เมื่อไม่นานมานี้มีกระแสวาทกรรมหนึ่งที่ถูกจุดขึ้นมา นั่นก็คือการเคลมว่า ‘ปัตตานี’ ตลอดจนถึง ‘แหลมมลายูทั้งปวง’ ไม่เคยตกอยู่ใต้อำนาจของสยาม ประมาณว่าสยามไม่เคยแผ่อำนาจไปถึงดินแดนมลายูที่อยู่ใต้เมืองนครศรีธรรมราชเลย ทั้งหมดเป็นแค่การทึกทักไปเองของชนชั้นสูงสยามเท่านั้น
นักวิชาการบางคนถึงกับโยนความผิดว่า ความเห็นของสมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพที่ทรงเห็นว่าอำนาจของสยามในสมัยโบราณน่าจะแผ่ไปถึงคาบสมุทรมลายูนั้น เป็นการ ‘พูดเกินจริง’
แต่ปรากฏว่า หลักฐานทางประวัติศาสตร์ต่างๆ ทั้งจากฝั่งสยาม และจากบันทึกของชาวตะวันตก กลับยืนยันตรงกันถึง “การมีอยู่จริงของอำนาจของสยามที่แผ่ไปถึงดินแดนมลายูมา” แต่ครั้งอดีต
โดยเฉพาะหลักฐานเด็ดซึ่งถือเป็นปากคำของชาวมลายูเอง นั่นก็คือ ‘Sejarah Melayu’ หรือ ‘พงศาวดารของราชสำนักมะละกา’ ที่เป็นเอกสารเก่าแก่อายุกว่า 400 ปี โดยเอกสารดังกล่าวนั้น ทางราชสำนักมะละกาได้ยอมรับอย่างตรงๆ ว่า อำนาจของสยามได้แผ่ไพศาลมาถึงพื้นที่แห่งนี้ ‘อยู่ก่อนแล้ว’ โดยปกคลุมไปถึงยะโฮร์ (อุยงตะนะ) และแม้กระทั่งเมืองกับชื่อแม่น้ำก็ยังเป็นชื่อสยามก่อนการมาถึงของมลายูด้วย
การระบุเช่นนี้ใน Sejarah Melayu ย่อมเป็นการยืนยันว่าอำนาจของสยามนั้นแผ่ไปถึงคาบสมุทรจริงๆ อีกทั้งในกรณีของเมืองปัตตานีนั้น ทางมะละกาก็ชี้ชัดว่า ‘ปฐมราชวงศ์ศรีวังสาคือสยาม’ ซึ่งก็สอดคล้องกับข้อมูลที่นำเสมอมาก่อนนี้ว่า ตามประวัติศาสตร์แล้วอยุธยากับปัตตานีมีความสัมพันธ์ดุจญาติพี่น้องกันมาตั้งแต่ต้น
ข้อโต้แย้งวาทกรรม “สยามไม่เคยแผ่อำนาจไปถึงดินแดนมลายู” ยังมีอะไรอีกบ้าง เรามาไล่ดูหลักฐานข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์โดยละเอียดกันในคลิปวิดีโอนี้ครับ
ใดๆ ก็ตาม การเห็นแย้งในทางวิชาการไม่ใช่เรื่องที่ผิด เพราะวิชาการเป็นเรื่องที่ถกเถียงกันได้บนข้อเท็จจริงและหลักฐานชั้นต้นต่างๆ แต่ถ้าการโต้แย้งนั้นเป็นการด้อยค่าความเห็นอื่นๆ โดยที่คนเห็นแย้งก็ไม่มีการศึกษาหาข้อมูลอย่างรอบด้าน แบบนั้นมันก็ไม่ต่างอะไรกับการถกเถียงกันด้วยอคติ ซ้ำร้ายจะกลายเป็นการก่อร่างวาทกรรมที่สร้างความเข้าใจผิดๆ ให้กับสังคมในที่สุด
เลือกติดตามช่องทางอื่น ๆ ของ Lue History ได้ที่นี่
#LueHistory #อำนาจของสยาม #ดินแดนมลายู