วันหนึ่งฉันเดินเข้าป่าหน้าฝน… กับชาวบ้านริมขอบอีสาน
เที่ยวแบบเลอะๆ สไตล์หาอยู่หากินแบบของจริงกับคนท้องถิ่น
นอนถ้ำ เดินดง ลัดเลาะลุยลำธาร
จับปูจับปลาเป็นกับข้าว แช่น้ำตกสวยที่เปล่งประกายเงียบๆในป่า
ผมพูดคุยกับพี่นุ้ยมาสักพักแล้วเรื่องว่าอยากจะไปลองหาอยู่กับกินกับชาวบ้าน อยากจะขอติดไปด้วย จึงเป็นที่มาของทริปนี้ที่พี่นุ้ยและพี่ๆน้องๆแม่ๆชาวบ้านจะพาผมไปลองของ นอกจากนี้ยังมีวัตถุประสงค์รองเพื่อออกแบบกิจกรรมท่องเที่ยวที่ชาวบ้านสามารถจัดการเองได้
ผมมาเจอกับพี่นุ้ยที่หมู่บ้านของแกก่อนเพื่อถ่ายสัมภาระเอาไปที่จำเป็น บ่ายๆวันนี้เราจะไปยังอีกหมู่บ้านหนึ่งซึ่งเป็นกลุ่มที่จะพาเราเดินป่า
หลังมื้อเที่ยงเราออกเดินทางไปยังหมู่บ้านนั้น กลุ่มพี่ๆชาวบ้านที่จะเข้าป่าวันนี้รอเตรียมพร้อมอยู่แล้ว สัมภาระที่เห็นจะหนักไปทางพวกอุปกรณ์หุงหาอาหาร สากกับครกไม้ใบเล็กที่ขาดไม่ได้เพราะต้องใช้ตำส้มตำ เครื่องปรุงที่มีพริกป่น หอม กระเทียม ผงชูรส น้ำปลา ก่อนออกเดินก็เช็คกันว่าไม่ลืมปลาร้าเด็ดขาด
เราเดินทางกันโดยใช้มอเตอร์ไซซึ่งพาเราออกจากถนนคอนกรีตเข้าสู่ข้างทางซึ่งเป็นถนนคอนกรีต ขับไปได้สักพักก็เปลี่ยนเป็นทางดินที่เป็นหลุมเป็นบ่อเพราะโดนฝน ถ้าขับไม่แข็งคงต้องหยุดเป็นระยะให้คนซ้อนท้ายลงก่อนเพราะบางช่วงก็เป็นหลุมลึก ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงก็มาถึงถ้ำ วันนี้เราจะปักหลักกันที่นี่ก่อนจะเดินป่าวันพรุ่งนี้
ถ้ำนี้เป็นถ้ำขนาดเล็กและไม่ลึก ถึงจะสามารถบังฝนได้แต่ถ้าฝนตกหนักมากน้ำก็อาจขังเป็นแอ่งที่หน้าถ้ำแล้วไหลเข้าถ้ำ พื้นเป็นหินที่ถึงแม้จะไม่ค่อยราบเรียบก็เป็นลานที่สามารถนอนเรียงกันได้หลายคน พี่น้อยกับพี่แก๋นเริ่มเคลียร์พื้นที่ หักกิ่งไม้มาทำไม้กวาดลาน เก็บฟืนมาก่อกองไฟ ก่อนจะนั่งพัก ล้วงกระป๋องยาเส้นออกมามวนแล้วพ่นควันโขมงอย่างสบายใจ ก่อนจะนำเหล้าขาวที่ติดมาไปหลบมุมที่โคนต้นไม้พร้อมเทลงดินเพื่อเป็นการบอกกล่าวเจ้าที่
พี่น้อยว่าวันนี้มีคนต่างถิ่นเข้ามา (ผมเอง) เลยต้องบอกเจ้าที่ให้เป็นเรื่องเป็นราว... รินบอกเจ้าที่นิดเดียว ที่เหลือไปไหนไม่รู้
พี่นุ้ยเป็นคนพาผมมา แต่ผู้ที่เป็นคนนำทางที่นี่คือพี่น้อย พี่น้อยเป็นคนหมู่บ้านนี้โดยกำเนิดและเข้าป่านี้หากินมาตั้งแต่เด็ก พี่น้อยเป็นคนตัวเล็กแต่แข็งแรง สามารถพาหากินในพื้นที่แถบนี้ได้อย่างชำนาญ โดยส่วนมากจะเป็นพวกปูปลากบเขียดในห้วยและพวกพืชผักท้องถิ่นที่ผมไม่เคยเห็นในกรุงเทพฯ
หน่อไม้ที่เก็บมาสำหรับเมนูหน่อไม้เผาคืนนี้
เสียงดังสวบสาบลอยมาจากแนวพุ่มไม้หลังถ้ำสักพักเจ้าของเสียงก็ปรากฏตัว เรามีสมาชิกมาเพิ่มเป็นแม่เฒ่าสองคนจากหมู่บ้านเดียวกับพี่น้อย แกใช้เส้นทางอื่นที่ใกล้กว่าเดินทางมาที่ถ้ำนี้ ถึงจะดูสูงวัยแต่เดินคล่องมาก เหมือนจะคุ้นเคยกับเหลี่ยมมุมและองศาของพื้นดินทุกย่างก้าว
พี่นุ้ยบอกว่าแกเอ่ยปากชวนแม่เฒ่าทั้งสองไว้แล้วแต่ไม่แน่ใจว่าจะมา แต่ถ้ามาแล้วรับรองได้กินของอร่อยเพราะแม่ทั้งสองมาหาของป่าประจำ คุ้นชินกับการทำอาหารกลางป่าแบบนี้
ทีมเชฟ อัดยาเส้นพักเหนื่อยก่อน
เมื่อมีแม่ครัวมาแล้วก็ถือว่าครบทีม ฟ้าเริ่มมืดลงในขณะที่พี่น้อยกับพี่แก๋นเริ่มออกไปหาปลาและหน่อไม้ เครื่องมือในการหาปลาคือปืนยิงปลาที่ทำขึ้นมาเอง แกบอกใช้หากินมานานแล้ว พอปลาเห็นเราแล้วมักจะหนีเข้าซอกหินซึ่งก็ต้องมุดน้ำตามเพื่อตามยิง ปลาที่ตัวใหญ่หน่อยจะมีพวกปลาช่อน ส่วนปลาเล็กก็ดักข่ายจับเอา ดูเหมือนการออกหาปลารอบนี้จะประสบผลสำเร็จดีเพราะทั้งคู่กลับมาพร้อมกับข้องที่มีปลาอยู่หลายตัว ปูอีกหนึ่งตัว แกบอกพอกินได้มื้อสองมื้อ
ค่ำแล้ว ฝนเริ่มหนาเม็ดอีกแล้ว ภายนอกมืดสนิท แต่ภายในถ้ำกองไฟให้ความสว่าง แสงไฟวูบไหวไปกับผนังถ้ำตามจังหวะอิสระของลม แม่เฒ่าทั้งสองเริ่มทำอาหาร นำปลาที่จับมาได้ไปทำความสะอาดกับน้ำฝนที่ไหลเป็นสายผ่านกิ่งไผ่หน้าถ้ำ วันนี้ปลาในข้องมีปลาช่อน ปลากด ปลาดุก ปลาเพย ข้าวเหนียวที่กำลังอุ่นนึ่งในหวดส่งกลิ่นหอม
ปลาที่จับมาได้จากห้วย
ปูกับปลากด... วิธีกินปูคือปิ้งไฟทั้งตัว เปิดกระดอง เหยาะน้ำปลาร้า เอาข้าวเหนียวจ้ำกิน กินแบบนี้อร่อยสุดๆเลย
พี่แก๋นนำครกไม้ออกมาตำส้มตำรสแซ่บกลางป่า พอตำเสร็จแม่เฒ่าก็คว้าครกไปล้างน้ำฝนแบบง่ายๆเพื่อตำแจ่วเหนียว เอาเนื้อบางส่วนที่ติดมาเสียบไม้ไผ่วางอุ่นกับไฟ ปลาแดกถูกนำมาหมกบนกองไฟ พี่นุ้ยเก็บใบไม้มาปูพื้น เอาผักจากป่าทั้งดอกขิงแคง ผักอีฮีน ผักหนวดปลาดุกมาวางเป็นผักแกล้ม จากนั้นอาหารอีสานกลางป่าของค่ำคืนก็พร้อม ทุกคนนั่งล้อมวง
วงทำกับข้าว
บรรยากาศภายในถ้ำ รอกับข้าวให้สุกได้ที่
จากวัตถุดิบที่ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเลยถูกแปรธาตุด้วยศาสตร์อะไรสักอย่างกลายเป็นมื้ออาหารสุดอร่อยและหลากหลาย ข้าวเหนียวอุ่นนุ่มคือตัวหลักที่ถูกจ้ำจับคู่กับแจ่วเหนียว หรือกินคู่กับปลาแดกหมกคลุ้งกลิ่นใบตอง ตำห่อไม้ส้มรสเปรี้ยวต้องเคี้ยวหน่อไม้อ่อนเผาตัดรสชาติ กลิ่นดอกข่าหอมฉุยขึ้นจมูกตอนเคี้ยว เมื่อฝืดคอต้องซดตามด้วยต้มปลา ใช้เวลาไม่นานวงอาหารนี้ก็จบลง
ดูบ้านๆแต่อร่อยเปิดโลกมาก
ฝนหนาเม็ดอีกแล้ว อากาศเย็นสบายเมื่อทุกคนเริ่มมองหาตำแหน่งที่จะนอนพร้อมจัดเตรียมอุปกรณ์การนอนของตัวเอง แต่ละคนไม่มีอะไรมากเลย มีแค่ผ้าขาวม้าปูพื้น เอาเป้มาหนุนหัว และก็มีผ้าห่มบางๆหรือเสื้อแขนยาวมาคลุมตัว
เมื่ออยู่ในเมืองผมมักพยายามทำให้ตัวเองหลับเร็วที่สุด แต่กลางป่าแบบนี้ บรรยากาศแบบนี้ ผมพยายามทำตรงกันข้าม นอนฟังเสียงฝน เสียงแมลง พอฝนซาจะได้ยินเสียงน้ำห้วยไหลอยู่ไม่ไกล แต่อยู่ได้สักพักก็หลับวูบไป
เช้าวันนี้คือวันเดินป่า ก่อนเริ่มเดินก็กินมื้อเช้ากันก่อน เช้านี้มีส้มตำครกใหม่ เนื้อแห้งที่เหลือจากเมื่อวานที่ยังไม่ได้ปิ้ง หมกปลาร้า และป่นปลา
ถ้ำที่เรานอนคือจุดที่เราจะเริ่มเดินเที่ยวป่า ป่าที่นี่คือป่าที่ไม่มีทางเดินคอนกรีต ไม่มีป้ายบอกทาง ไม่มีป้ายเช็คอิน มีต้นไม้ขึ้นเบียดเสียดหนาแน่นทั้งไม้เถาไม้พุ่มไม้ยืนต้นไม้ล้มลุกไม้เลื้อย ถ้าเป็นคนนอกคงเลี้ยวกลับตั้งแต่ปากทางแล้ว แต่เป็นป่าที่ชาวบ้านรู้จักมักคุ้นเพราะเข้ามาหากินมาตั้งแต่เด็ก ช่วงกลางฤดูฝนแบบนี้มีทั้งลำห้วย ลำธาร ทางน้ำ น้ำตก พี่นุ้ยบอกว่าถ้าเป็นปลายฝนที่นี่จะเป็นทุ่งดอกไม้ พี่น้อยบอกว่าถ้าเดินเรื่อยๆแบบไม่พักจะใช้เวลาประมาณ 3 ชั่วโมง
กลิ่นของป่าหน้าฝนสดชื่น เหมือนป่าจะดูร่าเริงเปล่งประกายตอบรับฤดูกาลนี้อย่างเต็มที่ บางช่วงของเส้นทางก็พอจะเห็นทางเดิน บางช่วงก็ไม่เห็นทาง บางช่วงก็เหมือนจะไม่ใช่ทางแต่กลับเดินได้อย่างสะดวก มีเสียงน้ำจากลำธารหน้าฝนอยู่แว่วๆ ถ้าไม่มีคนในพื้นที่ที่หากินประจำอยู่ในพื้นที่แถบนี้นำทางคงหมดสิทธิ์ที่คนนอกจะมาเอง
ประโยคหนึ่งจากหนังที่ว่า “beautiful things don’t ask for attention” น่าจะนำมาใช้กับน้ำตกที่พบระหว่างทางได้ น้ำตกไร้นามทั้งสามที่หน้าตาคงเหมือนก้อนหินแห้งๆตอนหน้าแล้งตอนนี้กลับผลิบานเป็นน้ำตกสวยสะองตอนหน้าฝน หน้าตาเรียบง่ายไม่ซับซ้อน เป็นเพียงสายน้ำที่ตกจากที่สูง มีขนาดเล็กไม่ได้ใหญ่โตอลังการเหมือนคนอื่นเขา ตั้งอยู่อย่างเงียบสงบใต้ท้องฟ้าใสของหน้าฝน ไม่ใช่น้ำตกที่สวยงามที่สุดในโลกแน่ๆ เป็นเพียงน้ำตกที่สงบเสงี่ยมเจียมตัวที่ไม่พยายามเรียกร้องความสนใจจากโลกภายนอก
คงต้องบอกว่าเป็นเส้นทางที่เหมาะกับคนอยากเดินเที่ยวในป่าธรรมชาติ เดินไม่หนัก ไม่ชัน พร้อมเปียก ประมาณ 3 ชั่วโมงกว่าตามที่พี่น้อยบอกเราก็กลับมาอยู่หน้าถ้ำ เริ่มลงมือเก็บของเก็บขยะก่อนที่จะเดินทางกลับ อีกไม่ถึงชั่วโมงก็กลับมาถึงบ้านพี่น้อย วันนี้เราจะยังไม่กลับไปที่บ้านพี่นุ้ยแต่จะอยู่กินข้าวเย็นที่บ้านพี่น้อยและนอนค้างที่นี่เลย พี่น้อยบอกเย็นนี้กินป่นกบกัน
พื้นที่ติดบ้านพี่น้อยดูคล้ายกับทุ่งหญ้าเล็กๆ เวลาจับกบก็จับแถวนี้ แต่วันนี้บังเอิญเพื่อนบ้านหากบไว้เลยไปขอแบ่งมา ก่อนหน้านี้ไม่เคยรู้จัก ‘ป่น’ มาก่อน มีภาพในหัวคือเอากบหรือปลามาสับแล้วคั่วให้แห้งให้ป่น แต่จริงๆแล้วตรงข้ามเลย การป่นคือการตำที่ดูเหมือนไม่จำเป็นว่าจะต้องแห้ง วิธีการทำคือนำกบไปต้มแล้วปรุงด้วยน้ำปลาร้า จากนั้นก็แยกเนื้อกบออกมาตำกับพริกคั่ว ตำเสร็จก็เอาน้ำที่ต้มกบตะกี้มาผสม พอเสร็จแล้วเราจะได้อาหารที่มีลักษณะเป็นน้ำพร้อมกับตำเนื้อกบที่ปรุงแล้ว
พี่น้อยบอกว่าปกติก็กินง่ายๆแค่สองอย่างหรืออย่างเดียว เอาข้าวเหนียวมาจ้ำ บางทีก็มีอย่างอื่นมาเสริมเช่นมื้อนี้มีตำหน่อไม้ดองเปรี้ยวๆเผ็ดๆ กินกับผักที่เด็ดมาจากแถวบ้าน
ป่นกบ
หมกปลาแดก
หลังกินข้าวได้มีโอกาสคุยกับพี่น้อย แกเล่าว่าคนที่นี่มีอาชีพหลักคือรับจ้างกรีดยาง พื้นที่แถวนี้มีคนนอกมาทำสวนยางซึ่งชาวบ้านจะไปรับจ้างกรีดยางกัน แต่พวกพี่เขาไม่ได้มีที่ดินเป็นของตัวเองหรอก จึงมีทางเลือกไม่มากคือรับจ้างกรีดยางกับไปทำงานในกรุงเทพฯหรือจังหวัดแถวนั้น ซึ่งก็จะเป็นงานแรงงานอย่างคนงานในโรงงานหรือไม่ก็พนักงานรักษาความปลอดภัย แกบอกว่าแทบร้อยทั้งร้อยถ้าเลือกได้ก็อยากจะอยู่บ้าน แต่เมื่อไม่มีทางเลือกและสถานการณ์บังคับก็ต้องไป
พี่น้อยขูดมะพร้าว อาหารอีสานมักไม่ค่อยใส่กะทิ แต่ใส่กะทิในขนม
หลังมื้อเช้ามีน้ำตกอีกแห่งที่พี่น้อยอยากพาเราไปเที่ยวชม น้ำตกแห่งนี้ไปสะดวก สามารถเดินทางไปเกือบถึงตัวน้ำตกด้วยรถกระบะเลย และไหนๆก็มาแล้ว น้องชายของพี่น้อยก็ไม่พลาดเดินออกนอกเส้นทางไปหาหน่อไม้มาได้อีกหนึ่งถุงใหญ่
ข้ามน้ำไปเก็บหน่อไม้ ชิวๆไม่มีอะไรมาก
น้ำตกปิดทริป อยากอยู่ตรงนี้นานๆ
เรากลับมาบ้านพี่น้อยมากินมื้อเที่ยง มื้อสุดท้ายก่อนจบทริปอีสานแบบบ้านๆ มื้อนี้ได้พี่นุ้ยแสดงฝีมือทำหมูน้ำตก คงเป็นความผิดพลาดอีกอย่างในชีวิตของผมที่มากินหมูน้ำตกที่นี่เพราะมันอร่อยมากจริงๆ อร่อยแบบถึงเครื่อง คือเหมือนวัตถุดิบทุกอย่างในจานมันถูกเค้นเอารสชาติออกมาอย่างเต็มที่ ลืมบอกไปว่าพี่นุ้ยก็เป็นสุดยอดมือทำกับข้าวอีกคน เคยกินส้มตำที่ขอให้แกปรุงตามสูตรตัวเองแล้วอร่อยถึงขนาดเอาไปฝัน
จบทริปแล้ว ถ้าอยากไปเที่ยวกับพี่นุ้ยพี่น้อยต้องทำยังไง ในช่วงเริ่มต้นเราจะขอทำหน้าที่ประสานให้ก่อนนะครับ
FB INSTG TikTok Email
- 8
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
