ตอนที่ 10 น้ำกุหลาบ
“ตรวจคนไข้เสร็จแล้วมื้อเที่ยงเราออกไปหาอะไรกินกันที่นัสรินฟลาวเวอร์ฟาร์มดีกว่าเพื่อน”
นพรัตน์ชวนพิธานระหว่างที่เดินสวนกันบริเวณหน้าห้องผู้ป่วยฉุกเฉิน
“ได้ ๆ เดี๋ยวค่อยคุยกันนะเพื่อนพอดีฉันมีเคสด่วน” พิธานบอกกับนพรัตน์แล้วรีบเดินตรงไปที่วอร์ดผู้ป่วยรวม
เมื่อคืนชายหนุ่มทั้ง 2 คนไม่ได้อยู่เวร จึงไม่มีอาการง่วงนอนแต่อย่างใด นพรัตน์เลยชวนพิธานไปที่นัสรินฟลาวเวอร์ฟาร์มเพื่อกินอาหารมื้อเที่ยง ชายหนุ่มยังติดใจรสชาติของข้าวผัดกะเพรากุ้งไข่ดาวกับเครื่องดื่มน้ำสมุนไพรที่หากินไม่ได้แถวโรงพยาบาล
“วันนี้ผลิตภัณฑ์สกินแคร์ออร์แกนิกแบรนด์นัสรินของเรามีการจัดรายการพิเศษนะคะ ช่วงโปรโมชั่นนี้สินค้าของเราลด 20 % ทุกชิ้นเลยค่ะ” นิดากำลังไลฟ์สดสื่อสารกับลูกค้าผ่านช่องทางออนไลน์เพื่อนำเสนอผลิตภัณฑ์สินค้า แม้ว่าเธอจะเพิ่งเริ่มทำงานได้ไม่นาน แต่นิดาก็สามารถที่จะพูดคุยโต้ตอบกับลูกค้าผ่านช่องทางออนไลน์ได้เป็นอย่างดี เธอสามารถปิดการขายได้อย่างรวดเร็ว ทำให้ในแต่ละวันมียอดสั่งซื้อสินค้าเข้ามาเป็นจำนวนมาก จนเป็นที่พอใจของหญิงสาวผู้ที่เป็นเจ้าของตัวผลิตภัณฑ์อย่างมาก
“นิดาเขาไลฟ์ขายของเก่งมากเลยนะคะพี่นิดหน่อย"
"ค่ะคุณกอล นิดาเขาตั้งใจทำงานมากเลยค่ะ"
"แบบนี้เราคงต้องหาคนมาเพิ่มเพื่อช่วยจัดแพ็คสินค้าแล้วล่ะค่ะพี่นิดหน่อย"
“ค่ะคุณกอล พี่ว่าอีกสักหน่อยเราคงต้องขยายพื้นที่จัดวางสินค้าเพิ่มด้วยนะคะ”
“คงต้องเป็นอย่างนั้นแหละค่ะพี่นิดหน่อย" การทำธุรกิจค้าขายสินค้าเดี๋ยวนี้ช่างสะดวกสบายมากเลยจริง ๆ หญิงสาวคิดในใจ เธอคิดว่าขอเพียงแค่มีอุปกรณ์สำหรับใช้สื่อสารและมีสัญญาณอินเทอร์เน็ตก็สามารถที่จะไลฟ์ขายสินค้าได้ตลอด 24 ชั่วโมงแล้ว
"คุณกอลต้องการจะให้นิดาเขาไลฟ์ขายพวกสินค้าในร้านที่เรารับมาจากชุมชนด้วยไหมคะ?"
นิดหน่อยถามหญิงสาวผู้ที่เป็นเจ้าของร้านขายของฝากที่รับผลิตภัณฑ์สินค้าที่ผลิตมาจากชุมชนใกล้เคียงมาวางขายในร้าน
"กอลว่าเรารับคนงานมาทำหน้าที่แพ็คและจัดส่งให้พร้อมก่อนดีกว่าค่ะพี่นิดหน่อย จะได้ช่วยแบ่งเบานิดาเขาด้วย กอลว่าอีกสักหน่อยแค่ไลฟ์ขายสินค้านิดาเขาก็ไม่เหลือเวลาไปทำอย่างอื่นแล้วค่ะ พี่นิดหน่อยช่วยจัดการด้วยนะคะ "
"ค่ะคุณกอล เดี๋ยวพี่จะพาหลานชายของพี่มาค่ะคุณกอล เขาเพิ่งจะเรียนจบ ปวช. เมื่อต้นปี ตอนนี้ยังว่างงานอยู่ค่ะ"
"ค่ะพี่นิดหน่อย ตอนนี้รับเพิ่มแค่หนึ่งคนก่อน ถ้ายอดขายเพิ่มมากขึ้น ตอนนั้นเราก็ค่อยรับเพิ่มอีกสักหนึ่งคนค่ะ"
หญิงสาวผู้ที่เป็นเจ้าของผลิตภัณฑ์สกินแคร์ออร์แกนิกพูดกับนิดหน่อยพนักงานประจำร้านขายของฝากเกี่ยวกับธุรกิจของเธอและการทำงานของนิดาพนักงานใหม่ที่เพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่นานแต่สามารถที่จะบอกเล่าเก้าสิบเกี่ยวกับรายละเอียดของผลิตภัณฑ์ผ่านไลฟ์สดได้อย่างน่าฟังมาก
นิดาสามารถนำเสนอให้ลูกค้าได้เห็นถึงคุณสมบัติของผลิตภัณฑ์แต่ละตัวในหลากหลายแง่มุม เริ่มต้นตั้งแต่การปลูกดอกไม้จนถึงขั้นตอนการผลิตเป็นตัวผลิตภัณฑ์จนทำให้ลูกค้าที่ได้ฟังคล้อยตามและตัดสินใจซื้อโดยไม่ลังเล ประกอบกับตอนนี้สกินแคร์ออร์แกนิกแบรนด์นัสรินมีผลิตภัณฑ์ออกมาใหม่หลายตัวทำให้ลูกค้าสามารถเลือกซื้อได้ตามที่ตนเองต้องการ ไม่ว่าจะเป็นตัวผลิตภัณฑ์ที่ชอบหรือกลิ่นที่ใช่
“คุณกอลครับ รถบัสของกรุ๊ปทัวร์กำลังขับเข้ามาในฟาร์มของเราแล้วครับ” สุชลวิ่งมาบอกกับหญิงสาวเมื่อเห็นรถบัสจำนวน 2 คันขับตามกันเข้ามาในเขตพื้นที่ของนัสรินฟลาวเวอร์ฟาร์ม
“ได้ ๆ สุชล เดี๋ยวฉันตามไป กอลไปแล้วนะคะพี่นิดหน่อย” หญิงสาวบอกกับสุชลแล้วหันมาบอกกับนิดหน่อยพนักงานประจำร้านขายของฝากก่อนที่จะรีบเดินออกมาจากร้าน
“นัสรินฟลาวเวอร์ฟาร์มยินดีต้อนรับทุกท่านนะคะ เชิญทุกท่านเดินตามดิฉันมาทางด้านนี้ได้เลยค่ะ” หญิงสาวสื่อสารกับแขกที่มากินอาหารมื้อเที่ยงผ่านเครื่องกระจายเสียง วันนี้มีแขกที่เดินทางมากับกรุ๊ปทัวร์ท่องเที่ยวจำนวนทั้งหมด 85 คน ตอนนี้ทางด้านในของคาเฟ่ได้จัดเตรียมอาหารและเครื่องดื่มไว้เรียบร้อยพร้อมให้บริการแล้ว
“เชิญทุกท่านนั่งที่โต๊ะอาหารได้เลยค่ะ” หญิงสาวบอกกับแขกที่กำลังทยอยเดินเข้ามาในตัวคาเฟ่นั่งตามโต๊ะที่มีอาหารพื้นถิ่นจัดวางไว้พร้อมแล้ว
“เชิญนั่งที่โต๊ะอาหารได้เลยนะคะ” หญิงสาวบอกกับชายหนุ่มทั้ง 2 คนที่เดินตามหลังกันมาติด ๆ
“เรา 2 คนไม่ได้มากับกรุ๊ปทัวร์นะครับ” ชายหนุ่มหนึ่งในนั้นบอกกับหญิงสาว
“อ๋อ เหรอคะ ขอโทษทีค่ะ ดิฉันคิดว่ามาด้วยกันกับกรุ๊ปทัวร์”
“ไม่เป็นไรครับ”
“งั้นเชิญคุณลูกค้าทางด้านนี้ค่ะ” หญิงสาวเดินนำชายหนุ่มทั้ง 2 คนตรงมาที่ห้องกระจกที่มีโต๊ะอาหารจำนวน 6 โต๊ะที่จัดไว้สำหรับลูกค้าที่ตั้งใจมากินอาหารนอกเหนือจากกรุ๊ปทัวร์
“เชิญนั่งก่อนนะคะ นี่ค่ะเมนูอาหาร คุณลูกค้าจะทานอะไรสั่งได้เลยค่ะ”
“ผมขอข้าวผัดกุ้งครับ” พิธานสั่งข้าวผัดกุ้งเมนูโปรดเหมือนกับครั้งก่อน
“ของผมข้าวกะเพรากุ้งไข่ดาวครับ” นพรัตน์ก็สั่งข้าวกะเพรากุ้งไข่ดาวเหมือนกับครั้งก่อน ชายหนุ่มทั้ง 2 คนยังติดใจในรสชาติของอาหารจานโปรดของพวกเขาที่พวกเขา 2 คนมีโอกาสได้ลิ้มลองเมื่อคราวที่เกิดอุบัติเหตุระหว่างที่กำลังเดินทางเข้าไปในตัวจังหวัด
“เครื่องดื่มล่ะคะ รับเป็นอะไรดีคะ?” หญิงสาวถามพร้อมกับก้มหน้าก้มตาจดรายการอาหาร
“ผมขอเป็นน้ำกุหลาบครับ”
“ผมก็น้ำกุหลาบเหมือนกันครับ” ชายหนุ่มทั้ง 2 คนพวกเขายังติดใจกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของน้ำกุหลาบจนต้องสั่งมาดื่มซ้ำ
“รอสักครู่นะคะ” หญิงสาวบอกกับชายหนุ่มทั้ง 2 คนแล้วเดินออกมาจากห้องกระจกเพื่อนำรายการอาหารไปส่งให้กับพนักงานในโรงครัว
"นี่เป็นรายการอาหารของลูกค้าในห้องกระจกนะคะ" หญิงสาวส่งรายการอาหารให้กับพนักงานแล้วเดินกลับมาช่วยสุดาดูแลแขกที่มากับกรุ๊ปทัวร์
"ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหมคะพี่สุดา?" เธอถามสุดาพนักงานที่ทำหน้าที่ดูแลความเรียบร้อยภายในคาเฟ่ที่ตอนนี้กำลังกุลีกุจออยู่กับถาดแก้วน้ำ
"เรียบร้อยดีค่ะคุณกอล" สุดาตอบหญิงสาวผู้เป็นเจ้าของด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลมีสัมมาคารวะ
"อาหารมาแล้วค่ะ ทางร้านต้องขอโทษคุณลูกค้าด้วยนะคะที่เสิร์ฟอาหารช้า" พนักงานบอกกับชายหนุ่มทั้ง 2 คนหลังจากที่จัดวางจานอาหารและน้ำดื่มบนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว
"ไม่เป็นไรครับ" ชายหนุ่มหนึ่งในนั้นพูดกับพนักงานที่นำอาหารมาเสิร์ฟ
"เป็นไงบ้างรสชาติเหมือนเดิมไหมของนาย?"
"อร่อยเหมือนเดิม รสชาติอย่างนี้ฉันกินได้ทุกวันไม่เบื่อ" นพรัตน์บอกกับพิธานหลังจากที่รวบช้อนและดื่มน้ำกุหลาบไปได้ครึ่งแก้ว
"น้ำกุหลาบของเขาก็มีกลิ่นหอมละมุนละไมดีมากเลยนะ ฉันว่าเหมาะกับการดื่มในช่วงหน้าหนาวมาก ๆ" พิธานบอกกับนพรัตน์เกี่ยวกับน้ำกุหลาบที่มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ดื่มเข้าไปแล้วรู้สึกชื่นใจขึ้นมาได้โดยฉับพลัน
ด้วยทางนัสรินฟลาวเวอร์ฟาร์มได้คัดสรรดอกกุหลาบมอญแบบออร์แกนิกที่มีกลิ่นหอมและสีสันสดใส มาเด็ดกลีบออกทีละกลีบ ก่อนที่จะนำไปล้างด้วยน้ำเปล่าจนมั่นใจว่าสะอาดดี แล้วจึงนำไปต้มในหม้อที่มีฝาปิดด้วยไฟปานกลางกระทั่งสีของกลีบซีดจนได้ที่ แล้วนำมาพักไว้จนเย็นก่อนที่จะโรยด้วยกลีบสดแล้วนำมาเสิร์ฟให้กับลูกค้า
"ได้เวลาแล้วเรากลับกันดีกว่าเพื่อน" นพรัตน์ชวนพิธาน
"ได้ ๆ แล้วเดี๋ยวคราวหน้าเราค่อยมาสวัสดีคุณน้าทั้ง 2 คนกันนะ ตอนนี้คุณน้าเขาคงจะยุ่งอยู่กับการต้อนรับกรุ๊ปทัวร์ น้อง ๆ" พิธานพูดกับนพรัตน์แล้วกวักมือเรียกพนักงานคนเดิมที่นำอาหารมาเสริฟให้มาเก็บเงิน
👉🏻 ตามกันต่อในตอนที่ 11 นะคะ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
