27 ก.ย. 2023 เวลา 08:42 • ความคิดเห็น
พรากรึ
ตั้งแต่เด็กๆดูดดื่มน้ำนมจากอกแม่อุ่นฟินๆ
แป๊บเดียวเอาจุกยางนุ่มๆมาแทนรู้นะว่า
ไม่ใช่อุ่นเดิมๆ แต่ก็บ่นไม่ได้นานโยเยเป็นพิธี
คราวนี้ให้ถือเป็นขวดๆตัวแม่ไปไหนไม่รู้เคย
ซุกซอนอยู่ได้ยินยายพูดเข้าหูว่าแม่ไปทำงาน
พักเดียวพาตัวให้ออกจากบ้านแต่เช้า มาจับ
ดินสอขีดเขียน กินนอนรวมเป็นหมู่คณะกับ
ใครไม่รู้คนชื่อ"ครู"บอกว่าเพื่อน เย็นแม่ก็มารับ
กลับบ้าน ตอนเด็กก็สนุกกับการวาดภาพลายสี
ขีดเขียนจินตาการกำลังแล่นเลย ครูมาเปลี่ยน
ให้ใช้ปากกาแทนดินสอ ปล้นเปลี่ยนจินตนาการ
วัยเด็กเอาตัวเลขอักขระสูตรคูณอะไรมา
ให้ท่องให้คัดมากมาย " ดินสอสีที่หายไป "
ทำไมเนาะเพราะวัยรึที่ปล้นความสุขหรือ
วัยรึที่วิ่งหนีความสุขบริสุทธิ์ไปเอง ไม่รู้รึว่า
"ตอนโต"จะเจ็บปวดจากการพราก
ตอนนี้โตแล้วยังถูกพรากเหมือนภาพเดิมๆ
ตอนเด็กเลยนั่งอยู่ด้วยกัน3คนไหงว่าเพื่อนไง
"หัวเอียงไปซบไหลกันซะ" เพื่อนอย่างเรา
"ม้าหัวเน่าเลย"เหมือนก้างขวางคอตัวเอง
เพี้ยง! ขอให้ปวดคอเคล็ด คิดถึงเราไม่หาย
พรากเอาเพื่อนเราไปตรงหน้าตำตาเลยไง
โฆษณา