การกระทำทุกอย่าง ทั้งดีและไม่ดี เมื่อทำแล้ว ไม่ลบเลือนไปไหน
จะสั่งสมตัวเองอยู่ตลอดเวลา อยู่ภายในใจของผู้กระทำนั้นเอง เป็นพื้นฐานแห่งจิตใจของผู้กระทำนั้นเอง
ทำดีมาก พื้นฐานของจิตใจก็ดีมาก
ทำไม่ดีมาก พื้นฐานของจิตใจก็ไม่ดีมาก
ความจริงมีอยู่เช่นนี้
แต่ผู้มีโมหะหรือความหลงมาก จักไม่ยอมรับความจริงนี้ จักพยายามลบล้างปฏิเสธความจริงนี้ คือจักกล่าวว่าทำแล้วก็เป็นอันแล้วกันไป ไม่มีผลเหลืออยู่เป็นความดีความชั่วที่ยั่งยืนตลอดไปทุกภพทุกชาติ
บุคคลประเภทดังกล่าว จึงมักทำกรรมโดยมุ่งผลฝ่ายกิริยาเท่านั้น มิได้คำนึงถึงผลฝ่ายกรรมที่ต้องขึ้นแก่กาละดังกล่าวแล้วนั้น ก็คือ บุคคลประเภทดังกล่าว มักจะทำอะไรก็ได้ที่ต้องการจะทำ โดยไม่ต้องคิดว่าเป็นการทำชั่ว หรือทำดี ทำผิด หรือทำถูก ควรทำ หรือไม่ควรทำ
📖พุทธวิธีแก้หลง
#สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณสังวร
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
