วันธรรมดาที่แสนพิเศษ
วันนั้นเป็นวันธรรมดาวันนึงสำหรับผมผมก็ตื่นมาใช้ชีวิตประจำวันของผมตามแต่ตัวผมเองก็ไม่คิดว่าวันนั้นมันจะเป็นวันธรรมดาที่แสนพิเศษครั้งนึงในชีวิตของผมเลย
วันที่ 22 กรกฎาคม 2566 วันนั้นเป็นวันหยุดของผมผมก็ได้ตื่นมาใช้ชีวิตตามปกติของผมโดยที่ตัวผมนั้นก็ได้ทราบว่าจะมีทีมฟุตบอลจากประเทศอังกฤษมาซ้อมที่สนามราชมังโดยที่ตัวผมนั้นก็เป็นแฟนตัวยงของทีมฟุตบอลในอังกฤษเช่นกันโดยในตอนนั้นผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมากมายเพราะว่าทีมที่มาเป็นทีมที่ผมไม่ได้เชียร์โดยทีมที่มาซ้อมที่สนามรางมังนั้นมีชื่อว่า
Tottenham Hostspur หรือที่หลายๆคนเรียกว่า สเปอร์
ผมก็เลยคิดว่าชั่งมันละกันทีมที่มาก็ไม่ใช่ทีมที่เราเชียร์ไปดูก็คงไม่อินกับทีมเพราะส่วนตัวผมก็ไม่ค่อยได้ดูสเปอร์เตะเท่าไหร่นักแต่ประมาณช่วงเย็นก่อนทีมจะเริ่มซ้อมประมาณ1ชั่วโมงก็ได้มีเพื่อนผมคนนึงชวนผมไปดูสเปอร์ซ้อมตอนแรกผมก็ไม่ค่อยอยากไปแต่มันก็มีความคิดนึงเข้ามาในหัวของผมว่าสักครั้งนึงในชีวิตที่จะได้เจอนักเตะระดับโลกคงจะไม่เกิดขึ้นง่ายๆผมเลยตัดสินใจตอบตกลงเพื่อนไปว่าจะไปดูสเปอร์ซ้อม
โดยเมื่อผมกับเพื่อนเดินทางไปถึงก็ได้ไปซื้อตั๋วแล้วก็เดินเข้าสนามตอนนั้นผมก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากเพราะมันเป็นครั้งแรกที่ผมจะได้ดูนักเตะระดับโลกซ้อมฟุตบอลซึ่งเมื่อพอผมได้เดินเข้าสนามจนเจอสนามฟุตบอลตอนนั้นผมดีใจมากเพราะผมได้เห็นนักเตะระดับโลกอย่างHarry Kane Son Heung Min รวมถึงนักเตะทีผมค่อนข้างจะไม่ค่อยชอบเค้าเท่าไหร่ที่มีชื่อว่า Richalison ให้ทุกคนจำชื่อนี้ไว้นะคับเพราะว่าเรื่องราวที่ผมเล่าในครั้งนี้มีเค้าเป็นตัวเอกของเรื่องเลยก็ว่าได้
เมื่อทีมซ้อมเสร็จผมก็ได้บอกเพื่อนว่าจะไปรอที่รถนักเตะมั้ยเผื่อว่ามีใครจะให้ลายเซ็นหรือแจกอะไรบ้างซึ่งผมกับเพื่อก็ได้รีบเดินออกจากสนามเพือ่ไปที่รถบัสนักเตะโดยเร็วเพื่อที่จะได้อยู่แถวหน้าๆโดยผมกับเพื่อนก็งงกันอยู่นานว่าจะอยู่ตรงไหนดีซึ่งสุดท่ายก็ได้เป็นหน้ารถที่ผมกับเพื่อนคิดว่ามองเห็นนักเตะใกล้ที่สุด
พอผมกับเพื่อนรอไปประมาณ 1 ชั่วโมงได้ซึ่งถือว่าเป็นเวลาที่ไม่น้อยเลยตอนแรกผมก็คุยกับเพื่อนว่ากลับเลยดีมั้ยเค้าคงไม่มาแจกแล้วแต่ในตอนนั้นก็ได้มีเสียงคนพูดว่านักเตะจะออกมาทางด้านหลังของรถผมก็ได้บอกเพื่อนว่านักเตะจะออกมาทางด้านหลังรถซึ่งผมกับเพื่อนก็ได้รีบวิ่งไปรอที่หลังรถด้วยความรวดเร็วเพื่อหวังจะเจอนักเตะพอไปถึงผมก็ได้รออีกสักพักจนกระทั่งทุกคนยังจำนักเตะที่ชื่อว่า Richalison ตอนแรกได้มั้ยคับนั้นแหละอยู่เค้าก็โผล่มาแบบที่ผมก้ไม่ได้ทันตั้งตัวในตอนนั้นผมก็ได้ยื่นไอเพดเพื่อจะให้เค้าเซ้นไอเพดของผม
ซึ่งนัันเป็นครั้งแรกที่ผมได้เจอนักเตะใกล้ขนาดนั้นผมทั้งตื่นเต้นและดีใจเรียกได้ว่าตอนนั้นผมไม่เหลือสติอยู่แล้วถึงสุดท้ายผมจะไม่ได้ลายเซ็นของเค้าก็ตาม
พอผมกลับบ้านผมก็รู้สึกว่าวั้นเป็นวันที่โชคดีมากที่ผมได้เจอกับ Richalison ซึ่งผมคิดว่าผมคงไม่น่าจะได้เจอเค้าอีกแล้วในชีวิตนี้ถ้าวันนั้นผมตัดสินใจไม่ไปดูสเปอร์ซ้อมผมอาจจะไม่ได้เจอ Richalison วันนั้นก็คงไม่ใช่วันธรรมดาที่แสนพิเศษสำหรับผม
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
