บางครั้ง หน้าที่ของหมอ อาจจะไม่ให้การรักษา
คนไข้เคสหนึ่งที่มีโอกาสได้ดูแล เธอเเป็นผู้หญิงอายุเพียง 47 ปี เป็นแม่ของเด็กผู้ชายอายุ 14 ปีคนหนึ่ง เป็นภรรยาของผู้ชายที่แสนดีคนหนึ่ง และเธอเป็นมะเร็งลำไส้ ระยะสุดท้าย ตัวโรคได้กระจายไปตับ กระดูก และปอดหมดแล้ว...สุดท้ายแบบไม่เหลืออะไรรักษาตัวโรคได้อีกแล้ว
เธอให้เราเรียกเธอ ว่า “แม่อาร์ม” แน่นอนว่าอาร์มคือลูกของเธอนั่นเอง
วันที่เจอแม่อาร์ม แม่อาร์มมานอนรพ.ด้วยอาการปวดรุนแรง หลังจากให้รักษาอาการปวดดีขึ้นมาก วันรุ่งขึ้นเธอสดชื่นขึ้นมาก แต่จากตัวโรค ทำให้ทำให้เธอมีอาการเหนื่อยหอบร่วมด้วย บางวันอาการต่างๆคุมได้ดี เธอก็จะมีกำลังเดินใกล้ๆได้ ยิ้ม หัวเราะได้
วันหนึ่งเธอกดเรียก แจ้งว่าเธอมีอาการเหนื่อยเยอะ ฉันจึงไปดูอาการ ระหว่างให้ตรวจๆอยู่ ยังไม่ทันได้ให้ยาอะไรเพิ่ม
จู่ๆเธอก็ทักมาว่า ฉันเขียนคิ้วไม่สวย ต้องเขียนแบบนี้ แบบนี้
แววตาเธอเปล่งประกายมากๆ ที่ได้แนะนำฉันว่า เขียนคิ้วยังไงถึงจะสวย ฉันเองก็งงๆ เพิ่งรู้ว่าที่ผ่านมา เราเขียนคิ้วไม่สวยหรอเนี่ย... ลืมบอกไป เธอเป็นช่างแต่งหน้าเด็กๆมาก่อน
เธอตั้งใจอธิบายเทคนิคต่างๆ หยิบกระดาษขึ้นมาวาดรูปคิ้ว และวิธีเขียนอย่างตั้งใจ แน่นอนฉันตั้งใจฟัง ฟังทั้งๆที่ฉันไม่ได้ว่างหรอก ก็มีงานอื่นๆรออยู่ แต่ฟัง เพราะเชื่อว่า ฉันกำลังทำหน้าที่เหมือนยาตัวหนึ่ง ที่ทำให้คนไข้ของฉันคนนี้มีความสุขขึ้น สามีของเขาได้อัดวีดีโอไว้ ขณะที่เขาสอนฉัน
หลังจากนั้น เค้ายังช่วยบีบสิวให้ฉันด้วย พร้อมสอนให้ฉันบีบสิวอย่างไรให้ถูกต้อง งงมั้ย คนไข้มาสอนหมอบีบสิว
วันนั้น ใช้เวลาๆรวมๆประมาณ40 นาที ฉันต้องขอตัดบท เพราะจำกัดด้วยงานที่รออยู่ แต่ฉันคิดว่า ฉันได้ใช้เวลาของฉันเพื่อรักษาเขา อย่างเต็มที่แล้ว
แน่นอน คุยกันอีกที เขาบอกว่า เขาไม่เหนื่อยแล้ว ไม่ต้องให้ยาอะไรก็ได้....
เราจากกันพร้อมรอยยิ้ม
ถ้าถามว่า ตอนน้ัน ให้ยาไป ก็คงบรรเทาอาการได้ แต่วันนั้น ทำให้ฉันเห็นกับตา ว่ามีอย่างอื่น ที่ไม่ใช่ยา ที่รักษาอาการเขาได้เหมือนกัน หรืออาจจะดีกว่าด้วยซ้ำ
หลังจากน้ัน ไม่นาน ตัวโรคก็คุกคามมากขึ้น อาการของเขาก็มากขึ้น การใช้ยาตามอาการที่เพิ่มขึ้นก็คงเป็นสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้ แต่ยาไม่ได้ทำให้เค้ามีความสุข ยาน่าจะเป็นเพียงสิ่งที่อาจจะทำให้เค้าลดความทุกข์ลง
วันหนึ่ง หลังจากที่ให้ยาคุมอาการ สามีเขากดออดมาที่เค้าเตอร์พยาบาล แจ้งว่า “คุณหมออยู่ตรงนั้นมั้ยครับ แม่อาร์มอยากกอดหมอ”
ฉันเอง ก็งงๆ ไม่เคยเนอะ ที่คนไข้กดออดมา ขอกอด...
แต่ฉันก็เดินไป ไปถึงก็ยิ้มให้เหมือนทุกครั้งที่เจอกัน แล้วก็โน้มตัวลงกอดเธอที่นอนอยู่บนเตียง เธอกอดฉันอยู่พักหนึ่ง ฉันเมื่อยเอวมาก เลยขอยืดตัวขึ้นมา
ขณะที่กอด ฉันสัมผัสได้ถึงความกลัวของเขา...ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้น ฉันคุยกับเขาหลายครั้ง ถึงเรื่องการเตรียมตัวจากลา และเขาก็บอกเสมอว่าเตรียมตัวมาแล้ว ไม่ได้พร้อม แต่เข้าใจและไม่กลัว
แต่วันนี้ สิ่งที่ฉันรู้ผ่านสัมผัสนั้น คือ ผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังกลัวมากๆ เป็นธรรมดาที่เธอย่อมจะกลัว
ฉันไม่ได้ถามเธอกลับว่า เธอกลัวหรือ...เพราะรู้ว่าคงไม่มีประโยชน์ และเป็นไปได้ว่าเธอจะบอกว่า “เธอไม่กลัว” อยู่ดี
ฉันได้แต่บอกเธอว่า ฉันอยู่ตรงนี้ ฉันจะดูแล ไม่ทอดทิ้งเธอ ฉันสัญญา ว่าจะดูแลให้เธอสุขสบายที่สุด เท่าที่จะทำได้
เธอยิ้มทั้งน้ำตา และขอบคุณฉัน....
หลังจากนั้นไม่นาน อาการของโรคที่เป็นรุนแรงมากขึ้นๆ ทำให้เราต้องปรับยาเพิ่มขึ้น จนการรับรู้ของเธอค่อยๆลดลง จนวันหนึ่ง เธอได้ออกเดินทาง ท่ามกลางอ้อมกอดสามี และลูกของเธอ
หลังจากเธอจากไป สามีขอให้ฉันช่วยเป็นคนเย็บแผล colostomy (แผลทวารที่หน้าท้อง) ของเธอ และประกอบกับฉันรู้ว่าน้องอาร์มมีความฝันว่าอยากเป็นหมอ เพื่อมารักษาแม่ของเธอ... ฉันจึงชวนน้องอาร์ม ว่ามาช่วยหมอเย็บแผลให้แม่ได้มั้ย น้องอาร์มตอบตกลง วันนั้นฉันจับมือน้องอาร์ม ค่อยๆเย็บแผลทีละ stitch ด้วยความตั้งใจ แผลถือว่าสวยมาก และน้องอาร์มก็ได้กราบลาแม่ของเขา
ฉันบอกเขาว่า แม้ว่าแม่จะไม่ได้อยู่ให้อาร์มรักษา แต่แม่เป็นคนที่จะสร้างอาร์มให้ได้มีโอกาสไปรักษาคนอื่นอีกมากมายนะ และแม่เป็นคนไข้คนแรกของอาร์มที่ได้เย็บแผลนะ
บางครั้ง การรับมือกับการสูญเสีย ของเด็กอายุ 14 ปี ไม่ได้ง่าย ฉันต้องติดตามครอบครัวนี้ต่อไปแน่นอน แต่ในวันนั้น ฉันเชื่อว่า มีหลายอย่างเกิดขึ้นในจิตใจของอาร์ม
การทำงานของฉัน แม้ว่าจะอยู่กับการสูญเสียตลอดเวลา แต่หน้าที่ของฉัน คือทำให้การสูญเสียนั้น ไม่ใช่แค่การตายธรรมดา มันจะต้องเป็นการจากลาที่สงบ สบาย สวยงาม ที่สำคัญ มันจะต้องสร้างความทรงจำที่ดีให้แก่คนที่ยังอยู่ด้วย เพราะคนไข้ทุกคนที่มาที่คูน ฉันเชื่อเสมอว่า เค้าต้องการให้คนที่ยังอยู่ มีความทรงจำที่ดีไม่ว่าตอนที่ยังมีเวลาอยู่ด้วยกัน หรือแม้แต่ตอนกำลังจะออกเดินทาง
ดังนั้น การทำงานนี้ ถ้าให้มอง มันก็มีหลายอย่างที่เป็นการสร้าง...ไม่ใช่แค่การสูญเสียเพียงอย่างเดียว
มาถึงวันนี้ อยากขอบคุณตัวเองมากๆ ที่เป็นหมออายุรกรรม ที่เป็นหมอปอด และเป็นหมอ ICU รวมไปถึงหมอคนสุดท้าย ที่ทำหน้าที่ส่งคนไข้ออกเดินทาง
*ขออนุญาตสามีคนไข้แล้ว*
#mygratitude
#koonhospital
#palliativecare
- 43
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
