30 ก.ย. 2023 เวลา 15:01 • ความคิดเห็น
ความเกรงใจเป็นสมบัติผู้ดี..สมัยก่อนเขาสอนกันมาอย่างนั้น ซึ่งก็ถูกนะ แต่ความเกรงใจก็ควรพิจารณากาลเทศะประกอบ เช่น เคยไปดูแลเพื่อนคนหนึ่งซึ่งป่วย บางเรื่องไม่สามารถทำได้ แต่ฝืนจะทำ เราถามว่าทำไมเรียกให้เราช่วยเหลือ เขาเกรงใจ เราเลยบอกเกรงใจนั้นดี แต่ผิดที่ผิดเวลา ถ้าในสภาพที่ทำเองได้ควรเกรงใจ แต่ในสภาพที่ทำเองไม่เอาความเกรงใจมาใช้ เก็บใส่ลิ้นชักไว้ก่อน..
หรืออย่างเช่น กรณีมีมิตรหยิบยื่นอะไรมาให้ เราเกรงใจเพียรแต่จะปฏิเสธร่ำไป ..อย่างนี้ก็ไม่สมควรนัก ควรมองเห็นถึงน้ำใจ ความปราถนาดีที่เขามีใจหยิบยื่นให้บ้าง เพื่อเป็นการถนอมน้ำใจมิตร..
ถ้าถามว่าจะเลิกขี้เกรงใจอย่างไร ก็นั่นแหละดูกาลเทศะประกอบ ดูคุณธรรมน้ำมิตรประกอบ..เป็นต้น.
โฆษณา