มีใครเคยสงสัยเรื่องเล่าของพ่อแม่เราบ้างปะ..?
สวัสดีครับ นี่เป็นการเขียนครั้งแรกของผมเลย จะเรียกว่านักเขียนได้ไหม..? น่าจะไม่! เรียกว่าบ่นไปเรื่อยเล่าไปเรื่อยแล้วกัน วันนี้ผมอยากจะมีแชร์เรื่องเล่าที่ผมคิดว่าแปลกหรืออาจจะไม่แปลกก็ได้ในความคิดของคนอ่าน เรื่องที่ผมจะเล่า เป็นเรื่องที่แม่ผมชอบพูดให้ฟัง ด้วยความเป็นเด็กในตอนนั้น ผมก็ฟังอย่างตื่นตาตื่นใจมาก แต่พอโตขึ้นแล้วมาคิด ๆ ดูแล้ว ทำไมบางอย่างที่แม่เล่ามา มันดูเหลือจะเชื่อมากกกก
ตำนานลูกแม่น้ำเจ้าพระยา | แม่เคยเล่าว่า เมื่อก่อนบ้านที่แม่เกิดและโตขึ้นมาจะอยู่ติดริมน้ำ ชื่อคลองบางไผ่ในจังหวัดนนทบุรี ตายายของผมมีลูกทั้งหมดเก้าคน ฐานะทางบ้านไม่ได้ร่ำรวยหนัก อาชีพที่ใช้เลี้ยงคนในครอบครัวจะเป็นอาชีพค้าขาย ยายผมทำอาหารเก่งและอร่อย แกเลยทำกับข้าวขายในแถวนั้น อย่างที่บอก ตายายมีลูกเก้าคน แม่ผมเป็นลูกคนสุดท้อง หรือที่แม่ผมแกจะชอบบอกว่าแกเป็นลูกหลง เพราะอายุห่างกับพี่ๆของแกมากอยู่
แม่ผมมีพี่ชายห้าคนและพี่สาวสามคน ด้วยความที่วัยห่างกัน บางคนก็แยกย้ายไปทำงานของตนเอง ในขณะนั้นแม่ผมอยู่จะบ้านเป็นส่วนใหญ่เพราะอายุยังน้อยอยู่ และด้วยความเป็นลูกสาวคนเล็ก ก็จะได้รับความเอ็นดูจากตาเป็นพิเศษ
มีอยู่วันนึง ตาพาแม่ไปตรงริมแม่น้ำและพูดขึ้นมา เมื่อบ้านเราอยู่ติดริมน้ำ เราก็ต้องว่ายน้ำเป็น นี่เป็นคำพูดของตาที่บอกแม่ผม ก่อนที่แม่ผมจะรู้สึกว่าตัวเองโดนยกขึ้นและโดนเหวี่ยงลงไปในแม่น้ำเจ้าพระยา แม่เล่าว่าอยู่ในแม่น้ำ แม่พยายามตะเกียกตะกายขึ้นมาให้ได้ เพราะกลัวมาก และก็กำลังจะจม แต่จู่ ๆ ก็เกิดปาฏิหาริย์! แม่ว่ายน้ำขึ้นมาได้ในขณะที่ตอนแรก กำลังจะจมลงไปใต้แม่น้ำแล้วแท้ ๆ และก็สามารถว่ายกลับมาเองที่ริมฝั่งได้
ในตอนนั้นแม่เล่าว่า ตายืนดูแหตุการณ์ทุกอย่างอยู่เฉยๆ เตรียมแค่ลูกมะพร้าวสองลูก มัดเข้าหากันทำเป็นทุ่นลอยน้ำเท่านั้น เผื่อแม่ผมจมลงไปจริง ๆ แม่บอกเนี่ยการสอนการว่ายน้ำของคนสมัยก่อน ที่เขาจะสอนลูกหลานแบบนี้ ในตอนเด็กผมที่ฟังเรื่องนี้รู้สึกทั้งอึ่งและภูมิใจในตัวแม่มากกก ถึงขั้นไปโม้ให้เพื่อนที่โรงเรียนฟังว่าแม่กรู เจ๋งอย่างนั้นเจ๋งอย่างงี้ เพื่อนคนที่ไหนที่บอกว่าโม้นะ ถึงขั้นทะเลาะวิวาห์กันเลยทีเดียว
พอตัดมาในช่วงเวลาที่ผมอายุยี่สิบเจ็ดขวบ พอนึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้และมาลองคิดดูดี ๆ เอออ มันก็เหลือจะเชื่อจริง ๆ ที่แม่เราจะว่ายน้ำได้เก่งขนาดนั้นเลยหรอ แล้วถ้าเป็นเรื่องจริงทำไมแม่ไม่เป็นคัดตัวเป็นนักกีฬาโอลิมปิกเลยล่ะ (เป็นความคิดขำ ๆ นะครับบ) แล้วสงสัยอีก ตานี่รักแม่จริงปะ..? พ่อที่ไหนจะบ้าโยนลูกตัวองลงไปในแม่น้ำเจ้าพระยาแบบนั้น
ขนาดทุกวันนี้ มีผู้ใหญ่ตกลงไปในแม่น้ำ ยังเอาตัวรอดลำบากเลย แต่นี่ แม่เล่าว่าตอนนั้นแม่อายุแค่แปดขวบเองนะ ผมนี่คิดหนักเลย หรือแม่เราจะเป็นราชินีแอตแลนน่า แล้วเราอาจจะเป็นลูกครึ่งชาวแอตแลนติส 5555
แต่ด้วยทั้งหมดทั้งมวลที่เล่ามานั้น แม่เล่าให้ผมฟังตอนที่อยากฝึกผมว่ายน้ำ และผมก็ถามเองด้วยว่าแม่ว่ายเป็นได้ไง ยังคิดตลกตัวเองอยู่เลย ที่ไปกระโดดถีบเพื่อนในตอนนั้น หลังจากที่เราเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนฟัง แล้วเพื่อนล้อว่าแม่เราโม้ 5555 จริง ๆ ก็ต้องขอบคุณเรื่องนี้นะที่ทำให้เราอยากลองว่ายน้ำให้เป็น จะได้เก่งเหมือนแม่
และนี่เป็นครั้งแรกด้วยที่ได้มาลองเขียนอะไรแบบนี้ผู้อ่านทุกคนฟัง เรื่องแรกที่เราเล่าเป็นเรื่องของแม่ เพราะวันนี้เป็นวันเกิดของแม่เรา เราอาจจะไม่ได้ไปฉลองกันเพราะอยู่ไกลกัน แต่ก็คิดถึงทุก ๆ เรื่องที่แม่เล่าให้ฟังตลอด รักแม่นะครับ สุขสันต์วันเกิดครับแม่ 😊
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
