3 ต.ค. 2023 เวลา 14:24 • นิยาย เรื่องสั้น

นิทานธรรมเรื่อง "หมูป่าท้าราชสีห์"

ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีราชสีห์ตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในถ้ำภูเขา และไม่ไกลจากภูเขานั้น แถวบริเวณบึงน้ำก็เป็นที่อาศัยของหมูป่าฝูงหนึ่ง วันหนึ่งหลังจากราชสีห์ได้จับช้างมากินแล้ว ก็ได้ลงไปดื่มน้ำที่บึงน้ำ ขณะนั้นหมูป่าอ้วนพีตัวหนึ่งกำลังหาอาหารอยู่แถวนั้น ราชสีห์เห็นหมูป่าแล้วก็รำพึงกับตัวเองว่า
“วันนี้เราอิ่มแล้ว ไว้วันหน้าเถอะ เราจะจับเจ้ากิน เอ..แต่ถ้ามันเห็นเราเข้า มันอาจจะไม่มาที่นี่อีก” เมื่อคิดดังนี้ราชสีห์จึงขึ้นจากสระแล้วเดินหลบไปอีกทางหนึ่ง
ฝ่ายหมูป่าเมื่อเห็นราชสีห์ทำดังนั้นจึงคิดว่า ราชสีห์ตัวนี้ไม่เข้าใกล้มันเพราะความกลัว จึงหนีไป เพราะฉะนั้นวันนี้ มันจะต้องต่อสู้กับราชสีห์ให้ได้ คิดแล้วมันจึงร้องตะโกนเรียกราชสีห์ให้มาต่อสู้กัน “เฮ้..สหาย เรามี 4 เท้า ท่านก็มี 4 เท้า จงกลับมาสู้กันก่อน หรือว่าท่านกลัวเรา จึงได้รีบหนีไป ฮ่าๆๆๆ”
ราชสีห์ได้ฟังคำท้า จึงหันมาพูดว่า “เจ้าหมูอ้วน วันนี้เราไม่สู้กับท่าน รอให้ครบ 7 วัน ก่อนค่อยมาสู้กันที่นี่”
หมูป่ารู้สึกดีใจว่าจะได้สู้กับราชสีห์ จึงเล่าเรื่องทั้งหมดแก่บรรดาหมูป่าในฝูง พวกหมูป่าได้ฟังแล้วต่างตกใจกลัว หมูตัวหนึ่งพูดขึ้นว่า “เจ้าจะพาพวกเราตายกันหมดฝูงแล้วคราวนี้ นี่เป็นเพราะเจ้าไม่รู้จักกำลังของตัว หวังจะไปสู้กับราชสีห์ เจ้าป่า”
หมูป่าอ้วนได้ฟังดังนั้นก็ตกใจกลัวเป็นอันมาก ปากคอสั่นถามว่า “แล้วเราจะทำอย่างไรดีล่ะ”
พวกหมูป่าจึงแนะให้เจ้าหมูอ้วนนอนกลิ้งเกลือกบนกองอุจจาระ แล้วรอให้ตัวแห้งสัก 7 วัน พอถึงวันที่ 7 ก็ไปกลิ้งเกลือกตัวให้ชุ่มด้วยน้ำค้าง แล้วไปรอที่นัดพบก่อนราชสีห์ไปถึง โดยต้องยืนอยู่เหนือลม เมื่อราชสีห์ซึ่งเป็นสัตว์สะอาดได้กลิ่นตัว ก็จะกลับไปโดยไม่ทำอะไร
เจ้าหมูอ้วนได้ทำตามคำแนะนำทุกอย่าง และเมื่อราชสีห์ได้กลิ่นตัวมันเข้า จึงกล่าวขึ้นว่า
“สหาย..เจ้าทำอุบายมาได้แยบคาย เพราะถ้าหากตัวท่านไม่เหม็นสกปรกขนาดนี้ เราก็จะจับกินให้หมด เอาเป็นว่า คราวนี้เราให้ท่านชนะ โดยไม่ต้องสู้กันดีกว่า” ว่าแล้วราชสีห์ก็เดินลงไปดื่มน้ำในบึง แล้วก็ออกหาอาหารอื่นต่อไป เมื่อราชสีห์ไปแล้ว เจ้าหมูอ้วนจึงรีบกลับไปที่ฝูง เล่าให้บรรดาพรรคพวกฟัง แล้วตะโกนด้วยความดีใจว่า
“เราชนะราชสีห์แล้วๆๆๆ”
แต่พวกหมูเหล่านั้นไม่ได้ดีใจไปด้วย เพราะคิดว่าสักวันหนึ่งราชสีห์จะกลับมาอีกแน่ๆ ทั้งหมดจึงพากันอพยพหนีไปอยู่ที่อื่น
คนโง่เมื่อไม่รู้กำลังของตนเอง จึงผยองและคิดว่าตนเองมีกำลังมากทัดเทียมกับผู้ที่มีพลกำลังมากอย่างแท้จริง สุดท้าย..ก็ไม่สามารถอยู่ได้อย่างเป็นปกติสุข
เพื่อนกัลยาณธรรม
โฆษณา