มีช่วงนึงที่ได้ฟังบรรยายบางตอนของ ”คุณหมอประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์” ผ่านโซเชียลมีเดียหลายๆ ช่องทาง
เข้าใจว่า การที่เด็กหรือแม้แต่คนวัยผู้ใหญ่ (เช่น คุณแม่ของน้อง) มีจิตใจที่ไม่แข็งแรงพอ self-esteem ไม่แข็งแรง (ในเด็กก็คือ ช่วงวัยแห่งการเรียนรู้และเสริมสร้างพัฒนาการที่สร้างตัวตน) ไม่เคยได้เรียนรู้/ค้นพบว่าตัวเองมีความสามารถด้านไหนบ้าง ทำอะไรอะไรได้บ้าง
ตอนเด็กๆ มีรายการนึง ชื่อ “หนูทำได้” ซึ่งมัน inspired มากๆ 💭
ต้องให้เค้าได้ใช้ทักษะที่หลากหลาย ได้เล่นได้คิดได้ซน มีเพื่อนที่รักเค้า+เค้ารัก มีสังคมที่เค้ารู้สึกปลอดภัย
เด็กอาจจะถูกเร่งให้เรียนและวัดผลทางการเรียนเร็วเกินไป เด็กไม่ได้เป็นเด็กให้เสร็จ ไม่ได้ดื้อได้ซนให้จบ เค้าก็จะลากเอาความเป็นเด็กดื้อโตขึ้นไปกบฏในกระบวนท่าที่รุนแรงยิ่งกว่า
ที่เคยฝังหัวว่าอะไรก็ไม่ได้ๆ โดนห้ามทุกกระบวน ทำได้แต่สิ่งที่ผปค.บังคับ ชีวิตเค้าโดนตำหนิ ถูกคาดหวัง+ประเมินอยู่ตลอด ไม่เคยดีพอ
เด็กที่ถูกประเมินว่าเรียนไม่ดี มักถูกมองว่าเป็นเด็กเกเร (บางครั้งเป็นการศึกษาต่างหากที่ไม่เข้าใจเด็ก เด็กไม่ต้องการการประเมินเพื่อเติบโต แต่ต้องการความรัก ความปลอดภัยทางร่างกาย อารมณ์ จิตใจ ให้พื้นที่เค้าได้โต ตามฝีเท้า/Pace ของตัวเอง)
จำได้ เพิ่งได้ฟังคุณ กบ ทรงสิทธิ์ เล่าปสก.ในฐานะคนที่อยู่ข้างๆ ผู้ปกครอง ในรายการ The Voice Kid ประมาณว่า รายการแข่งขันของเด็กก็จริง แต่ผปค.ที่มาด้วยมักจะแสดงความคาดหวังที่มหาศาล มากกว่าเด็กๆ ที่มาแข่ง….ง่ายๆ คือ พ่อแม่พามาแข่ง เคร่งเครียด อยากชนะซะมากกว่าตัวเด็กๆ เองซะอีก
เด็กตกรอบกลับดีใจ เพราะไม่ต้องซ้อม ได้กลับไปเล่นกับเพื่อน ได้ไปเที่ยวซะงั้น (ต่างจากเด็กโตวัยรุ่น ที่กดดันตัวเอง มาด้วยความต้องการของตัวเอง)
ที่สำคัญ เด็กต้องมีคนที่ทำหน้าที่「แม่」
คอยกอด ปลอบ ให้ความรัก อธิบาย ให้อภัย อบรมด้วยความเข้าใจ ปกป้องดูแลในเวลาที่เค้ารู้สึกไม่ปลอดภัย(ไม่ใช่ทุกเวลานะ)
คุณหมอประเสริฐใช้คำว่า 「คนคลอด」ไม่ใช่แม่
「คนเลี้ยงดู」เป็นแม่ • (มาตาลดาก็มีพ่อเกรซ น้าวี แม่นมคิตตี้ อะไรแบบนั้น)
ถ้าเค้ารู้สึกว่าขาดแม่ เด็กจะหาสิ่งอื่นมายึดเหนี่ยวแทน 「แม่」และมักติดไปจนโต
อาจจะเป็นตุ๊กตา ผ้าห่ม เพื่อน แฟน
(ถ้าเป็นคน คนๆ นั้นจะมีอิทธิพลทางใจอย่างมาก)
ลองคิดเล่นๆ ว่า ถ้าเค้ารู้สึกว่าขาดอำนาจในการควบคุมชีวิตตัวเอง ไม่มีพื้นที่เป็นตัวของตัวเองที่เค้ารัก+ภูมิใจ เค้าก็จะโตไปสร้างอำนาจกดคนอื่นซะเอง ชดเชยสิ่งที่ไม่เคยมี เป็นปมที่ก่อความรุนแรงกับตัวเอง+ครอบครัว คุกคามคนรัก เพื่อน บริวาร สังคม (หลังๆ นี้ มีที่เป็นข่าวหลายเคสมากนะ เหตุทางใจความรัก ไม่ใช่การเงิน)
ตัวคนเป็นแม่ก็คงทำนองเดียวกัน รู้สึกด้อย+ซ้ำเติมตัวเอง มองตัวเองเป็นเหยื่อ ถูกเปรียบเทียบตลอดเวลา มีอาการ Self-Doubt ในความสามารถตัวเอง ในคุณสมบัติตัวเอง โดยเฉพาะในฐานะแม่ รู้สึกว่าตัวเองเป็นแม่ที่ไม่ดีพอ ลูกเลยไม่เก่ง
เคสนี้ ระบายความทรมาน(ที่รับมา+เบิ้ลเอง)ของพวกเค้าไปถึงลูกๆ ด้วยคำสวยๆ ว่ารักและหวังดี
พอใกล้ชิดคนที่มีบุคลิกของ Narcissist มากเกินไป นานเกินไป ยิ่งรับเอา impact ลึกและสาหัส แต่จะลึกแล้วจม หรือลึกแล้วบิด สร้างเป็นบุคลิกแฝง ต่อหน้าก็ดี ลับหลังกลายเป็นอีกคน
(Narcissist มีหลายประเภทด้วยสิ)
เด็กไม่ได้มีโล่ ไม่ได้รู้วิธีรับมือกับอารมณ์+ความคาดหวัง ไม่มีฟิลเตอร์ทรงพลังที่สามารถกรองพลังงานด้านลบที่มหาศาลขนาดนั้นของพ่อที่ส่งถึงเค้าและแม่ บวกกับพลังงานทำลายล้างของแม่ที่รับจากพ่อมา แล้วเบิ้ลไปอีก
ไปดูเถอะ ทุกโรงเรียนแหละ มีเด็กที่(ต้อง)เรียนดี ประพฤติตัวดี จาก「ความคาดหวัง」และด้วยความเชื่อฟัง
ถ้าเค้าประคองตัวเองผ่านไปได้ด้วยดี โตมาอย่างดีได้ ก็คงเหมือนติดปีก เจียระไนมาดีแล้ว
แต่ถ้าหักกลางปล้องซะก่อน เหมือนเค้า Overheated ก็คงต้องปล่อยให้คูล ให้ฮีล ช่วยกันหา+ให้เค้าได้ลองหาทางออกที่เค้าจะฮีลตัวเองได้จริงๆ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
