ธรรมชาติมีแต่"ความเป็นเช่นนั้นเอง"
กับความเป็นเช่นนั้นเองที่มนุษย์ไปเกี่ยวข้อง หรือสามารถไปเกี่ยวข้องได้นั้น
ด้วยความนึกคิดปรุงแต่งที่มีอยู่ สิ่งต่างๆ มากมายจึงเกิดขึ้นมาในการรับรู้ และเข้าใจของมนุษย์ ขยายขอบเขตไปสู่สังคมมนุษย์ ส่งต่อไปสู่รุ่นต่อรุ่น เช่น อาหารการกิน รูปแบบอาหารการกิน วิธีทำอาหาร การอยู่รวมตัวกัน รูปแบบการอยู่รวมตัวกัน ความคิดความเชื่อของการอยู่รวมตัวกัน ความรู้ คุณค่าต่างๆ ฯลฯ
กระบวนการนึกคิดปรุงแต่งที่สืบเนื่องมา ปรับเปลี่ยนไปตามความเข้าใจของแต่ละคน แต่ละรุ่นของผู้คน ทำให้สิ่งต่างๆมีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาจนเป็นอย่างปัจจุบัน และจะยังเปลี่ยนแปลงต่อไป
การมีคุณค่ามีความหมายในเชิงยอมรับ ปรารถนา ความรู้สึกในทางบวก พึงพอใจต่อสิ่ง หรือบุคคล ซึ่งต้องมีในทั้งบุคคลรับรู้ถึงการมีคุณค่า และหรือบุคคลอื่นๆด้วย ที่จะเป็นแรงส่งเสริมให้มนุษย์รู้สึกถึงความมีคุณค่าได้
อย่างไรก็ตาม"คุณค่า"ไม่ใช่ความจริงแท้ที่จะต้องเป็นอย่างนั้นตลอดไปทั้งกาลเวลา หรือทุกๆคน แค่พิจารณาสังคมโลกสมัยนี้ก็เห็นชัดแล้วว่าคนเราไม่ได้ยอมรับคุณค่าต่างๆ ในทางเดียวกัน เหมือนๆกันทุกคน
คุณค่านั้นเราอาจจะเอาของที่คนอื่นสร้างขึ้นมา แล้วตัวเราไปยอมรับ หรือถูกทำให้ยอมรับมาเป็นคุณค่าที่ตัวเองยึดถือ แล้วพยายามได้สิ่งนั้นมา หรือว่าจะสร้างมันขึ้นมาใหม่ก็ได้ด้วยตัวเองก็ได้
สำหรับคำถามที่ว่าผู้ที่ใช้ชีวิตอย่างไม่มีคุณค่าจะสามารถทำให้ชีวิตตัวเองมีคุณค่าได้หรือไม่
ด้วยประโยคที่ว่า
"มนุษย์มีธรรมดาเป็นผู้แสวงหาสุขหลีกเลี่ยงทุกข์" มนุษย์ก็มีแนวโน้มที่มุ่งสู่การมีความสุข การมีคุณค่าก็ถือเป็นความสุขแบบหนึ่งที่มนุษย์จะมุ่งแสวงหาได้ เพียงแต่จะบรรลุได้หรือไม่เท่านั้น
ว่าแต่ผู้ที่ใช้ชีวิตอย่างไม่มีคุณค่านั้น ใครเป็นผู้บอกรึ ผู้อื่นที่มองเห็นแล้วสรุปเอง หรือผู้ที่ใช้ชีวิตเอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
