เริ่มต้นใหม่
ฉันเหมือนได้เข้าใจพิน็อคคิโอ้ ในจังหวะที่ถูกพ่นออกจากท้องวาฬ วันคืนมืดมิดในท้องวาฬสิ้นสุด ราวกับได้เกิดใหม่จากเถ่าถ่านดั่งนกฟินิกส์ สยายปีกแผดเผาเปล่าเปลวไฟให้สว่างจ้า โบยบินบนท้องฟ้า จบความมืดในราตรีอันยาวนาน ด้วยแสงที่ส่องจากตนเอง
ตลอด 30 วัน ฉันเหมือนได้ค้นพบอัญมณีในใจ มองเห็น pattern ซ้ำ ๆ จากเรื่องเล่าในเงามืด จนมั่นใจว่ามันคือสายแร่ในเหมืองอัญมณี ที่ถูกขุดขึ้นด้วยความทรงจำ ผ่านความหมายที่แตกต่างและสถานะการเฉพาะตน
ในสองมือของฉันมีอัญมณีจำนวนหนึ่ง คิดว่ามากพอจะเป็นค่าใช้จ่ายในการเดินทางครั้งต่อไป จากความคิดเรื่องการตามหาเหมืองแห่งใหม่ ที่ยังวันเวียนใจในไม่หยุดหย่อน กระนั้นบางส่วนในสมองยังผุดขึ้นมาว่า แล้วถ้าค่าใช้จ่ายหมดล่ะ ถ้าหลงทางล่ะ ถ้าไปต่อไม่ถูกล่ะ จะทำยังไง แต่เมื่อมรกตในมือเริ่มเปล่งแสง สองเท้าที่ก้าวไม่ออกก็มีแรงก้าวเดินขึ้นมาทันที ราวกับคนป่วยที่ได้รับยาดีรักษาอาการอ่อนเพลียให้หายเป็นปลิดทิ้ง
ฉันคงต้องเอาสิ่งที่ได้เรียนรู้มาทำอะไรให้เป็นชิ้นเป็นอันขึ้นมาบ้าง อาจจะเป็นสักที่ในโลกออนไลน์ หรือรวบรวมอัญมณีสีจางที่กลางอกขึ้นมาเป็นรูปเล่ม จากนี้สองขาจะออกก้าวเดินไปบนบรรณพิภพ ถึงจะยังสั่น ๆ หวั่นผวา แต่ก็คิดว่าคงมีเรื่องให้ได้ตื่นเต้นระหว่างทางอีกเป็นขโยง หรืออาจจะเสียขวัญจนหายไปเลยก็ได้ใครจะรู้ แต่ก็นะ หวังว่าจะได้เจอเพื่อน ๆ ทุกคนบนพื้นที่อันกว้างใหญ่นั้นอีกครั้ง ไม่ที่ใดก็ที่หนึ่ง วันใดวันหนึ่งสักวันแหล่ะนะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
