ช่างมันครับ เราเกิดมาเป็นตัวเรา ใช้ชีวิตเพื่อตัวเอง ไม่ได้เกิดมาใช้ชีวิตเพื่อสนองความหวังของใคร ถ้าคนในครอบครัวไม่ฟัง ก็ปล่อยพวกเขาไปครับ บอกเล่าได้ แต่ไม่ต้องหวังว่าเขาจะเข้าใจ ทำตัวตามปกติแบบที่ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร แล้วเอาเวลาอันมีค่าของเราไปทำในสิ่งที่เราอยากทำครับ ผมก็เป็นคนหนึ่งที่ตอนเป็นวัยรุ่น ก็ไม่มีห้องนอนเป็นของตัวเองเช่นกันเข้าใจความรู้สึกของคุณครับ เป็นกำลังใจให้ครับ