หยุดที่เตียงไหน คือเรียนที่เตียงนั้น เจ้าของไข้เป็นเจ้าภาพ.... ตบอดทั้งเดือน... สุ่มยังไงให้โดนเจ้าของไข้คนเดิมทุกครั้งคะ..... โดนดุทุกครั้ง เจ้าของไข้ตายตั้งแต่ซักประวัติ ไปจนรักษา.... เข้า teaching round แต่ละทีเหมือนเดินเข้าแดนประหาร....
จนครั้งสุดท้ายของเดือน ก็คนไข้ตัวเองอีก...
โดนอัดอีก.....​ร้องไห้กลางวอร์ดเลยจ้าาาาาา..... จะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว ทำไมชีวิต มันย่ำยีเราเช่นนี้ โดนคนเดียวทั้งเดือน.... อาจารย์ตกใจ ยื่นกระดาษทิชชูให้ซับน้ำตา... ... ร้องไห้ไป บ่นไป ทำไมมันต้องเป็นหนูทุกเคสเลย....
อู๊ยยยย.... แค่ร้องไห้แค่นั้นละ.... ราวน์จนเสร็จอาจารย์ไม่ว่าอะไรซักคำค่ะ.... สอนๆๆๆๆๆ....
ที่จริงอาจารย์ใจดีมากค่ะ แต่ละเอียด แล้วด้วยความที่เราไม่รู้มากกว่ารู้มากกกกกกกๆๆๆๆๆๆ ถามอะไรเราก็ตอบไม่ได้ ตายตั้งแต่ซักประวัติเพราะความคิดน้อย จับประเด็นยังไม่เป็น ทุกคำถามของอาจารย์คือสิ่งที่เราควรคิดให้ถึงค่ะ....ทุกคำถามของอาจารย์ ที่เราตอบไม่ได้ จะตามมาด้วยคำตอบที่เราคิดไปไม่เป็นคิดไม่ถึง
หลังจากผ่านจุดนั้นมา.... ก็กลายเป็นหมอช่างซักไปเลย หัดคิดมีระบบ เพราะอาจารย์วางโรงสร้างวิธีคิดไว้ให้ มีอาจารย์เป็นตัวอย่างในการดูแลคนไข้... อาจารย์ท่านนี้เป็นหมอที่เก่งมาก ดูแลคนไข้ดีพิถีพิถัน ...
เข้มงวดตอนสอน แต่พอเรียนจบ อาจารย์เป็นคนละคนไปเลย ใจดีมากค่ะ...
แต่ ก็ทำนักศึกษากระอักคนแล่วคนเล่า.....
เราร้องไห้ไม่เลือกสถานที่ แต่ต้องมีคนที่เรารักหรือไว้ใจอยู่ด้วย ใครก็ตามที่เราไว้ใจ เขาอยู่ที่ไหนถ้าเราอยากร้อง เราก็จะร้อง ....
แต่ถ้าไม่มี จะไม่ได้เห็นน้ำตาเราค่ะ...
สถานที่ไม่เกี่ยว.... คนสำคัญกว่า....
โฆษณา