วันนี้ คือ วันที่ 28 กันยายน 2566
เป็นวันที่เรากำลังจะเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
หลังจากฟื้นจากความตาย และ การสูญสิ้นความเป็นคน
ตอนนี้เราได้ทุน ก.พ. เพื่อไปศึกษาโทที่ต่างประเทศ
ของ สำนักงานการวิจัยแแห่งชาติ
และวันนี้คือวันที่เราต้องได้รายงานตัว
การเริ่มงานใหม่ครั้งนี้ ความรู้สึกมันต่างออกไป
เราไม่เคยตื่นเต้นหรอกนะ ครั้งนี้ก็ไม่ตื่นเต้น
แต่ครั้งที่ผ่านมา ไม่ตื่นเต้นและใจเป็นกลาง สงบนิ่ง
พร้อมเผชิญทุกอย่างเรียกได้ว่า "ไปลุยเอาข้างหน้า"
แต่ครั้งนี้สิ่งที่เราอยากเตรียมพร้อมให้กับตัวเองมากที่สุดก็คือ
"เรื่องคน" มันทำให้ความรู้สึกที่เพิ่มขึ้นมา คือ ความวิตกกังวล
แต่ถ้าถามว่ากังวลเรื่องใด? ถ้าคิดแบบผิวเผินคงตอบไม่ได้
เพราะรู้สึกว่า กังวล = วุ่นวาย แต่ถ้ามองไปให้ลึก
เรากังวล ว่า เราจะเจอคนแบบไหน เราจะรับมือได้มั้ย
สิ่งที่เรากังวล คือ เราจะรับมือกับเรื่องที่จะเกิดขึ้นได้มั้ย
เพราะประสบการณ์ที่เลวร้ายในอดีต มันสร้างสิ่งเตือนภัย
มาแจ้งเราล่วงหน้า ถ้าคุยเรื่องนี้กับตัวเองก่อนช่วง 25
(ตอนนี้ 26 แหละ) เด็กคนนั้น(ตัวเรา) คงไม่เข้าใจ แถมยังคงทำ
ท่าทางตื่นเต้น ดูสนุกที่จะได้เจอเรื่องแปลกใหม่
โดยไม่คำนึงถึงเรื่องแย่ๆที่จะเกิดขึ้นในชีวิต
แต่พอเจอเรื่องแย่มาแล้ว ร่างกายและสมองมันจำได้
และมันบอกว่าให้ระวังมากขึ้น
ครั้งนี้ก่อนเริ่มงาน เราเลยทำการบ้านเรื่องคน
เช่น การอ่านหนังสือ นุนชี่ พลังแห่งการสังเกตชีวิต
และเราก็พบว่า สไตล์การเขียนหนังสือของเกาหลี
ช่างไม่เข้ากับเราจริงๆ เหมือนเราฝืนและทนอ่านให้จบ
โดยที่ยังไม่เข้าใจเลยว่า นุนชี่เกิดได้ยังไง และทำไงให้มีนุนชี่
ในเชิงหลักการ ทฤษฎีที่เป็นรูปธรรม
ที่ใครก็สามารถประยุกต์ใช้ได้
เหมือนเราอ่านหนังสือโฆษณา นุนชี่
ที่หนาประมาณ 300 หน้ามากกว่า
เพราะสิ่งที่เราได้ส่วนใหญ่คือ นุนชี่ดียังไง
ส่วนใหญ่เราชอบอ่านหนังสือฝ้งตะวันตก
เพราะ มักจะมีคำถามที่น่าสนใจ
และเป็นคำถาม ที่เราก็ยังไม่เคยถามตัวเอง
มันทำให้ว้าว ครุ่นคิด อยากหาคำตอบ
และตั้งคำถามมากขึ้น
เอาเป็นว่า อ่านจบก็ดีล่ะ 555
ส่วนเริ่มวิตกกังวล ช่างมัน!
มีเกิดก็มีดับ ขอให้เป็นวันที่โชคดี✌️
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
