เคยมีคนนึงพูดว่า ถ้าที่ไหนใช่ที่ของเรา เราจะมีตัวตน บางครั้งเราอยู่ในจุดที่ทุกคนก็มองเห็นแต่เค้ามองไม่เห็นถึงความเป็นเรา ผมหมายถึงว่า คนในสังคมส่วนใหญ่มักตัดสินคนจากภาย คนไม่สวยไม่หล่อก็มักถูกเมินและมองข้ามไปโดยปริยาย ผิดกับคนหล่อสวยต่อให้ทำงานไม่ค่อยเก่ง คนก็มักให้โอกาสเสมอ ในทางเดียวกันไม่หล่อไม่สวยต่อให้คุณเก่งคุณก็ต้องพิสูจน์ตัวเองมากกว่าพวกหล่อสวยหลายเท่าตัว ผมไม่รู้นะว่าเจ้าของคำถามเคยเจอเหตุการแบบไหนถึงได้มีคำถามนี้ในใจ แต่จากประสบการณ์ผม ผมมักเจอแบบที่ผมยกตัวอย่างมา