กันยายน
ฉันไม่เคยรู้จักตัวเองมาก่อน หลายครั้งที่ภาพเก่าปวดร้าวผุดขึ้นในเวลาที่ฉันหวาดผวา เป็นราวหนังสยองขวัญที่ฉายวนซ้ำไม่จบไม่สิ้น จนปลายปากกาพาฉันจมลง และได้รู้ว่าความปวดร้าวไม่เคยหายไปไหน เป็นเหมือนภาพสลักบนกองหินสกปรก ที่ทับถมกองพะเนิน
วันแล้ววันเล่าผ่าน Free Writing ฉันเหมือนได้ทำความสะอาดหินเหล่านั้น เขียนทุกวันถึงประสบการณ์ที่ปวดร้าววุ้นวิ่น และถอดเอา Wisdom จากมัน จนหินเหล่านั้นบางก้อนกลายเป็น ไพลิน โกเมน บุษราคัม มรกต และภาพที่สลักบนนั้นแท้จริงคือปรารถนาที่ฉันโหยหามาตลอด
เดือนกันยายนเป็นการเดินทางไปในที่แปลกประหลาด ที่ที่เรามองเห็นอยู่ตรงหน้าแท้ ๆ แต่ไม่เคยกล้าเดินเข้าไปสำรวจ ราวกับถ้ำมืดมิดและหน้ากลัวจนสองเท้าไม่กล้าขยับ แต่เมื่อฉันกัดฟันยกปากกาขึ้นโบกสะบัด ก็ปรากฏแสงสีขาวนวลปรากฏที่ปลายปากกานั้นดั่งไม้กายาสิทธิ์ แท้จริงถ้ำแห่งนี้คือเหมืองอัญมณีทีฉันไม่รู้มาก่อน
หินหลากสีในเหมืองอัญมณีที่ยังคงซีดจาง มีสีสันแต่ยังซีดจางเพราะถูกบดบังด้วยคราวสกปรก และอีกครั้งที่ไม้กายาสิทธิ์โบกสะบัด คราบไม่สะอาดที่เกาะกินคุณค่าของอัญมณีเหล่านั้นก็ถูกขจัดสิ้น
มันเป็นเดือนกันยายนที่รู้สึกมั่งคั่งจากการคบพบสิ่งมีค่าภายใน ฉันมีเหมืองอัญมณีที่กลางอก และรับรู้ได้ว่าอัญมณีเหล่านั้นกำลังเปล่งประกาย ฉันสัมผัสได้ถึงแสงที่ส่องจากหินสีเหล่านั้น ว่ามันอบอุ่น ล้ำค่า และสว่างกว่าที่เคย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
