กฏสามข้อของวิทยาการหุ่นยนต์ โดยไอแซก อาซิมอฟ (Isaac Asimov)
ในนิยายวิทยาศาสตร์ชื่อ "I, Robot (ข้าคือหุ่นยนต์)" ที่เขียนโดย Isaac Asimov (ราว ค.ศ.1940-1950) ผู้เขียนได้กำหนดกฎสามข้อของวิทยาการหุ่นยนต์ขึ้นมา ซึ่งจะมีบทบาทสำคัญในการกำหนดเรื่องราวและการสำรวจความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับหุ่นยนต์ ในตอนต่อมา
ภาพปกนิยายวิทยาศาสตร์ ข้าคือหุ่นยนต์ ฉบับแปลไทย จาก siambook.net
กฎทั้ง 3 ประการมีดังนี้:
กฎข้อที่หนึ่ง: หุ่นยนต์ต้องไม่ทำร้ายมนุษย์หรือปล่อยให้มนุษย์ได้รับอันตรายโดยไม่ทำอะไรเลย
กฎข้อนี้กำหนดว่าคำสั่งหลักของหุ่นยนต์คือการรับรองความปลอดภัยและความเป็นอยู่ที่ดีของมนุษย์ หุ่นยนต์จะต้องไม่ก่อให้เกิดอันตรายต่อมนุษย์ หรือหากสามารถป้องกันอันตรายได้ หุ่นยนต์จะต้องดำเนินการเพื่อทำเช่นนั้น
กฎข้อที่สอง: หุ่นยนต์ต้องเชื่อฟังคำสั่งของมนุษย์ ยกเว้นในกรณีที่คำสั่งดังกล่าวจะขัดแย้งกับกฎข้อที่หนึ่ง
กฎข้อที่สองระบุว่าหุ่นยนต์จะต้องปฏิบัติตามคำแนะนำของมนุษย์ ตราบใดที่คำสั่งเหล่านั้นไม่ขัดแย้งกับกฎข้อที่หนึ่ง โดยเน้นถึงความสำคัญของอำนาจของมนุษย์เหนือหุ่นยนต์
กฎข้อที่สาม: หุ่นยนต์จะต้องปกป้องการดำรงอยู่ของมันตราบเท่าที่การป้องกันดังกล่าวไม่ขัดแย้งกับกฎข้อที่หนึ่งหรือสอง
กฎข้อที่สามเน้นย้ำถึงสัญชาติญาณในการดูแลรักษาตนเองของหุ่นยนต์ โดยระบุว่าหุ่นยนต์จะต้องปกป้องการดำรงอยู่ของตัวเอง ตราบใดที่การทำเช่นนั้นไม่ขัดต่อกฎข้อที่หนึ่งหรือสอง
กฎทั้งสามข้อของวิทยาการหุ่นยนต์ เป็นหัวข้อที่ถูกใช้เป็นประจำในผลงานของอาซิมอฟ และทำหน้าที่เป็นกรอบในการสำรวจผลกระทบทางจริยธรรมและศีลธรรมของปัญญาประดิษฐ์ขั้นสูง พวกมันถูกใช้กำหนดปฏิสัมพันธ์และพฤติกรรมของหุ่นยนต์ตลอดทั้งเรื่อง ซึ่งมักจะนำไปสู่สถานการณ์ที่ซับซ้อนและกระตุ้นความคิดของผู้อ่าน
การสำรวจกฎสามข้อของวิทยาการหุ่นยนต์ของอาซิมอฟ มีผลกระทบอย่างมากต่อนิยายวิทยาศาสตร์ในยุคนั้น และกฎเกณฑ์เหล่านี้ได้กลายมาเป็นองค์ประกอบที่โดดเด่น ที่ควรนำมาพิจารณาถึงบทบาทของหุ่นยนต์และ AI ในวัฒนธรรมยุคปัจจุบันนั่นเอง
พร้อมกันหรือยัง?
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
