อาหารกระป๋องที่ อร่อย หรู แปลกใหม่ และสร้างรายได้ให้กับคนท้องถิ่น
อาหารกระป๋องได้ถูกคิดค้นขึ้นมาเมื่อ 200 กว่าปีมาแล้ว
ด้วยจุดประสงค์ที่ต้องการจะถนอมเก็บอาหารเอาไว้ให้อยู่ได้นาน
แต่ด้วยเพราะการผลิตอาหารกระป๋องจำเป็นต้องสั่งผลิตผ่านโรงงานอุตสาหกรรม
บรรจุภัณฑ์กระป๋อง ทำให้เวลาผลิตอาหารกระป๋องทีหนึ่งต้องสั่งผลิตครั้งละจำนวนมาก
อาหารที่ผลิตใส่กระป๋องจึงมีไม่กี่ชนิด ทำให้อาหารกระป๋องตามท้องตลาดจึงไม่มีความหลากหลาย
อิโนะอุเอะ คาซูมะ ได้เห็นถึงปัญหานี้
เขาจึงอยากให้อาหารท้องถิ่นต่างๆ ที่อร่อยแปลกแตกต่างกัน สามารถที่จะทำเป็นอาหารกระป๋องเก็บได้นาน
ช่วยสร้างมูลค่าเพิ่ม และสร้างยอดขายให้กับคนท้องถิ่นได้มากขึ้น
ผมเพิ่งได้ดูสารคดี RISING ทางช่อง NHK WORLD JAPAN
ที่กล่าวถึง อิโนะอุเอะ คาซูมะ อดีตวิศวกรไอทีซึ่งมีประสบการณ์มานานกว่า 15 ปี
แต่ด้วยความรู้สึกอิ่มตัวกับการทำงานทางด้านไอที
เขาจึงคิดอยากเปลี่ยนงานที่สามารถช่วยเหลือคนอื่น ช่วยเหลือสังคม
และสามารถหาเลี้ยงชีพตัวเองได้ด้วย
แล้วอิโนะอุเอะ ก็ได้มาพบกับปัญหาในแวดวงอาหารญี่ปุ่น ด้วยที่อาหารท้องถิ่นไม่สามารถเผยแพร่ไปให้กับคนญี่ปุ่นที่อยู่ต่างเมืองได้
และไม่สามารถนำอาหารที่เหลือจากการปรุงไปสร้างเป็นมูลเพิ่มต่อ ทำให้ผู้ประกอบการท้องถิ่นมีความยากลำบากในการจัดการกับอาหารของพวกเขา
อิโนะอุเอะ จึงตัดสินใจเข้ามาช่วยแก้ปัญหานี้
อิโนะอุเอะ ได้เดินทางไปที่ต่างๆ ทั่วประเทศญี่ปุ่น
เพื่อสังเกตรูปแบบอาหารท้องถิ่นของที่ต่างๆ
เขาลองผิดลองถูกอยู่หลายวิธีเพื่อที่จะสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับอาหาร และสามารถกักเก็บอาหารไว้ได้นาน
แล้วเขาก็สรุปว่าการนำอาหารมาใส่ในกระป๋องเป็นวิธีที่ทำง่ายที่สุด
ด้วยเพราะเมื่อฝากระป๋องปิดผนึกสนิทแล้ว อาหารข้างในจะได้รับการปกป้องจากอากาศและแสงภายนอก หลังจากนั้นกระป๋องจะถูกนำไปฆ่าเชื้อ
เพื่อป้องกันไม่ให้อาหารที่อยู่ข้างในเน่าเสีย
ด้วยเหตุนี้อาหารกระป๋องจึงเป็นวิธีสามารถกักเก็บอาหารแทบจะทุกชนิด ทุกรูปแบบให้อยู่ได้นาน และยังสามารถวางเก็บอุณหภูมิห้องได้
แต่ปัญหาที่เขาต้องเจอก็คือ
หากจะผลิตอาหารกระป๋องต้องสั่งการผลิตในครั้งละจำนวนมากๆ ผู้ประกอบการอาหารท้องถิ่นจึงไม่มีงบเพียงพอที่จะทำได้
เขาจึงได้คิดสร้างเครื่องบรรจุฝากระป๋องที่สามารถบรรจุอาหารกระป๋องได้ทุกขนาด
โดยไม่ต้องเสียเวลาตั้งเครื่องหากต้องเปลี่ยนขนาดกระป๋องในการผลิตล็อตใหม่
ด้วยเครื่องบรรจุกระป๋องแบบใหม่นี้ ทำให้โรงงานเล็กๆ ก็สามารถผลิตอาหารกระป๋องจำนวนไม่มาก
ให้กับอิโนะอุเอะได้
เมื่อแก้ปัญหาเรื่องการบรรจุกระป๋องได้แล้ว
อิโนะอุเอะ จึงได้เดินทางไปทั่วญี่ปุ่น
เพื่อช่วยผู้ประกอบการท้องถิ่นในการนำวัตถุดิบ
ที่ต่างๆ มาพัฒนาในรูปแบบของอาหารกระป๋อง
และนายกเทศมนตรีเมืองฮิราโดะ ในนางาซากิ
คือหนึ่งในผู้ติดต่อ อิโนะอุเอะ ให้มาช่วยแก้ปัญหา
ในเมืองฮิราโดะ
ด้วยเพราะตลอด 10 ปีที่ผ่านมา
หมูป่าจำนวนมากในเมืองฮิราโดะได้ออกหากินทำลายข้าว พืชสวนไร่นา ที่เกษตรกรได้ปลูกไว้
ทำให้เกษตรกรท้องถิ่นต้องสูญเสียรายได้มากกว่า 200 ล้านเยนต่อปี ทางการจึงได้กำจัดหมูป่าปีละ 5,000 ตัวไปทำลาย
แต่จำนวนหมูป่าในเมืองฮิราโดะก็ไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด
แถมยังมีมากขึ้นๆ ทุกปี
ปัญหาหมูป่าทำลาย พืชสวนไร่นา
จึงเป็นปัญหาร้ายแรงของชาวเมืองฮิราโดะ
ทางนายกเทศมนตรีฮิราโดะ
จึงคิดว่าการกำจัดหมูป่าไปเฉยๆ ก็ไม่เกิดประโยชน์อันใด ทำไมไม่เอาหมูป่ามาแปรรูปเป็นอาหาร เพื่อสร้างมูลค่าให้กับคนในเมือง
แต่ด้วยเนื้อหมูป่าหากมาปรุงอาหารไม่เป็น
จะมีกลิ่นสาบติดมาด้วย ทำให้เหม็นคาว
พ่อครัวตามร้านอาหารจึงไม่นิยมมาปรุงอาหาร
นายกเทศมนตรีจึงให้อิโนะอุเอะมาพัฒนาเมนูอาหารขึ้นมา
อิโนะอุเอะเมื่อได้รับโจทย์แล้ว
จึงนำไปปรึกษากับทีมของเขา
มีการทดลองสูตรต่างๆ ทำยังไงให้เนื้อหมูป่าไม่มีกลิ่นสาบ? ทำยังไงให้เนื้อฉ่ำไม่เหนียว? ทำยังไงให้เนื้อนุ่ม?
และทำยังไงให้รสชาติอร่อยแตกต่างจากที่อื่น?
หลังทดลองอยู่นาน
อิโนะอุเอะก็ได้ค้นพบวิธี
โดยการเอาเนื้อหมูป่ามาหันเป็นลูกเต๋าเป็นชิ้นๆ
แล้วนำไปอบกึ่งสุกกึ่งดิบ
ก่อนที่จะไปปรุงอาหารกับเครื่องเคียง ซอสสูตรต่างๆ
วิธีนี้จะทำให้เนื้อหมูป่าไม่คาว ไม่เหม็นสาบ
และเนื้อจะนุ่มฉ่ำ สัมผัสดี
แล้วอิโนะอุเอะ ก็ทำเมนูอาหารกระป๋อง
จากเนื้อหมูป่าออกมาได้ 3 เมนูด้วยกัน
เนื้อหมูป่ากับซอสชิโอโคจิ
เนื้อหมูป่าดองในมิโซะ
และแกงกะหรี่เนื้อหมูป่า
อิโนะอุเอะ เอาทั้ง 3 เมนูนี้ไปให้นายกเทศมนตรี
ลองชิมทดสอบดู
นายกเทศมนตรี แปลกประหลาดตกใจมาก
ว่าทั้ง 3 เมนูไม่มีกลิ่นสาบคาวของหมูป่าเลย
แถมเนื้อยังนุ่ม ฉ่ำ
ที่สำคัญคือรสชาติอร่อย
แตกต่างในแบบที่ไม่เคยได้ทานมาจากที่อื่น
และไม่คิดว่าอาหารกระป๋องจะทำรสชาติออกมาได้ดีขนาดนี้ได้ แล้วทั้ง 3 เมนูก็ได้รับการอนุมัติในการทำผลิตขายจริง
นากาตะ คาซุยะ คืออีกหนึ่งคนที่ติดต่อ อิโนะอุเอะ ให้มาช่วยแก้ปัญหา
ครอบครัวของนากาตะ จับปลาขายที่หมู่เกาะโกโต จังหวัดนางาซากิ
ผ่านมาสามชั่วอายุคนแล้ว
แต่ด้วยภาวะโลกร้อนที่ทวีความรุนแรงมากขึ้น
ทำให้ปลาที่จับได้เริ่มน้อยลงเรื่อยๆ
นากาตะ จึงอยากคิดหาช่องทางเพิ่มเติม
ในการแปรรูปปลาที่เขาจับมาได้ กลายมาเป็นเมนูอาหาร
ที่สามารถคงความสดเก็บได้นาน และสามารถสร้างมูลค่าเพิ่มให้
กับธุรกิจเขาได้
นากาตะ มองเห็นศักยภาพในปลาคิบินาโงะ
ปลาท้องถิ่นที่หาได้ในหมู่เกาะโกโต
จึงได้ให้โจทย์กับ อิโนะอุเอะ ในการนำปลาคิบินาโงะนี้มาแปรรูป
เป็นเมนูอาหารกระป๋อง
อิโนะอุเอะ ได้ค้นพบว่าปลาคิบินาโงะ
มีรสชาติที่ละเอียดอ่อนทำให้พบปัญหาในการทำมากมาย
ปลาคิบินาโงะ ตัวไหนที่อาหารในท้องยังย่อยไม่หมดจะทำให้มีรสชาติขม
และถ้าปลาคิบินาโงะ ตัวไหนที่ไม่สดก็จะมีกลิ่นคาวทันที
รวมทั้งเนื้อปลาคิบินาโงะ จะเน่าเสียเร็วมาก โดยส่วนใหญ่จึงมักนำไปทำเป็นซาชิมิกัน
การที่จะนำปลาคิบินาโงะมาแปรรูปเป็นเมนูอาหารกระป๋องจึงเป็น
ความท้าทายอย่างมากของ อิโนะอุเอะ
อิโนะอุเอะ ทดลองสูตรเมนูกับปลาคิบินาโงะอยู่นาน
จน 3 เดือนผ่านไป อิโนะอุเอะ ก็ทำเมนูอาหารปลาคิบินาโงะ
ออกมาได้สำเร็จ
ด้วยเมนู คิบินาโงะคั่วพริกไทยดำ
อิโนะอุเอะ ได้เอาปลาคิบินาโงะไปเคี่ยวกับพริกไทยดำซันโซ จนได้เนื้อปลาออกมานุ่ม และก้างที่ก็นิ่มจนกินได้
รสชาติที่ออกมาจะหอม สดชื่น
บวกกับความจัดจ้านของพริกไทยดำซันโซ
อิโนะอุเอะ ได้นำเมนูคิบินาโงะพริกไทยดำไปให้นากาตะลองชิมดู
แล้วนากาตะก็ประหลาดใจมาก
เพราะไม่คิดว่าปลาคิบินาโงะ ปลาท้องถิ่นที่หาเมนูทำออกมาได้ยาก
จะสามารถทำออกมาเป็นอาหารกระป๋องได้อร่อยขนาดนี้
เนื้อปลานุ่มหวาน ไม่คาว แถมกินแล้วยังรู้สึกสดชื่น
เขารู้สึกดีใจมากที่เมนูปลาท้องถิ่นจากเมืองของเขา
จะถูกทำออกมาขายด้วยรสชาติที่ดีเช่นนี้
นอกจากนี้
อาหารกระป๋องท้องถิ่นต่างๆ
ที่อิโนะอุเอะช่วยพัฒนาขึ้นมานั้น
ยังได้ถูกนำไปวางขายในตัวเมืองอย่าง
สถานีรถไฟโตเกียว และตัวเมืองเกียวโต
เมนูอาหารมีทั้ง
เนื้อกวางป่าแช่เกลือจากโอกายามะ
ทางตะวันตกของญี่ปุ่น
หอยเชลล์ฮิโองิตุ๋นน้ำมันจากนางาซากิ
และแม้แต่เนื้อปูหิมะสุดหรูจากเกียวโต
ก็ถูกนำมาแปรรูปเป็นอาหารกระป๋องด้วย
อาหารกระป๋องของอิโนะอุเอะ
ได้รับความนิยมเป็นอย่างมากของคนในเมือง
และนักท่องเที่ยว ที่ซื้อ
ไปเป็นของฝาก เป็นของขวัญให้กับคนรู้จัก
ด้วยเพราะมันเป็นอาหารกระป๋องที่แตกต่าง
หลากหลายไปจากที่มีอยู่ตามท้องตลาด
รวมไปถึงวัตถุดิบที่หายาก
และรสชาติที่อร่อยแปลกไม่เหมือนใคร
จึงทำให้อาหารกระป๋องของอิโนะอุเอะนั้นขายดี
จะเห็นได้ว่าธุรกิจอาหารกระป๋องของอิโนะอุเอะ
ประสบผลสำเร็จได้ก็เพราะความร่วมมือกันของทุกฝ่าย
คนท้องถิ่นมีวัตถุดิบที่ดี สดแปลกใหม่ มีความรู้ความเข้าใจวัตถุดิบ
ทางฝ่ายอิโนอุเอะก็มีความรู้ทางด้านการพัฒนาเมนูอาหารให้สร้างมูลค่าเพิ่ม
เมื่อต่างฝ่ายต่างร่วมมือช่วยเหลือกัน
เมนูอาหารกระป๋องที่อร่อยไม่เหมือนใครจึงเกิดขึ้นมา
วิธีนี้ผมคิดว่าสามารถนำมาใช้ได้กับทุกเรื่อง
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องไหน หากพวกเราช่วยเหลือกัน
โดยนำข้อดี นำจุดแข็งที่ตัวเองมี มาช่วยต่อยอดพัฒนา
สังคมเราก็จะมีสิ่งใหม่ๆ สร้างสรรค์เกิดขึ้นมาได้เรื่อยๆ
และหากไทยเราสามารถทำได้
ก็จะสามารถไปได้อีกไกลเลยครับ...
อ้างอิงจาก
- 24
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
