สมัยทำงานที่แรก เราเป็นคนที่นายห้ามออกงานเพราะไม่น่ารักไม่เอาใจใคร แต่บังเอินว่าวันนั้นลุกค้าเป็นลูกค้าที่เรารับผิดชอบ ทุกคนพากันเอาใจตักอาหารใส่จานลุกค้าเยอะแยะ เราที่มาทีหลังไม่มีอะไรกิน เราหันไปคุยกับลูกค้า "เธอควรแบ่งของที่เธอมีให้ชั้ลบ้าง มันเยอะเกินไป" ลูกค้าที่เคารพตักอาหารดีดีให้เราแบบที่ทุกคนงงไปหมด และนั่นคือที่ยืนค่ะ ไม่เห็นต้องเอ็นเตอร์เทนเก่งเลย แต่คุณต้องมีดีพอให้ผู้คนเกรงใจ มีเกียรติพอที่จะเคารพตัวเอง แล้วทุกคนจะเห็นมันแบบที่คุณเห็นค่ะ ในข้อแม้ว่า คุณต้องเห็นมีันก่อน