เราเคยมีอาการบาดเจ็บที่เท้า จากการไม่วอร์มร่างกาย จนมันอักเสบเจ็บปวดทรมาน ทานยาแก้ปวดก็ไม่หาย จิตใจเริ่มตกลงเรื่อยๆ เพราะต้องเฝ้าบ้านอยู่คนเดียวในบ้านหลังใหญ่ ทุกคนไปตปท. น้ำตาเริ่มไหลอาบแก้ม ตอนนั้นเราทบทวนว่า มีอะไรต้องห่วงไหม ถ้าจะต้องตายเพราะความเจ็บปวดอยู่คนเดียว ไม่โทรหาใคร เพราะไม่อยากให้ทุกคนห่วง
เราตะเกียกตะกายพาตัวเอง ลงมานอนโซฟาห้องโถง คือหากตายตรงห้องโถง คนจะได้เห็นศพโดยง่าย จิตตกต่ำสุดๆแล้ว จากนั้นเราก็นอนหลับตา เพ่งไปที่ความรู้สึกปวด ยิ่งเพ่งยิ่งปวด เหมือนถูกบดขยี้ เราก็ยิ่งเพ่งไปอีก ก็ในเมื่อมันปวด ก็เพ่งไปที่ความปวดนี่แหละวะ เรามารู้สึกตัวอีกที คือเราตื่นมาพร้อมกับอาการปวดมันหายไปเองเฉยๆ.......มันแปลว่า เราเพ่งที่ความปวด จนเผลอหลับไปเอง ตอนเผลอหลับ ความปวดหายไปไหน? เราก็งงมากจริงๆ หากจะบอกว่าร่างกายมันวิเศษ จัดการตัวมันเองได้ เราก็ไม่แน่ใจ รู้แต่ร่างกายมนุษย์มหัศจรรย์เสมอ
สุดท้ายเราก็นึกถึงกฎไตรลักษณ์ มันใช่จริงๆ
ความปวดจะไม่อยู่ตลอดไป มันเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แต่มันจะดับลงเอง
การฝึกคือการสมมติ ยังไงก็ไม่เหมือนของจริง
หากเจอของจริง ลองเอาเทคนิคเราไปใช้ดูก็ได้ค่ะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
