เรื่องสั้น มุก แต่งโดย แม่ดอกลั่นทม
ไม้เลื่อนประตูรั้วปิดหลังจากที่ให้มุกถอยรถเข้าจอดเรียบร้อย มุกลงรถ ยักคิ้วทักทาย แล้วยกมือไหว้แม่ที่เดินตามหลังพี่ชาย
"แม่จัดโต๊ะเสร็จพอดี ไปอาบน้ำอาบท่าแล้วมากินข้าวเย็นซะ มีไข่เจียว แกงส้มดอกแค ผัดผักบุ้งใส่กะปิ พอมั้ย" มุกยิ้ม
"เป็นไง" ไม้เอ่ยปากถาม ตาก็สำรวจ "เซียวไปนะ นอนน้อยรึ"
"อือ"
"มีของอะไรอีกมั้ย รึแค่นี้" มุกพยักหน้า สองพี่น้องพากันเข้าบ้าน ไม้ขยี้ผมน้องสาวแรง ๆ มุกเสยแข้งใส่พี่ชายด้านหลังข้อพับเข่าจนไม้ทรุดลงไปนั่งกับพื้น จากนั้นเสียงโวยวายก็ลั่นบ้าน แม่ส่ายหัว ...อายุปาเข้าไปสามสิบกว่าแล้ว ยังเล่นกันเป็นเด็กประถม
จบมื้อเย็น สามคนแม่ลูกนั่งคุยสัพเพเหระหน้าทีวี ไม่ทันสามทุ่มแม่ก็เข้านอน กำชับให้ลูกทั้งสองตื่นเช้า จะได้ใส่บาตรให้พ่อ
"ให้ตื่นมาเตรียมอะไรมั้ย"
"แกตื่นมาหุงข้าวแล้วกัน แม่ทำแกงส้มไว้แล้ว พอเช้าอุ่นอีกทีก็เสร็จ"
หน้าต่างบานกระทุ้งเปิดรับลมเย็นยามค่ำ กลิ่นดอกราตรีหอมจัด ไม้นั่งลงที่พื้นหน้าเตียงมองน้องสาวที่นอนเขลงเอาผ้าขนหนูปิดตา ข้อเท้าพาดกัน มือเคาะพื้นกระดานตามจังหวะเพลง ดูเหมือนจะปกติ แต่คนที่โตมาด้วยกัน มองหน้ากันปราดเดียวก็รู้แล้ว เขาลุกไปนั่งทำงานที่โต๊ะ ระหว่างนี้เขาจะรอ รู้นิสัยกันอยู่ ถ้ายังไม่พร้อม จะถามยังไงน้องสาวเขาจะไม่ปริปากแม้ครึ่งคำ
ไม่นาน มือเล็กยกขึ้นมากดผ้าที่ปิดตาอยู่คล้ายจะซับน้ำตา สูดจมูกฟุดฟิดแล้วถามเสียงอู้อี้
"ทำไรอยู่"
"รวมเรื่องสั้น เอ้า เป็นไรว่ามา" ไม้กดเซฟงานแล้วหันมามอง มุก ทำท่าเหมือนจะพูดแต่พูดไม่ออก นัยน์ตาช้ำ จมูกแดง หน้าซีดเหมือนคนเป็นไข้
"แย่ว่ะพี่..." มุกเดินไปห้องนอนตัวเองแล้วกลับมา โยนถุงซิปล็อกเล็ก ๆ ขนาดเท่าซองยาให้คนเป็นพี่
"พอเขาปล่อยเสรีแกก็เปรมสินะ" ไม้อดขำไม่ได้
"นาน ๆ ที อย่าพูดมาก" ไม้เปิดลิ้นชักหยิบมีดเล่มบางและเขียงมาวาง เทช่อดอกแห้งสีเขียวเข้มจากถุงซิปล็อกลงแล้วซอยถี่ ๆ พอได้ที่ก็ซอยคลุกผสมกับบุหรี่ที่น้องสาวขยี้ออกจากมวน ยำเสร็จก็ช่วยกันกรอก พันวางเรียงบนเขียงได้สิบมวน แน่นเสมอกัน ปลายขมวดสวย
"ถ้าแม่เข้ามาเห็นตอนนี้ล่ะก็..." มุกห่อไหล่ ไม้หัวเราะ "เข้ามาพี่ก็ซวยทุกที จำตอนนั้นไม่ได้เรอะ" เสียงหัวเราะประสาน ครั้งนั้นเขากับน้องนั่งอยู่ที่ม้าหินในสวน มุกนั่งสูบบุหรี่ที่แอบหยิบจากพ่อมา อยู่ ๆ แม่ก็โผล่มาเงียบ ๆ ร้องโวยวาย 'ไอ้ไม้! ริสูบบุหรี่เรอะ' เขางงที่ถูกแม่เอ็ดแทนที่มุกจะโดน จากนั้นก็เข้าใจเมื่อเห็นที่เขี่ยบุหรี่ตรงหน้ามีก้นบุหรี่หันด้านก้นกรองมาทางเขา
ไม่นานสองพี่น้องก็นอนเคียงกัน เรื่องราวทั้งหมดถูกบอกเล่าอย่างไม่ปิดบัง มุกสะอื้นเงียบ ๆ ไม้นิ่ง มองควันลอย เบา ในขณะที่ความจริงจากน้องสาวทำเอาหัวใจเขาหนักเหมือนหินถ่วง
"มุกทำไปแล้วว่ะพี่ เอาจริง ๆ นะ รู้ทั้งรู้ว่าเขายังเป็นเพียงเซลล์ นี่คือความผิดพลาดจากการคุมกำเนิด จนตอนนี้ถ้าย้อนเวลาได้มุกก็จะตัดสินใจแบบเดิมแหละ แต่มันก็รู้สึกแย่... เข้าใจมั้ย ไม่ได้รู้สึกผิดนะ แต่รู้สึกแย่" ไม้พยักหน้า
"ศิลารู้มั้ย" ไม้ถามถึงคนรักของน้องสาว
"ไม่รู้ มุกไม่ได้บอก ...มุกควรบอกเหรอ"
"เรื่องของแก พี่ตอบให้ไม่ได้ แต่ถ้าพี่เป็นแกพี่จะไม่บอก ศิลาไม่ใช่บาทหลวงที่แกจะไปสารภาพบาป มันไม่มีประโยชน์ มีแต่จะทำให้เขาทุกข์"
"แล้วมุกจะทำไงดี"
"แกเลือกไปแล้ว ทำใจให้ได้ พี่เชื่อว่าแกเลือกไม่ผิด นี่ชีวิตแก"
กลิ่นดอกราตรีปนกลิ่นควันกัญชาหอมเอียน ชีวิตไม่เคยง่ายเลย ไม้นอนฟังเสียงสะอื้นของน้องสาว 'ไม่ได้รู้สึกผิด แต่รู้สึกแย่' เขาเข้าใจเสียยิ่งกว่าเข้าใจ หวนนึกถึงเด็กหนุ่มที่ตนเคยเป็น เด็กหนุ่มที่กุมมือคนรักหน้าห้องรอยุติการตั้งครรภ์ พร่ำบอกต่อกันว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยดี เขานอนหันไปมองหน้าน้องสาว บีบไหล่บอบบางนั่นเบา ๆ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
