เป็นเพราะ เรานับถือพระพุทธศาสนา มีองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นพระศาสดา มีวัดวาอารามอยู่ มีร่องรอยคำสอนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ยังมีผู้ที่ครองกาสาวพัตร์ เป็นเครื่องหมายของธรรม มีผู้ที่ปฏิบัตืปฏิบัติชอบ ยืน เดิน นั่ง นอน ในกิริยารอยทั้งสีีขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพื่อสะสางสีเวรสีกรรม สีดำสีม่วงสีตัวหลง มายาศาสตร์ ไสยสาตร์ เวทมนต์ คาถา อิทธิฤทธ์อิทธิเดช นำพาไปจมอยู่กับความทุุกข์ไม่จบสิ้น ต้องเกิดๆตายๆหาที่สุดสิ้นไม่ได้
เมื่อเกิดมามีกายเป็นมนุษย์ ก็ต้องใช้อารมณ์ โลภโกรธหลง อารมณ์เวรกรรมมากมายไปเสาะแสวงหาปัจจัยมายึดมาหวงแหน มาหล่อเลี้ยงสังขารสามีภรรยาพ่อแม่ เราก็เจียดปัจจัยที่หามาได้ มาแปลงเป็นบุญ นำกายพ่อแม่ที่จิตตนเองอาศัย มากราบพระ กราบเครื่องหมายของธรรม ด้วยความนอบน้อม เพื่อนำปัจจัยที่ไปหามาได้ ที่ต้องใช้กายสังขารพ่อแม่ไปกระทำ กายพ่อแม่ที่อาศัย ก็เหน็ดเหนื่อย
เรานำกายนี้นำปัจจจัยที่อาศัยกายพ่อแม่ไปหามา เอาปัจจัยนั้นมาแปลงเป็นบุญกุศล ฝากไว้ในศาสนา บำรงุงศาสนาององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
แล้วก็อาศัยพระธรรมคำสอนของท่าน ที่เป็นแสงรัตนะที่เกิดขึ้น ที่สละปัจจัยนั้น กระทำด้วยกิริยากายที่น้อมนอบ กระทำด้วยจิตที่อาศัยในเรือนกายบิดมารดา น้อมระลึกเอาเริอนกายพ่อแม่มาสร้างบุญกุศลด้วยความเต็มใจ สละความยึดถือในปัจจัยที่ซ่อนเร้นความโลภโกรธหลงออกไป ให้กายพ่อแม่ที่อาสัย อนุโมทนาให้กายเป็นบุญ แผ่กระจายบุญกุศลไปสู่ผู้ที่อุปการะอุปถัมภ์ เจ้ากรรมนายเวร เปรต อสุรกาย เจ้าที่ อะไรมากมายที่จมอยู่กับกรรม ้เป็นผู้รับกรรม
บุญมีจริง กรรมมีจริง จิตที่ออกจากกายมนุษย์ ล้วนต้องการบุญ แต่เวลามีกายเป็นมนุษย์กลับไม่สร้างบุญกุศล พอหมดกายมนุษย์ก็ทุกข์แสนสาหัส เรียกร้องหาบุญ ช่วยด้วยๆ จิตร้องให้ใครช่วย ก็ไม่มีใครได้ยิน เพราะหมดกาย หมดวิญญาณหูตาจมูกลิ้น หมดลิ้นที่พูดให้คนได้ยิน
มีพระที่นับถือ ท่านไปนั่งรอพบหมอที่โรงพยาบาล ระหว่างที่นั่งก็มีผู้ชายเดิน เข้ามาหยิบเงิน ส่งถวายให้ ท่านก็นั่งเฉย ไม่รับปัจจัย ..สักพัก.. ก็พูดว่า โยมเงินทอง ที่ไหมาด้วยความเหน็ดเหนื่อย หามาได้แล้วอยู่ๆเอามาให้ฉันไม่เสียดายหรือ... แล้วท่านก็นิ่งเงียบไปพักหนึ่ง จึงบอกว่า จะให้ฉันรับก็ได้ ...แต่โยมต้องทำตามที่ฉันบอก เสร็จแล้วท่าน ก็บอกให้เค้า พูด
พระท่านนำให้เค้าพูด จิตของข้าพเจ้า อาศัยอยู่ในเรือนกายของคุณบิดามารดา ข้าพเจ้าขอนำเรอนกายคุณบิดามารดา มาสร้างบุญกุศล นำปัจจจัยสี่นี้มาน้อมถวายต่อองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า แล้วเวลายื่นปัจจัยถวาย ท่านก็ให้มองดูที่มือ (มือพ่อแม่ที่ให้เรามาใช้) จับปัจจจัยสี่ ถวาย ทำกายให้นิ่งจิตเฉย ไม่นึกคิดอะไร
... เมื่อท่านเห็นว่า โยมนิ่งได้ ท่านก็เอาผ้ามาปูให้โยมถวายชอง เมื่อถวายก็ให้เอากิริยาดี กิริยของผู้ที่มีบุญ มากถวาย พูดด้วย กายนื่ง จิตเฉย กายบิดามารดาอนุโมทนา จิตจะได้บันทึกการนำกายบิดามารดา มาสร้างเป็นบุญกุศล เก็บไว้กับแม่ทั้งสี่่ ที่ว่า ตาบันทึกภาพ หูบันทึกเสียง บันทึกการกระทำของตนเองที่สร้างบุญกุศล
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
