Lost of sangchan : aime
3 วันที่แล้วไปทำ Loop เดิมๆประจำอาทิตย์
ฝนดันตกห่าใหญ่ ก็ขับฝ่าไปเฉื่อยๆเรื่อยๆตามกาละเทศะของฝนที่โปรยปรายลงมา
ตกมากก็ขับช้า ปอยๆหน่อยก็เร่งนิดนึง
ตาก็คอยระวังรถคันแล้วคันเล่าที่เฝ้าจะแซงเรา ระหว่างทางก็ประมาณนี้ ที่นี่ขับแบบ slow life driver
จนทำให้แว๊บแรกของความคิดเผลอนึกถึงชื่อท่าไม้ตายจาก anime เรื่อง bleach เทพมรณะ
always the hard way
ยามเมื่อฝนโปรยปราย
พี่เต้น
(ถ้าจำไม่ผิดท่ามันชื่อ "ยามเมื่อซากุระโปรยปราย"
รึป่าววะ ไม่แน่ใจ แต่เราเอามารวมกันเอง5555)
ไม่เซิร์ชหาข้อมูลด้วยนะขี้เกียจ
เสร็จจากธุระ ก็จะแวะที่นี่ทุกครั้ง
หาน้ำอร่อยๆสักแก้วมานั่งอื้อๆริมหาดสักที่
มาทีไรก็เจอแต่แดด แต่ครั้งนี้มาเจอฝนเลยแปลกๆ เหมือนไม่ได้อยู่ที่เดิมคุ้นชิน "นี่มันถิ่นใหม่นี่หว่า"555
after the aime
แวะหาข้าวกินสักมื้อจนมาเจอร้านแรกที่แยกนางยักษ์ หนึ่งในแลนด์มาร์คยอดฮิตของหาด
(เคยออกข่าวด้วยนะ) ร้านนี้อยู่ข้างๆเซเว่นเลย
หาไม่ยาก มีส้มตำไก่ย่างและข้าวตามสั่ง
ระหว่างรับประทานกับภรรยา ฝนก็หยุดตกลงมาซะงั้น
แสงแรกหลังฝนเปล่งออกมาเฉียบพลัน
ตั้งตัวแทบไม่ทัน คว้า oppo F7 อายุงาน 7+ ปีออกมา
ชักภาพได้แบบสวยสง่า .... จะบ้ารึไง .... 😆
ได้ประมาณนี้แหละฝีมือเรา ก็กินข้าวต่อไป
แต่ความรู้สึกที่ได้มารอบนี้นั้นสดใหม่ดี
event นี้ไม่เคยเจอ
ในรูปไม่ดีเว่อร์เท่าตาเห็นเลยสักนิด
ความรู้สึกนี่ยิ่งแล้วใหญ่
เหมือนจิตใจได้ฟื้นฟูแต่เรากลับไม่รู้
หลุดไปอยู่ในโลกแปลกๆสุดกู่ รู้ตัวอีกทีคือเพลงที่ร้าน
ดันรันมาถึงเพลง "ผมไม่ใช่วัว" ของวง Fly
บันทึกหลังฝน
ใครจะว่า shot นี้โคตรช็อตฟีล but เรากลับชิลมาก
เพลงมันดึงเราจากมิตินั้น มิติสมมติที่เราดื่มด่ำตามที่พร่ำไปด้านบนให้กลับมาปัจจุบันที่จานข้าวตามสั่ง
ใครจะสั่งไป ใครจะสั่งมา
เชิญเลยเชิญออกคำสั่ง
ไม่ได้ฟังอย่างนาน โคตรมันส์อ่ะเพลงนี้ เพลงโปรดด้วย
ประโยคด้านบนโคตรเหมาะเลย
ก็อยู่ในร้านข้าวตามสั่งนี่นา มีเทปอัลบั้มนี้ตอนประถม
ทำให้นึกถึงเพลง "สโนไวท์ "
เพลงที่เราชอบในอัลบั้มนั้นไปด้วย
เพลงก่อนหน้านี้เป็นเพลงสากล ยุคเก่าเลย
วัยเด็กพ่อเปิดให้ฟัง จำไม่ได้ว่าเพลงอะไร แต่แน่ใจว่าเป็นเพลงตำนาน 70-80's ทุกคนรู้จักชัวร์ ถ้าได้ฟังอีกทีก็อ๋อแน่นอน แต่ก็เสือกจำไม่ได้จริงๆ
เพลงถัดมา ต่อจากผมไม่ใช่วัวที่ดึงผมกลับมา คือเพลง "อรวรรณ" (นานี่นาว) ของ Taxi ก็ไม่ได้ฟังมานานอีกเช่นเคย
ดูย้อนแยงในความคิดดีนะ ที่เราคิดตอนนั้นคือ บรรยากาศใหม่ๆในมุมเก่าๆดันมีเพลงสมัยเก่าวัยเราเด็กมาฉุดเราให้กลับมาอยู่กับปัจจุบัน
กินข้าวเสร็จก็แยกย้าย กลับบ้านมาทำงานต่อ
จบเรื่องเล่าเพียงเท่านี้
#Diaryเรื่อยเปื่อยของพี่เต้น by #พี่เต้นรักแมว
20.09.2023
Lost of sangchan : ending
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
