ความเกรงใจเป็นสมบัติผู้ดี..สมัยก่อนเขาสอนกันมาอย่างนั้น ซึ่งก็ถูกนะ แต่ความเกรงใจก็ควรพิจารณากาลเทศะประกอบ เช่น เคยไปดูแลเพื่อนคนหนึ่งซึ่งป่วย บางเรื่องไม่สามารถทำได้ แต่ฝืนจะทำ เราถามว่าทำไมเรียกให้เราช่วยเหลือ เขาเกรงใจ เราเลยบอกเกรงใจนั้นดี แต่ผิดที่ผิดเวลา ถ้าในสภาพที่ทำเองได้ควรเกรงใจ แต่ในสภาพที่ทำเองไม่เอาความเกรงใจมาใช้ เก็บใส่ลิ้นชักไว้ก่อน..